Niemcy a reparacje dla Polski

[Karel W.F.M. Doorman]

"Pod koniec II wojny światowej Niemcy były w stanie wojny z ponad 50 krajami. Gdybyśmy zgodzili się na reparacje dla strony polskiej, to zostalibyśmy skonfrontowani z żądaniami reparacyjnymi od przynajmniej 50 innych krajów. Dlatego nie mogliśmy zrobić wyjątku dla Polski – przekonuje Horst Teltschik". Doradca kanclerza Kohla: https://www.onet.pl/informacje/onetwiad ... b,79cfc278
Nakradnij, a potem powiedz, że nie oddasz, bo byś na tym stracił.

[Raleen]

Jest w tym postępowaniu pewna logika - z ich punktu widzenia. Przy okazji widać, że rozpoczyna się u nas kampania tuszowania tej kwestii tzn. przekonywania społeczeństwa, że te żądania są wygórowane i przesadzone oraz że powinniśmy "wybaczyć", "zapomnieć" itp. Według mnie dobrze się stało, że temat reparacji został podjęty w ostatnich latach na poważnie. Nawet jeśli prawnie szanse na doprowadzenie do tego byśmy wprost coś dostali z tego tytułu są, przynajmniej na razie, iluzoryczne, to podnoszenie tematu zmusza Niemców do pewnej autorefleksji. Sądzę, że nie dostaniemy wprost tyle ile powinniśmy dostać, ale z czasem coś jednak dostaniemy. Mamy też środek moralnego, a i politycznego nacisku na naszego zachodniego sąsiada. Nie jakiś wydumany czy sztuczny, ale oparty na solidnych podstawach.

[Karel W.F.M. Doorman]

Oczywiście, że jest logika. Przecież by zbiednieli. To logika złodzieja.

[Raleen]

Nie tyle by zbiednieli co nie byliby w stanie się wypłacić z tego co robili podczas II wojny św.

[Aldrin]

Nakradnij, a potem powiedz, że nie oddasz, bo byś na tym stracił.

Niby tak, jednak trzeba pamiętać, że w tej analogii należałoby jeszcze uwzględnić, że służby "wchodzące o 6 z drzwiami" w celu pochwycenia złodzieja i odebrania łupów, wywołuje pożar i powoduje utratę znacznej części skradzionych rzeczy. Trudno po czymś takim oddać wszystkie skradzione fanty... Także trudno dokładnie liczyć 1:1, jednak pretensje reparacyjne nie mają raczej na celu odzyskania idealnie kwoty utraconej (która może być różna w zależności od klucza zastosowanego w wyliczeniach). Jest to z pewnością przydatne narzędzie polityczne, przy okazji dające cień szansy na jakieś zadośćuczynienie.

[Karel W.F.M. Doorman]

Dla mnie wzorcem jest traktat wersalski AD 1871. Nikt się nie przejmował goleniem Francji.

[Raleen]

Trochę inna epoka i tamte kwoty były jednak spłacalne, w przeciwieństwie do tych, które narzucono Niemcom w Wersalu.

[Karel W.F.M. Doorman]

Straty Francji w substancji gospodarczej były nieporównywalne. Do tego dochodziła Belgia i Wielka Brytania. Na szczęście dla Niemiec to one ogoliły Rosję w Brześciu.

[Raleen]

Może i były, bo i wojna była nieporównywalna. Inna epoka najkrócej mówiąc, inny czas trwania i znacznie większy poziom zaangażowania. Natomiast po wojnie jak się narzuca reparacje, to jest kwestia tego rodzaju czy one są w ogóle spłacalne. Z wielkimi, ale w praktyce niespłacalnymi reparacjami jest trochę tak jak z traktatami pokojowymi zawieranymi "na wieczne czasy". W praktyce najczęściej okazywały się dużo mniej trwałe niż traktaty zawierane na czas oznaczony.

[Karel W.F.M. Doorman]

Państwa niemieckie w 1870 poniosły wydatki na wojnę, ale żadnych szkód.