Strategie

Świetnie. Twoja kolej.
PS. Gdyby komuś nie chciało się zajrzeć do powyższych linkòw - chodziło o Gunnlauga Wężowy Język.

cdc9 pisze:Świetnie. Twoja kolej.
PS. Gdyby komuś nie chciało się zajrzeć do powyższych linkòw - chodziło o Gunnlauga Wężowy Język.

A moglibyśmy jeszcze dopełnić Twoją zagadkę muzycznie (ogólny klimat) :

https://www.youtube.com/watch?v=9VYaN6M ... MfRrQ#t=31
https://www.youtube.com/watch?v=tq4seuBFxIM
?

Dobrze, że tych skocznych piosenek nie miałem możności słuchać dawno, dawno temu gdy na studiach miałem zajęcia z rozbioru krytycznego źródeł historycznych. Mógłbym źle skończyć. Walczyłem wtedy między innymi z "Sagą o Gunnlaugu Wężowym Języku" i "Źródłami, sagami i legendami do najdawniejszych dziejów Polski" Gerarda Labudy. I to w czasach gdy nie było internetu !!!
Z jednej strony: , ale z drugiej, po latach:

Będzie proste.

Daleko od kraju nad Wisłą był sobie wojownik, któremu zdarzało się walczyć bardzo nieortodoksyjną bronią , napisał ksiażkę , stał się jednym z bohaterów kultury masowej, a w Polsce znany był m.in. z tego, że po zakończeniu aktywnej kariery zawodowej przeskakiwał niewielkie zbiorniki wodne o znikomym znaczeniu strategicznym

Któż to?

Gdyby nie ostatnie zdanie to stawiałbym na Musashi Miyamoto, mistrza walki dwoma mieczami. Ale jest też Lieutenant-Colonel John Malcolm Thorpe Fleming "Jack" Churchill, DSO & Bar, MC & Bar, mistrz łuku i claymore'a, amator surfingu. Problem w tym, że nie napisał chyba książki.

Musashi jest dobrym wyborem , ale nie miałem na myśi walki dwoma mieczami tylko jego słynne pojedynki, w których zabijał wrogów... kijem

Zaś co do owego ostatniego zdania - czyżby nikt nie pamiętał dziecięcego wierszyka z czasów, gdy w TVP leciał serial o Musashim?

Musaszi mija błoto
skacze przez kałuże
na emeryturze

Hmm.... Nie pamiętam. Moje dobranocki to koniec lat 70-tych i pierwsza połowa 80-tych.

Pewnego dnia wybuchła wojna. Jedno państwo napadło na drugie. W owym też czasie przedstawiciele obu tych państw starli się też daleko od owego miejsca konfliktu w innej rywalizacji na poziomie światowym z wieloma innymi państwami. W owej rywalizacji przedstawiciele państwa napadniętego, słabszego byli faworytami, jednak z powodu owej nagłej napaści zbrojnej nie udawało im się rywalizować początkowo na właściwym dla nich poziomie. Dopiero pod koniec rywalizacji, dzięki znakomitemu finiszowi udało im się zbliżyć do zwycięstwa w całej klasyfikacji, jednak nie udało im się wyprzedzić zwycięzców całej imprezy, między innymi dlatego, że byli to reprezentanci agresorów, z którymi nie udało im się z powodów oczywistych zagrać, a zwycięstwo w bezpośrednim spotkaniu dawałoby im zwycięstwo w całej imprezie. Co ciekawe, część z reprezentantów kraju napadniętego została na stałe w miejscu imprezy, co jeszcze ciekawsze, została tam również cała reprezentacja napastników i zwycięzców imprezy. Co to za reprezentacje, co to za rywalizacja i jak nazywał się najznakomitszy z owych przymusowych emigrantów? Słowo "najznakomitszy" odnosi się do jego późniejszej roli w rozwoju owej dziedziny rywalizacji w miejscu swego nowego zamieszkania.

Jedna z reprezentacji krajowych z powodu wybuchu wojny w trakcie imprezy zrezygnowała z niej. Obecna za to była reprezentacja kraju zależnego od napastnika w wybuchłej w tym czasie wojnie. Reprezentacja tego kraju występowała pod tą nazwą na takiej imprezie tylko raz i zajęła miejsce w szerokiej czołówce. Na skutek nacisków reprezentacji zwycięskiego kraju napastniczego również ona nie wystąpiła do pojedynku z reprezentacją kraju napadniętego, co spowodowało automatyczny remis.

Olimpiada szachowa w Buenos Aires, w 1939 roku.
Na pierwszym miejscu zakończyli zmagania Niemcy, a Polska na drugim. W naszej wspaniałej reprezentacji grali: Tartakower, Najdorf, Frydman, Regiedziński i Sulik. Obywatelem Argentyny został Mieczysław Najdorf, najlepszy zawodnik tej reprezentacji.

Ha! Stawiałem na piłkę nożną, a przecież mogłem wcześniej się domyślić. Leliwa wszak barwnie opowiadał o tych zawodach podczas naszego ostatniego spotkania przy okazji Strategosa.

Coś mi w głowie świtało już wczoraj, a dziś przypomniałem sobie, że własnie wyszła nowa książka:
http://dzieje.pl/ksiazki/arcymistrzowie ... ch-szachow
Pewnie nowy nabytek leliwy.

Takie fajne pytanko, a ja się spóźniłem .
Książka bardzo ciekawa, uzupełniła i moją szachową bibliotekę. Autor zasłużony opisywał w swoich poprzednich dziełach szczegółowo rywalizację o tron mistrza świata w królewskiej grze oraz olimpiady szachowe.

Strategos pisze:Takie fajne pytanko, a ja się spóźniłem
Książka bardzo ciekawa, uzupełniła i moją szachową bibliotekę. Autor zasłużony opisywał w swoich poprzednich dziełach szczegółowo rywalizację o tron mistrza świata w królewskiej grze oraz olimpiady szachowe.

A pamiętasz serial pt. Parada oszustòw? Jeden z odcinków jest poświęcony rywalizacji Alechina i Euwe. Klimat tamtych czasòw, specyfiki postrzegania szachowych mistrzów i całkowicie zapomniany Stanisław Igar.

Doskonale pamiętam, mechanizm oszustwa był bardzo prosty wymagał tylko zgody obu arcymistrzów na grę korespondencyjną ze "zdolnym amatorem" granym przez Bronisława Pawlika (obsada była w ogóle doskonała), w tym samym "oknie czasowym".

https://www.youtube.com/watch?v=AKjNmlWqdMw