Przydzielenie 82 Dywizji Powietrznodesantowej do V Korpusu w dniu 26 marca przez generała porucznika McKiernana umożliwiło generałowi porucznikowi Wallace'owi skoncentrowanie 3 ID na południe od Karbali. 82 Dywizja przejęła zadania, jakie pod As Samawah wykonywała 3 BCT z 3 ID. Zmiana misji 82 Dywizji została przyjęta przez nią z ochotą. Ze względu na to, że spadochroniarze planowali wcześniej przeprowadzić desant powietrzny, musieli teraz zdać sprzęt i pojazdy przewidziane do zrzutu. 26 marca V Korpus nakazał 82 Dywizji udać się do As Samawah. Przekazano jej również informację, że zostanie wzmocniona przez TF 1-41 IN, oddział piechoty zmechanizowanej z 1 AD, obecnie znajdujący się w bazie lotniczej Tallil, oraz przez kompanię helikopterów transportowych A/9-101 ze 159 Brygady Lotniczej (159 Aviation Brigade), 101 Dywizji Powietrznodesantowej. Dawało to brygadzie większe zdolności bojowe oraz mobilność do planowanych działań w i wokół As Samawah. Spadochroniarze zdali swój sprzęt w rekordowym tempie i opuścili Camp CHAMPION 27 marca w trzech wielkich konwojach, które musiały pokonać długą i piaszczystą drogę do bazy lotniczej Tallil. Równocześnie lotnictwo rozpoczęły przerzut żołnierzy brygady za pomocą C-130 do bazy lotniczej, co zajęło łącznie 24 godziny. 2 Brygada, dowodzona przez pułkownika Arnolda "Arniego" Bray'a, dotarła do As Samawah 28 marca, a od 29 marca zaczęła zastępować 3 BCT.
Bray, jako doświadczony spadochroniarz, oraz jego podwładni bardzo chcieli wziąć udział w walkach i byli zadowoleni, że mieli ze sobą czołgi i piechotę z Bradley'ami z 1-41 IN. Wspólnie – spadochroniarze, pancerniacy i piechota zmechanizowana – dawali dowódcom do dyspozycji takie czynniki, jak zręczność, opancerzenie, siłę ognia oraz wytrzymałość, których użycie razem dawało żołnierzom doświadczenie we wspólnym działaniu i których można określić jako "połączone siły zbrojne" ("combined arms"). Zespół Bray'a posiadał odpowiednią siłę ognia, pozycję oraz taktyczną mobilność by chronić linie komunikacyjne oraz zaatakoać przeciwnika. Niedługo nadarzyła się okazja do obu tych rzeczy.
W oparciu o rozkaz V Korpusu, 82 Dywizja Powietrznodesantowa przejęła odpowiedzialność za izolowanie As Samawah oraz ochronę linii zaopatrzeniowych od tyłów V Korpusu po Linię Fazy (PL – Phase Line) OAKLAND*. Pułkownik Bray miał zamiar zlokalizować i zniszczyć wrogie bojówki w As Samawah, zabezpieczyć drogi zaopatrzeniowe w swym sektorze, odszukać zwolenników sił koalicyjnych oraz przeprowadzać działania osłonowe sił zbrojnych**. Jego celem ostatecznym była sytuacja, w której własne oddziały mogły bez przeszkód poruszać się po drogach, zaś wrogie bojówki zostałyby rozbite i niezdolne do prowadzenia zorganizowanych akcji oraz do wpływania na to, co się dzieje na MSR***. Chciał także zająć taką pozycję, by był w stanie prowadzić dodatkowe działania poza miastem.
TF 1-41 IN jako pierwsza spotkała się z 3 BCT. Obie jednostki nawiązały kontakt 28 marca. 29 marca TF 1-41 IN oficjalnie zluzowała TF 1-30 IN w mieście. 3 BCT, szczęśliwa, że ma kłopot z As Samawah z głowy, natychmiast wyruszyła na północ do RAMS, gdzie rozpoczęła przygotowania do ofensywy w pobliżu Karbali.
Przed opuszczeniem pozycji, pułkownik Allyn i jego sztab przekazali pułkownikowi Bray'owi swe szacunki nt. sił przeciwnika. Piechurzy w szczególności podkreślali, że chociaż siły wroga są spore, to nie są ani dobrze wyszkolone, ani dobrze dowodzone. Zespół wywiadowczy Allyna szacował, że Irakijczycy posiadają kompanię Gwardii Republikańskiej, nieco miejscowych Fedainów (około 300 – 350), około 200 do 250 milicjantów z partii Baas oraz około 100 – 150 bojówkarzy Al Quds. Były tam też inne jednostki, ale 3 BCT tego nie wiedziała. Setki ochotników arabskich przybyło do Iraku z Syrii i Jordanii w ciągu ostatnich tygodni. Wkrótce w wielu okręgach żołnierze USA mieli zetrzeć się z bojownikami arabskimi pochodzącymi spoza Iraku. Według informacji świadków, około 40 – 50 ochotników z Syrii przyłączyło się do oddziałów walczących z Amerykanami w As Samawah. Ci Syryjczycy przybyli do miasta 3 kwietnia, zajmując pozycje w części mieszkalnej.

Obszar działania 82 i 101 Dywizji
2 BCT z 82 Dywizji przejęła też kontakt pułkownika Allyna z siłami specjalnymi w i wokół As Samawah, co jeszcze bardziej zwiększyło ogląd sytuacji. Przedstawiciel SOF**** brał udział w codziennych naradach sztabu brygady. Przyczyniło się to znacznie do namierzenia wrogiej struktury dowodzenia. Spadochroniarze szybko się przekonali, że Irakijczycy z As Samawah wykorzystują szkoły, meczety i szpitale jako sztaby i składy zaopatrzenia. Nie korzystali z radia w bezpośrednim działaniu, lecz używali łączników do przenoszenia rozkazów i koordynowania akcji bojowych.
Pułkownik Bray wiedział, że wrogowie są uzbrojeni w moździerze, lekką i ciężką broń maszynową oraz RPG... wiele RPG. Poza AK-47, RPG był najczęściej występującym uzbrojeniem w tej wojnie. Na bazie doświadczeń zebranych przez SOF i 3 ID, "All Americans" wiedzieli o tym, że Irakijczycy działają w grupach 3, 4 – osobowych oraz często wykorzystują cywilne pojazdy wyposażone w broń automatyczną. Mając wiedzę przekazaną przez 3 Brygadę 3 ID oraz SOF, spadochroniarze natychmiast przystąpili do próbowania (probing) As Samawah. TF 1-41 IN jako pierwsza nawiązała kontakt z wrogiem pod As Samawah, w późnych godzinach 27 marca, zanim jeszcze oficjalnie przejęła kontrolę nad wyznaczonym obszarem. Od tego momentu TF 1-41 IN utrzymywała ten kontakt już stale. Zazwyczaj TF 1-41 IN musiało walczyć z małymi grupkami Irakijczyków, robiących wypady w stronę amerykańskich pozycji blokujących, często w taksówkach czy innych samochodach cywilnych. TF 1-41 IN i inne jednostki brygady zabiły około 50 bojowników w podobnych atakach, które zdarzały się codziennie, odkąd zajęto potrójne skrzyżowanie na południowy wschód od miasta.
W nocy 29 marca, 3-325 IN***** i TF 1-41 IN przeprowadziły pierwsze ataki próbne na miasto z kierunku południowo zachodniego. W trakcie tej operacji spadochroniarze i piechota zmechanizowana zaznajomili się ze sobą oraz przećwiczyli współdziałanie sił lekkich i ciężkich podczas zbierania informacji oraz zwalczania wroga. Niedługo potem spadochroniarze i piechurzy Bray'a zmienili taktykę ataku nastawioną na zdobycie teren (terrain – focused attacks) na taktykę nastawioną na zwalczanie przeciwnika (enemy – focused attacks). Działania brygady przekształciły się w rajdy na wybrane pozycje wroga, gdzie zbierali się bojówkarze. To wytrącało obrońców z równowagi i nie mogli przez to mieć wpływu na ruch na drogach. Od 29 i 30 marca 82 Dywizja przeprowadziła szereg ataków próbnych w celu zebrania danych o miejscach przebywania wroga, jego stanie i zamiarach. Utrzymując cały czas kontakt, żołnierze Bray'a zaczęli poznawać sposób prowadzenia działań przez wroga i rozwinęli rozpoznanie "poprzez działanie". Działania te stały się podstawą do ataku na miasto 31 marca, będącego jednym z 5 jednoczesnych szturmów V Korpusu.
* trasa z Kuwejtu do Bagdadu została poprzedzielana liniami, których osiągnięcie przez wojska pokazywało, w jakiej fazie działań się znajdują (czy coś w tym rodzaju)
** cokolwiek to znaczy
*** Main Supply Route – Główna Trasa Zaopatrzeniowa
**** Special Operations Forces – siły do operacji specjalnych
***** 3-325 IN to 3 Batalion 325 Puku Spadochronowego 82 Dywizji. Określenie IN (infantry – piechota) może nieco mylić, chociaż spadochroniarze niewątpliwie piechotą są