Uwagi do instrukcji systemu Ostrołęka
: czwartek, 21 marca 2019, 11:52
Jako odbiorca gier mam kilka ogolnych refleksji dotyczacych tego jak powinna wygladac dobra instrukcja zwlaszcza w systemach o znacznej komplikacji jak "system Ostroleka".
Wedlug mnie uklad takiej instrukcji powinien przede wszystkim umozliwiac natychmiastowe przystapienie do rozgrywki i nauke zasad niejako z marszu. Przywolany w innym watku dragonowski "system Tannenberg" spelnia ten warunek. W przypadku Ostroleki jest duzo trudniej.
Pierwszym dzialaniem po rozlozeniu planszy i zetonow jest oczywiscie ruch. A wiec na poczatku, zaraz po prezentacji zetonow, instrukcja powinna zawierac prezentacje szykow i pojecie ukierunkowania (front, skrzydla, tyly), ktore w tym systemie ma znaczenie takze w trakcie poruszania sie jednostek. Potem dokladny opis fazy gry, zeby wiadomo bylo kto i kiedy moze wykonac te pierwsze przesuniecia na planszy.
Kolejny punkt powinien dokladnie opisywac ruch - jego mozliwosci i ograniczenia. Mozliwosci, to oczywiscie pojecie punktow ruchu, a ograniczenia, to w pierwszej kolejnosci charakterystyka terenu, ktorego pokonywanie jest zwiazane z wydawaniem mniejszej lub wiekszej liczby punktow za przejscie z jednego heksu na drugi.
Zdarza sie rowniez, ze teren w ogole jest niedostepny dla danego oddzialu lub tez ruch odbywa sie na specjalnych zasadach np. przekraczanie rzek. W Tannenbergu jest to opisane wysmienicie. W Ostrolece krece nosem, ale w zasadzie czytelnie, tyle ze nie na poczatku.
Kolejny punkt powinien dotyczyc ograniczen ruchu zwiazanych ze stycznoscia z oddzialami przeciwnika, a wiec definicja strefy kontroli i jej graficzna ilustracja - w przypadku tego systemu aktywna strefa kontroli zalezy od rodzaju szyku.
Dalej, podobnie jak Tanneberg - Ostroleka, oprocz statycznych form ograniczenia ruchu (strefa kontroli jednostki przeciwnika zajmujacej dany heks), tworzy rowniez dynamiczne ograniczenia ruchu w postaci kontrszarzy wrogiej kawalerii, oraz ostrzalu wrogiej artylerii i piechoty.
Niestety prozno szukac w instrukcji punktu, ktory by zawieral tak podstawowe informacje, jak definicje i graficzne ilustracje pola ostrzalu (ten zalezy od rodzaju szyku i ukierunkowania oddzialu), zasiegu ostrzalu artyleryjskiego (ten zalezy od rodzaju jednostki artyleryjskiej - lekka, ciezka), wreszcie wydzielonych stref ogniowych w ramach zasiegu ognia danej jednostki artylerii.
Podobnie prozno szukac informacji (definicja, ilustracja) jesli chodzi o ostrzal prowadzony przez piechote (pole, zasieg, ewentualnie strefy, jesli takie istnieja).
Kontrszarza jest opisana troche lepiej ale z bledami na grafice. Zilustrowano pole kontrszarzy (heksy przed frontem jednostki), alecl nie zakreslono strefy kontrszarzy, czyli pola o promieniu 2 heksow przed frontem jednostki kawaleryjskiej, gdzie moze ona aktywnie reagowac w odpowiedzi na ruchy przeciwnika. Wreszcie blednie zakreslono martwa strefe boczna, ktora decyduje o mozliwosci kontrakcji w odpowiedzi na ruchy przeciwnika na skrzydlach. Prosze to sobie porownac z Tannenbergiem i opisem zasad dotyczacych ruchu rezerwowego. Jest opisany prosto i opatrzony tak czytelna grafika, ze kazdy w mig zrozumie.
Wstepnie doczytalem, ze system Ostroleka przewiduje takze rozne rodzaje ostrzalu w zaleznosci czy poruszajaca sie jednostka konczy czy tez pragnie kontynuowac swoj ruch przed frontem jednostki przeciwnika w jej polu ostrzalu (jest to ogien statyczny, gdy ruch sie konczy, i dynamiczny, gdy jednostka chce sie dalej przemieszczac). To rowniez zostalo zakopane gdzies w glebii.
Na poczatku lektury (malo klarowny opis przebiegu faz) trudno zrozumiec kiedy dokladnie rozstrzyga sie rezultat kontrakcji kawaleryjskiej i ogniowej piechoty i artylerii. Znowu warto odeslac do Tannenbergu i opisu przebiegu faz.
I na koniec tych uwag wstepnych jeszcze troche na temat mozliwosci ogniowych. O ile latwo wyczytac, ze artyleria moze dac ognia tylko raz na etap, to juz wyszukanie ile razy moze strzelac piechota jest sporym wyzwaniem.
Wyjasnienia poruszonych zagadnien czesciowo znalazlem na tym forum w swietnych watkach instruktazowych dotyczacych kontrszarzy i walki ogniowej artylerii. Przydalby sie rowniez instruktaz dotyczacy walki ogniowej piechoty. Ale pozostaje pytanie co gdyby nie bylo internetu?
Podsumowujac system ze wzgledu na poziom rozbudowania prezentuje sie miodzio, ale instrukcja jest po prostu slaba, zwlaszcza ze ludzie nie maja czasu zeby tygodniami sleczec nad tekstem, aby opanowac li tylko podstawy ktore by pozwolily na wstepna rozgrywke szkoleniowa.
Nalezy tak pisac instrukcje zeby w wolnej chwili (weekend), po lekturze pierwszych stron - mozna bylo z marszu przystapic do rozvrywki i uczyc sie bardziej szczegolowych zasad (tych wszystkich taktycznych smaczkow) juz w trakcie. Ponownie odsylam do Tannenbergu ktory rowniez jest skomplikowanym systemem ale nauka idzie szybko ze wzgledu na dobry uklad instrukcji i klarownosc opisu - krotkie tresciwe punkty.
Wedlug mnie uklad takiej instrukcji powinien przede wszystkim umozliwiac natychmiastowe przystapienie do rozgrywki i nauke zasad niejako z marszu. Przywolany w innym watku dragonowski "system Tannenberg" spelnia ten warunek. W przypadku Ostroleki jest duzo trudniej.
Pierwszym dzialaniem po rozlozeniu planszy i zetonow jest oczywiscie ruch. A wiec na poczatku, zaraz po prezentacji zetonow, instrukcja powinna zawierac prezentacje szykow i pojecie ukierunkowania (front, skrzydla, tyly), ktore w tym systemie ma znaczenie takze w trakcie poruszania sie jednostek. Potem dokladny opis fazy gry, zeby wiadomo bylo kto i kiedy moze wykonac te pierwsze przesuniecia na planszy.
Kolejny punkt powinien dokladnie opisywac ruch - jego mozliwosci i ograniczenia. Mozliwosci, to oczywiscie pojecie punktow ruchu, a ograniczenia, to w pierwszej kolejnosci charakterystyka terenu, ktorego pokonywanie jest zwiazane z wydawaniem mniejszej lub wiekszej liczby punktow za przejscie z jednego heksu na drugi.
Zdarza sie rowniez, ze teren w ogole jest niedostepny dla danego oddzialu lub tez ruch odbywa sie na specjalnych zasadach np. przekraczanie rzek. W Tannenbergu jest to opisane wysmienicie. W Ostrolece krece nosem, ale w zasadzie czytelnie, tyle ze nie na poczatku.
Kolejny punkt powinien dotyczyc ograniczen ruchu zwiazanych ze stycznoscia z oddzialami przeciwnika, a wiec definicja strefy kontroli i jej graficzna ilustracja - w przypadku tego systemu aktywna strefa kontroli zalezy od rodzaju szyku.
Dalej, podobnie jak Tanneberg - Ostroleka, oprocz statycznych form ograniczenia ruchu (strefa kontroli jednostki przeciwnika zajmujacej dany heks), tworzy rowniez dynamiczne ograniczenia ruchu w postaci kontrszarzy wrogiej kawalerii, oraz ostrzalu wrogiej artylerii i piechoty.
Niestety prozno szukac w instrukcji punktu, ktory by zawieral tak podstawowe informacje, jak definicje i graficzne ilustracje pola ostrzalu (ten zalezy od rodzaju szyku i ukierunkowania oddzialu), zasiegu ostrzalu artyleryjskiego (ten zalezy od rodzaju jednostki artyleryjskiej - lekka, ciezka), wreszcie wydzielonych stref ogniowych w ramach zasiegu ognia danej jednostki artylerii.
Podobnie prozno szukac informacji (definicja, ilustracja) jesli chodzi o ostrzal prowadzony przez piechote (pole, zasieg, ewentualnie strefy, jesli takie istnieja).
Kontrszarza jest opisana troche lepiej ale z bledami na grafice. Zilustrowano pole kontrszarzy (heksy przed frontem jednostki), alecl nie zakreslono strefy kontrszarzy, czyli pola o promieniu 2 heksow przed frontem jednostki kawaleryjskiej, gdzie moze ona aktywnie reagowac w odpowiedzi na ruchy przeciwnika. Wreszcie blednie zakreslono martwa strefe boczna, ktora decyduje o mozliwosci kontrakcji w odpowiedzi na ruchy przeciwnika na skrzydlach. Prosze to sobie porownac z Tannenbergiem i opisem zasad dotyczacych ruchu rezerwowego. Jest opisany prosto i opatrzony tak czytelna grafika, ze kazdy w mig zrozumie.
Wstepnie doczytalem, ze system Ostroleka przewiduje takze rozne rodzaje ostrzalu w zaleznosci czy poruszajaca sie jednostka konczy czy tez pragnie kontynuowac swoj ruch przed frontem jednostki przeciwnika w jej polu ostrzalu (jest to ogien statyczny, gdy ruch sie konczy, i dynamiczny, gdy jednostka chce sie dalej przemieszczac). To rowniez zostalo zakopane gdzies w glebii.
Na poczatku lektury (malo klarowny opis przebiegu faz) trudno zrozumiec kiedy dokladnie rozstrzyga sie rezultat kontrakcji kawaleryjskiej i ogniowej piechoty i artylerii. Znowu warto odeslac do Tannenbergu i opisu przebiegu faz.
I na koniec tych uwag wstepnych jeszcze troche na temat mozliwosci ogniowych. O ile latwo wyczytac, ze artyleria moze dac ognia tylko raz na etap, to juz wyszukanie ile razy moze strzelac piechota jest sporym wyzwaniem.
Wyjasnienia poruszonych zagadnien czesciowo znalazlem na tym forum w swietnych watkach instruktazowych dotyczacych kontrszarzy i walki ogniowej artylerii. Przydalby sie rowniez instruktaz dotyczacy walki ogniowej piechoty. Ale pozostaje pytanie co gdyby nie bylo internetu?
Podsumowujac system ze wzgledu na poziom rozbudowania prezentuje sie miodzio, ale instrukcja jest po prostu slaba, zwlaszcza ze ludzie nie maja czasu zeby tygodniami sleczec nad tekstem, aby opanowac li tylko podstawy ktore by pozwolily na wstepna rozgrywke szkoleniowa.
Nalezy tak pisac instrukcje zeby w wolnej chwili (weekend), po lekturze pierwszych stron - mozna bylo z marszu przystapic do rozvrywki i uczyc sie bardziej szczegolowych zasad (tych wszystkich taktycznych smaczkow) juz w trakcie. Ponownie odsylam do Tannenbergu ktory rowniez jest skomplikowanym systemem ale nauka idzie szybko ze wzgledu na dobry uklad instrukcji i klarownosc opisu - krotkie tresciwe punkty.