Przedwczoraj konsultowałem rozliczanie strat lotniczych z Mr. Emrichem.
Myślą żeby wyboru dokonywał w DogFight atakujący (gdy jest wynik złożony, a samolotów dwa). A zasady ogólne zostaną do misji (wynik na kostce – damage).
Natomiast co do walki lądowej przypomniano mi genialne rozpisanie kto odpowiada za wybór strat (w tabelce jest to zróżnicowane). To jest faktycznie fajnie skonstruowane.
Wczoraj zagrałem znowu w Barbarossę by się nauczyć w końcu.
Niemcy wdarli się na środkowym odcinku i na północy. Na południu jedyne sukcesy to zdobycie Lwowa oraz przymusowe przesunięcie HQ sowieckiego.
Był tydzień w lipcu gdy Niemcy prawie nie mieli zaopatrzenia w centrum. Wszystko stanęło, Sowieci zaczęli ściągać nowe oddziały.
Ale sukcesy w kierunku Tallina i Leningradu spowodowały, że rezerwy sowiecki częściowo musiały iść na północ.
W centrum sytuacja wydawała się jak zwykle stabilna. Sowieci na linii bagien przed bramą smoleńską mieli linię armii (czasami osłabionych) ze wsparciem dla każdej w postaci korpusu piechoty lub zmechanizowanego.
Tyle, że to gra o innej skali niż np. Dark Valley. Tu trzeba obstawiać prawie każdy heks (bo w ruchu regularnym zawsze można się ruszyć o jedno pole więc pancerki czy nawet piechota niemiecka zacznie się przesączać.
Poza tym przypomniałem sobie poradnik Małego Niemca napisany przez Zespół ETO.
Pancerki niemieckie są ruchliwe (6 MA) i mogą wjechać w dowolny odcinek frontu i tam zaatakować. A że udało mi się przerzucić HQ Centrum w pobliże Smoleńska i od razu aktywować kartą niemieckiej organizacji (Ja, ja) to ofensywa rozwinęła się w III tygodniu lipca na dobre. Niemcy szaleli, rozbili front, a nawet udało mi się w ruchu regularnym skoncentrować niemiecką piechotę i pancerki na tyle, że wyszły z dwie armie piesze i dwie pancerne.
Smoleńsk został otoczony, a korpusy pancerne poszły w IV tygodniu lipca na Moskwę, a na ich drodze nikt nie stał.
Wydaje mi się, że zrozumiałem cykl rządzący etapem. W fazie ruchu specjalnego trzeba organizować ataki – piechotą gdzie warto, ale gdzie się da dojść (MA tylko 2 i nie można wychodzić z EZOC).
Pancerki mogą szaleć dowoli wybierając słabe punkty. Potem walka, wsparta lotnictwem.
Na koniec faza ruchu regularnego, gdzie trzeba zadbać o takie ustawienie by przeszkadzać przeciwnikowi, ale i dbać o to by co najmniej nie być Izolowanym.
Na początku gry się wkurzyłem, bo staranne kotły niemieckie zamieniły się w farsę gdy Sowieci przeżyli rzuty na straty (w połowie) a reszta zaczęła się mozolnie cofać do swoich, co na południu dzięki wsparciu z zewnątrz dało rezultat w postaci odzyskania częściowo zaopatrzenia.
Jedna armia sowiecka bohatersko broniła się w Karpatach – nie chciała zejść od rzutów na Izolację, a pilnowały jej jakieś węgierskie resztki i austriaccy strzelcy górscy – więc ataków tu nie było). Sowieci za to bali się zejść z gór na nizinę bo by dostali od razu bęcki. Typowy klincz.
Sowieci w grze tym razem zastosowali kartę brygady robotnicze czy jakoś tak. Dzięki temu do walki wkroczyło 8 korpusów poborowych i można było wybudować 12 umocnień.
Jak widać nie pomogło i chyba karta mobilizacji jest lepsza bo dodaje przez miesiąc po 4 punkty populacji (czyli na nasze pozwala zamienić do czterech korpusów w osłabione armie, albo wstawić jako rezerwy cztery korpusy piechoty).
Fajnie gra się zaprezentowała, ale rozumiem teraz wątpliwości co do balansu.
Jak nie umiałem grać to Niemcami mogłem sobie wykałaczki strugać.
Jak się nauczyłem grać Niemcami to w lipcu byłem na szosie na Moskwę.
Czyli bardzo wiele zależy od zaawansowania w znajomości Thunder'a przez każdego z graczy. Ale to skutek gry systemowej. Skomplikowanej z pozoru, łatwej w realu, ale dającej mnóstwo kombinacji.
I teraz naprawdę wydaje się, że przy równym poziomie to zderzenie pomysłów i inwencji.
Na koniec mam wątpliwość co do nowych przepisów o odbudowie lotnictwa. Odbudowuje się za 1 Specjalny Punkt Populacji (SPP, że niby doświadczona zajeb… kadra). Tyle, że raz na początku miesiąca i tylko 1 SPP.
To oznacza, że można odbudować 2 myśliwce lub jeden bombowiec. Sowieci tracą przy maksymalnym wytężeniu Niemców w atakach na lotniska 10 bombowców i 10 myśliwców.
Czyli bombowce odbudują za 10 miesięcy, a myśliwce za 5 miesięcy. Czyli prawie 1,5 roku, a w tym czasie nie można budować kawalerii, gwardii itp.
Chyba, że zasady o SPP dotyczą wprowadzanych nowych samolotów (to i tak dla Sowietów nieodpowiednie, bo pilotem zostawał ten komu Partia kazała
). Ale i tak odbudowa miałaby miejsce w raz na miesiąc. To w najlepszym razie 10 miesięcy. A co z kawalerią czy gwardią?
Czekam na odpowiedź z ETO.
Jako, że Aldarus zadał fajne pytanie do wysłanego zdjęcia z przebiegu powyższej rozgrywki, gdzie niemiecki korpus pancerny zbliża się do niebronionej Moskwy dostałem olśnienia o bardzo fajnie ukazującym się obliczu ZAOPATRZENIA w grze.
Pamiętajmy, że bez HQ nic się zlego specjalnego nie dzieje. Oddział ma tylko połowę siły w ataku. Ale ruch i obrona bez zmian.
Ba, tyle, że pancerki mają o połowę zmniejszoną siłę szturmując duże miasta. Czyli w OOS i atakując duże miasto - nie ma ataku (dwa razy połowiona siła nie działa już w ataku).
Czy Niemcy zdobędą Moskwę i złapią Stalina?
Raczej nie. Niemcy już przystawali. To był maksymalny wysiłek w centrum.
Po pierwsze pancerki wyszły z zasięgu zaopatrzenia. Więc miały by połowę siły. I tu Frank pokazał siłę swojego systemu. Pancerki atakując wielkie miasto mają połowę siły.
Czyli nie mogą w ogóle zaatakować (podwójne połowienie). W przełożeniu na real były tak wyczerpane, że sporadyczne ataczki nie mają nawet odwzorowania w grze.
Teraz był Etap Sowieta. Miał już tylko 9 punktów populacji, ale to dawało mu te 9 korpusów piechoty, którymi by zaklajstrował drogę na Moskwę.
Tyle, że na południu się zawaliło. Ale północ jakoś się zatrzymała.
Gra jest świetna ponieważ musisz przerzucać siły, a Niemiec robi to sprawniej bo ma północ połączoną z centrum.
Poza tym karta niemieckiej organizacji jest świetna, ale jedna. I właściwie użyta daje wielką przewagę. Tyle, że moje HQ Centrum było za daleko.
HQ Północ z tyłu.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Niemcy na trzy tygodnie (a cztery bo Sowiet ma kartę spalonej ziemi) wytracili impet.
To jest prosto acz genialnie oddane zaopatrzenie i jego rola w wojnie.
REWELACJA.
Co by Niemiec nie robił, Sowiet zyskał czas 4 tygodni.
Co to daje? Kończył się lipiec.
Czyli nadchodził sierpień. Sowiet mógł dobrać jedną MAJOR (ale nie LARGE) kartę lub dwie SMALL. Zawsze kolejne rezerwy – np. 6 korpusów milicji wymieszanych z 6 korpusami piechoty – z karty.
Dodatkowo w pierwszy tygodniu 8, w drugim 8, w trzecim 7, w czwartym 7 punktów populacji. Razem z 7 słabych armii, ze 4 pełne armie i kilka korpusów, w tym jeden wymieniony na korpus gwardii (pojawia się 5 na wymianę od lipca, ale zapomniałem
).
Może jakieś dodatkowe dowództwo by kontratakować?
I… nadszedł by wrzesień. Gorsza pogoda być może (słabsze lotnictwo), kolejny korpus gwardii. No i… Sowiet musiałby wreszcie zaatakować.
Amerykanie z ETO pisali, że Sowiet musi gryźć jeżeli ma przetrwać.
Kurcze, ale to ciekawy system. Fajnie wygląda. A już faktycznie myślałem, że Sowieci pozamiatani.
Czyli trawestując słowa Clintona: zaopatrzenie, głupcze.
Tym bardziej, że jak przyjdzie Rasputica to wszystkie pola są błotem i ataki pancerek się połowią, a jakby były OOS to... nie ma ataków. Kolejny przystanek.
A gdy się pomyśli, że można do scenariusza wprowadzić zasady kampanii to już się robi jeszcze ciekawiej (pisał o tym jakiś gracz, że lekko się zmieniają priorytety).
Dlaczego? Ponieważ Sowiet dostaje początkową mniejszą pulę punktów i musi sobie doprodukować na początku każdego sezonu.
A tu Niemiec zaczyna mu zajmować zasoby ludności, zmuszać do przenoszenia fabryk (zanim wznowią i to nie całą produkcję – potrwa).
Cele na mapie stają się konkretniejsze.
Ufff, dzień, dwa odpoczynku i chyba sobie zagram w Zitadelle.
).
) mniej więcej zaplanować i przeprowadzić to co chcemy.
