Cruel Necessity (VPG)

[adi2]

Grał ktoś? Solitare gra i wygląda dość atrakcyjnie.

Ciekawa ta mapa bitwy po prawej kolo głównej mapy:

http://www.boardgamegeek.com/image/1801 ... -necessity

[Strategos]

Kupiłem, jeszcze nie grałem. Na pierwszy rzut oka jest (naj?)bardziej "skomplikowana" z gier z serii.

[ChevalierVernix]

Kupiłem, jeszcze nie grałem. Na pierwszy rzut oka jest (naj?)bardziej "skomplikowana" z gier z serii.

Też mam ten tytuł na swoim radarze. Jak zagrasz, podziel się proszę wrażeniami

[Strategos]

Z przyjemnością .

[Neoberger]

Kupiłem, rozpakowałem, zagrałem.

Nie ogarniam co i po co trzeba robić.
Ale gra wydaje się sympatyczna. Generalnie musimy odganiać wrogie armie od naszych twierdz i od uzyskania lepszych możliwości strategicznych.
Musimy uzyskiwać przewagę punktową w 6 torach polityczno-religijnych. A i po drodze umacniać własne twierdze, a także zdobywać twierdze wroga.
No i starać się wygrywać bitwy.
Wszystko podane elegancko, chyba łatwe do ogarnięcia (po kilku grach pewnie), ale... W pewnym momencie wiele zależy od kostki. Mając 5 puntów operacyjnych do wykorzystania (na początku) przy każdym rzucie schrzanionym poważnie tracimy szanse. Ale może to tylko złudzenie po dwóch rozgrywkach.
Grę kupiłem bo nie mam graczy do Nieszczęsnego Karolka, ale nie czuję się zawiedziony. Porządny soliter. I bywa, że bitwy potrafią wzbudzić emocje. Dziwne na tym poziomie abstrakcji

[Strategos]

I bywa, że bitwy potrafią wzbudzić emocje. Dziwne na tym poziomie abstrakcji

To się bardzo cieszę!
Przyglądając się komponentom gry na BGG przed zakupem spodziewałem się, że widoczny element komplikacji bitew (chyba do tej pory nie występujący w żadnej solówce tego wydawcy) ma potencjał sprawiania dużej radości.
Na razie nie miałem czasu zagrać ale taki post jak Twój może szybko to zmienić.

[clown]

Ja i tak wolę Nieszczęsnego Karolka, nawet solo gra wbija w fotel emocjami płynącymi z rozgrywki

[Neoberger]

clown --> Karolek jest Najlepszy. Z niczym nie można go porównać. Ale jak się gra z człowiekiem to chyba trzeba wziąć środki znieczulające. Bo ja nie wytrzymuję emocji! Napięcia są niesamowite!

[Palladinus]

Przyznam się, że to moja pierwsza jednoosobówka i z tym większym zainteresowaniem usiadłem do pierwszej rozgrywki. Z grą wojenną to ma mało wspólnego moim zdaniem, ale to zupełnie nie przeszkadza, żeby zagłębić się w temat. Kostki potrafią irytować, ale na szczęście jest tyle innych aspektów do ogarnięcia, że niepowodzenie w jednej rzeczy da się skompensować w innej.

Krótki rzut okiem na blogu CiekaweGry

[Indar]

Ja i tak wolę Nieszczęsnego Karolka, nawet solo gra wbija w fotel emocjami płynącymi z rozgrywki

Karolek? A o czym Panowie mówią? Mam nadwyżkę gotówki, lekką, stąd z chęcią rozważę zakup.

[Palladinus]

Ja i tak wolę Nieszczęsnego Karolka, nawet solo gra wbija w fotel emocjami płynącymi z rozgrywki

Karolek? A o czym Panowie mówią? Mam nadwyżkę gotówki, lekką, stąd z chęcią rozważę zakup.

Pewnie chodzi o Unhappy King Charles! od GMT. Tam jest jakiś tryb jednoosobowy czy trzeba posłużyć się schizofrenią?

[Neoberger]

Tak, chodzi o tę grę.
W mojej opinii w grę tę tylko szkoleniowo da się zagrać samotnie-jednoosobowo.
W Unhappy King Charles trzeba zagrać w 2 osoby. Schizofrenia nic tu nie pomoże.
Proste mechanizmy gry dają wiele możliwości, a emocje z wyzwaniem do bitwy są tak ustawione, że tylko przy 2 osobach, ich różnych emocjach, poziomie odporności, blefowaniu - gra ma sens.
Ale gra jest znakomita. Warto się nad nią spocić. Nawet czytając na forach, że Król ma większe szanse.
Może dlatego gra jest udana, że autor przerobił swoją poprzednią grę o tej epoce, bogatszy o doświadczenie wielu lat i żywe testy z graczami

[Palladinus]

Trochę pograłem i muszę przyznać, ze całkiem ciekawa pozycja. Ciężko się wgryźć w klimat, bo to dość odległa tematyka, ale co tam.

Zapraszam do krótkiej recenzji - Okrutna konieczność wojny domowej.

[gocho]

To mój pierwszy tytuł States of Siege. Zasady gry, mimo że początkowo wystraszyły mnie swoim rozmiarem, to okazały się bardzo proste. Warto czytając je rozkładać elementy gry na planszy i wtedy już po jednej lekturze wszystko się rozjaśnia (i można grać bez doczytywania).

Zagrałem 3 razy. Aspekt losowy potrafi być przybijający, ale chce się kolejnych partii. Na razie nie odkryłem sensownej strategii na zwycięstwo. Wydaję się, że decydujące znaczenie dla rozgrywki może mieć dobry początek:
a) doprowadzenie suwaka Katolicyzmu na najwyższy poziom (by choć na kilka tur zyskiwać dodatkowy Zeal point),
b) szybka możliwość i zdobycie Oxfordu (kolejny dodatkowy Zeal point),
c) nie przegrywanie pierwszych bitew
d) nie udane oblężenia rojalistów na "trójkowych" twierdzach (szansa pół na pół).
Z tym, że skupiając się na a) i/lub b), możemy w między czasie utracić Hull lub zmarnować wiele rzutów na zwalczenie katolicyzmu i też skończy się to nie dobrze. Innym sposobem, którego jeszcze nie wypróbowałem, może być zachowywanie kilku Zeal pointów z tury na turę, by potem z pomocą znacznika + 1 do rzutu na cel na całą rundę przesuwać wraże armie lub poszczególne suwaki do punktu wyjścia/na maksymalnie pozytywny dla nas poziom.
Warto też załapywać się na bonusy na końcach i początkach talii.
Co do bitew - w pierwszej fazie wojny, mamy mocno pod górkę (dużo lepsze oddziały rojalistów), poza jedną bitwą, gdy trafia się kawaleria Cromwella. W drugiej i trzeciej fazie to protestanci mogą uzyskać sporą przewagę, ale nie jest łatwe wygrywać na tyle by bitwy się zwróciły.
Ciekawe notki na każdej z kart (ponumerowane chronologicznie, więc można sobie co nieco z tego konfliktu uzmysłowić, ale co dziwne kilka numerów kart, chyba przez pomyłkę, jest przestawionych).

Pierwsza rozgrywka zakończyła się porażką w czasie rozgrywania drugiej talii.
Druga - przewinąłem wszystkie decki, ale skończyło się marginal defeat (ciężko tu łapać achievementy - ulepszenia, które dają punkty zwycięstwa na koniec rozgrywki, a jednocześnie skutecznie odpychać wraże armie).
Trzecia - mój nieudany plan stłamszenia katolików i trzy szybko przegrane bitwy doprowadziły do klęski już w czasie rozstrzygania pierwszej talii.

Swoją drogą, chyba dobrym tematem dla tego typu gry, byłaby krucjata przeciwko katarom/albigensom lub wojny husyckie lub obrona Rzeczpospolitej w XVII wieku.

[Wilk]

Też mi kiedyś przyszła do głowy krucjata na albigensów w ramach tej serii, a także jedenastowieczna al-Andalus (po rozpadzie kalifatu kordobańskiego, chyba że się w to włączy wojnę domową 1009-1031).