9 lipiec 1993
Nazywam się Andy Miller i opowiem wam dzisiaj historię pewnego zwykłego człowieka. Jak długo będzie ona trwała? Sam nie wiem...
Wczoraj rano przyjechałem do Muldraugh na wakacje. Udało mi się wziąć miesiąc urlopu w pracy. Pracuję jako stolarz, choć do wykonywania samodzielnie zawodu jeszcze trochę mi brakuje to jako "przyglądający" się, uczący i wykonujący kilka prostych zleceń całkiem dobrze mi idzie. Tydzień temu dało mi się wynająć domek letniskowy. W Muldraugh jeszcze nie byłem, ale podobno jest to ładne i ciekawe miejsce. Cały wczorajszy dzień spędziłem na rozpakowywaniu, toteż nie wychodziłem jeszcze z domu od czasu przyjazdu.
9 lipiec 1993 - rano
Obudziłem się i włączyłem kanał WBLN News by oglądnąć wiadomości, dowiedzieć się jaka będzie pogoda. Niestety mój pobyt w tym mieście nie będzie chyba zbyt udany. Dowiedziałem się, że w centrum panuje panika i zamieszanie. Na drogach są blokady, poustawiane są punkty kontrolne.
Mówiono o jakiejś nieznanej chorobie, o korzystaniu z ciężkiej broni przeciwko niej. Podobno utworzono jakąś bezpieczną strefę, w której jednak i tak panuje dezorientacja, bo ludzie nie mogą się komunikować ze swoimi bliskimi, których najwyraźniej tam nie ma. Stacja przestała nadawać. Czas najwyższy, by w końcu wyjść z domu i trochę się rozejrzeć, porozmawiać o tym z innymi, dowiedzieć się więcej.
Hmm... Gdzie posiałem kluczyki od samochodu? Cholera! No to ładnie...
O, jest ktoś na ulicy. Może uda mi się z nim porozmawiać.
Dziwnie się ten człowiek zachowywał. Stał i po prostu patrzył się w ziemię. No nic, podszedłem bliżej. Miał ręce zakrwawione?! Coś się musiało wydarzyć. Kiedy się do niego zbliżałem ten się co chwilę oddalał. Trochę mnie to przeraziło.
W końcu udało mi się do niego zbliżyć i zwrócić jego uwagę. Musiało wydarzyć się coś naprawdę strasznego, ten człowiek miał obrażenia na twarzy. Kiedy wiedział, że jestem w pobliżu niemiłosiernie zawył, czy też zawarczał, sam nie wiem co to było, ale nie ukrywam, wzdrygnąłem i odsunąłem się na krok.
Ten człowiek chciał mnie zaatakować! Jego obleśna i poraniona twarz zapewne na długo pozostanie w mojej pamięci... Wziąłem nogi za pas i zacząłem uciekać do domu.
Udało się, lecz w oknie sypialni dostrzegłem go z powrotem. Próbował wybić szybę!
Porządnie walił w okno, wiedziałem, że prędzej czy później szkło puści. Wyszedłem więc na zewnątrz, by jak najszybciej oddalić się od tego bandyty. Pobiegłem więc do domu obok.
Zerknąłem ostrożnie przez okno, okazało się, że w domu nie ma nikogo. Ku mojemu szczęściu drzwi nie były zakluczone, więc wszedłem pośpiesznie do środka. Rozglądnąłem się uważnie po mieszkaniu i faktycznie - ni żywego ducha. Ale się zdenerwowałem całą tą sytuacją... Skorzystałem z kranu w kuchni i napiłem się wody. Myślę, że nikt nie miałby nic przeciwko.
Co to było?! Po raz drugi usłyszałem to warczenie! Tyle co skończyłem pić, na szczęście nie upuściłem szklanki, dzięki czemu nie wzbudziłem uwagi. Co tu się dzieje?
, ale zawsze to coś.
