1714: The Case of the Catalans (Devir/GMT)

[clown]

Ale już jest ładny FAQ, więc nie pękaj instrukcję do Won by the Sword przeczytałeś a ta tutaj to pikuś

[Ernest von Lauenburg]

Odbyłem dziś pierwszą partię.
Cóż...
Ani razu nie doszło do negocjacji. Nie wiem, czy to kwestia braku ogrania graczy (oprócz mnie wszyscy grali pierwszy raz, większość zresztą nie siedzi szczególnie w planszówkach, ja miałem za sobą jedną niedograną partię w dwie osoby). Gra ponadto zdawała się dość chaotyczna. Wygrałem jako Austria (15 Vp, następny gracz 11, ex aequo Niderlandy i Sabaudia), przy zwycięstwie Burbonów.
Zastanawiam się jak podejść następnym razem do tej gry. Acz nie można powiedzieć by nie była ciekawa.

[clown]

Negocjacje były rzadkością i w rozgrywkach z moim udziałem. Tutaj raczej autor zbyt dużo pomyślał "życzeniowo". To nie HIS, czy VQ.
Chaotyczny na pewno jest rozkład kart koncesji, co może sprzyjać/przeszkadzać konkretnemu graczowi. Koncesje stanowiące cele gracza mogą bowiem przyjść np. w jednym etapie i nic nie da się z tym zrobić. Wtedy zostaje punktowanie obszarów należących do Burbonów.
Pomimo, że gra przewiduje dwa odmienne scenariusze liczenia punktów zwycięstwa (wygrana lub nie nad Burbonami) pokonanie Burbonów jest trudne, prawie niemożliwe, bez współpracy wszystkich graczy. Sam autor wspominał, że było to zaledwie jakieś 5% (albo mnie, nie pamiętam dokładnie) rozgrywek testowych.

[Ernest von Lauenburg]

Tymczasem zamieściłem na moim blogu dość oryginalną w formie i treści recenzję gry:
https://ratioetdignitashumanae.wordpres ... alpolitik/

[Lehto]

Bardzo przyjemny opis, w zasadzie może nie tyle samej gry co historii, o której "opowiada".

Przyznam się, że ta recenzja to taka wyciągnięta ręka do graczy, którzy są mniej zaangażowani w gry wojenne i zdecydowanie zachęca do sięgnięcia po tytuł bardziej niż opis suchej mechaniki i szukanie w niej dziur (w końcu każda potwora znajdzie swego amatora...)

[clown]

Mnie oprócz arcyprzyjemnej lektury zainteresował fragment o pomylonym herbie Niderlandów ciekaw jestem reakcji autora

[Profes79]

Ja zagrałem dzisiaj i przyznam, że mi się podobała - mimo pojawiających się problemów z interpretacją pewnych punktów.

[clown]

Ja grałem w ten piątek i nadal jestem zachwycony ;] taki ukryty diament ;] fakt, że nie każdemu podejdzie, bo jest dość specyficzna.
Profesorze pisz co tam mieliście do obgadania z przepisami.

[Profes79]

Konkretnie pojawił się dylemat dotyczący eventu powodującego wymianę kart koncesji - opis wydarzenia mówił, że wymiana następuje o ile gracz wobec którego to zastosowano nie obniży swojej woli walki o 3 punkty. No i pojawiło się pytanie co w przypadku, gdy poziom woli walki już znajduje się na najniższym poziomie (jeszcze nie pokój ale najniższy szczebelek drabinki) - czy można zadeklarować, że się oddaje 3 punkty woli po prostu spadając na pokój czy też ponieważ ich nie można stracić to gracz wobec którego zastosowano tą akcję musi się jej podporządkować bez możliwości obrony.

To chyba była w całej rozgrywce jedyna taka naprawdę dyskusyjna sprawa, która wywołała chwilową dyskusję - stanęło na tym, że jak gracz nie ma woli którą można opuścić to ma problem i grzecznie wymienia koncesje

[clown]

I dokładnie tak powinno być ;] brak woli walki to również oddawanie cennych koncesji ;] dlatego warto w drugiej części gry poświęcić akcje na jej podniesienie, chociaż o jeden poziom.

[Ernest von Lauenburg]

Chyba na chwilę obecną największy mój zarzut do gry to to, że wynik za bardzo zależy od koncesji, które są przydzielane dość chaotycznie i w zasadzie piżamie rzeczoną kartą (Marquis De Torcy) nie sposób ich utracić.
Prowadzenie działań wojennych za pomocą akcji nadal wydaje mi się piekielnie trudne i przypadkowe.

[Profes79]

I tak najlepszy był cytat dnia:

Portugalia do Austrii: spokojnie, w talii nie ma już kart obniżających wole walki
Austria inwestuje kilkanaście zasobów aby podnieść wole walki z pokoju w górę (chyba 13 albo i 18)
Po rozłożeniu eventów okazuje się, że w sumie na stole leżą karty mogące obniżyć wolę walki o 3 - 4 punkty w tym jedna dedykowana przeciwko Austrii i tylko na nią działająca. Mina Austriaka (jedynego będącego na plusie w tym momencie) - bezcenna

Ja z kolei wykazałem się słabą znajomością geografii - przekonany, że cały czas kontroluje Flandrię która przy liczeniu punktów Flandrią się okazała nie być

Do negocjacji doszło raz - chyba tez z Austrią; za parę zasobów tejże karty obniżającej wole walki nie zagrałem jako wydarzenia.

Generalnie gra wymaga myślenia ale mimo wszystko jest z gatunku dosyć lekkich i przyjemnych. Ernest v. L. szybko i sprawnie wytłumaczył zasady i generalnie jakichś zgrzytów w trakcie gry nie było.

[clown]

Najlepszą kartą dotyczącą woli walki jest i tak traktat z Utrechtu - "urawniłowka" do najniższego poziomu ;]
Tak, los przy koncesjach to największy zarzut w stosunku do gry (mnie nie przekonuje). Z drugiej strony można się spokojnie "nachapać" terytorialnie i nawet przy pechu w koncesjach można powalczyć.
Na pewno do końca nie wiadomo kto jest na prowadzeniu i to plus gry. Teoretycznie można z BGG wydrukować ściągę z celami i wyliczyć maksimum punktów danego gracza w danym momencie, ale jest to oczywiście "educated guess".
Co do walki - Flandria jest np. kluczem do współpracy Wielkiej Brytanii i Niderlandów - jeden atakuje, drugi wchodzi. W ten sposób można sobie wyłamać drogę do Paryża, plus opanować Flandrię. 10 i więcej VPków załatwia grę. Z kolei w naszej ostatniej rozgrywce Portugalia w Madrycie została "eksmitowana" i z drugiej pozycji spadła na ostatnią.

[Ernest von Lauenburg]

Widzę drogi clownie, że zapytałeś o ten herb autora
Swoją drogą - niestety na bgg nie ma tego typu wątków.
Czy miałbyś może jakieś porady czy raczej strategie dla poszczególnych graczy?
Czy faktycznie zazwyczaj wygrywa Austria czy niekoniecznie?

[Ernest von Lauenburg]

Po kolejnej partii coraz mniej podoba mi się ta gra.
Zbyt dużo zależy od koncesji, być może powinny być jakoś połączone z prowincjami (na przykład zajęcie prowincji z Koncesji przez innego gracza wyłącza punkty za nią?) albo prowincji warte więcej punktów?
Być może też można by pomyśleć nad tym, by upadek Barcelony zależał od tego co faktycznie się dzieje na planszy? (by bastiony spadały Francuzi musza być na polu obok, nawet jak wszystkie spadną a w Barcelonie są sprzymierzeni gra się nie kończy)?
Może w ogóle można by pomyśleć nad poprawieniem sfery wojskowej. Jak dla mnie jest to za bardzo na początku wyścig po prowincję a potem loteria z koncesjami.