Przykład rozgrywki (1)
: czwartek, 8 lutego 2018, 14:14
Już dawno, idąc za Waszymi sugestiami, przymierzaliśmy się do zrobienia obszerniejszego przykładu pokazującego jak gra działa (w zagranicznych grach zwane jest to zwykle extended example of play). Różne przeciwności sprawiły, że schodzi nam z tym trochę dłużej niż planowaliśmy. Żeby nie przedłużać, na razie pierwsza część (odcinek) przykładu. Wraz z Kristo (który robił rysunki na zdjęciach) będziemy wdzięczni za wszelkie uwagi.
***
Pierwszy przykładowy fragment rozgrywki, który ma zademonstrować jak działają zasady gry „Ostrołęka 26 maja 1831”, poświęcony będzie szarży kawalerii. Chciałbym pokazać szarżę i przepisy z nią związane. Mam nadzieję, że przykład ten pozwoli graczom lepiej zrozumieć zasady i zwizualizować niektóre elementy mechaniki gry mniej widoczne w relacjach z rozgrywek.
Przykład rozpoczynamy w fazie ruchu kawalerii polskiej. U dołu stoją gotowe do szarży trzy jednostki polskiej kawalerii (od lewej): 2/4 psk, 2/2 Maz. oraz 1/5 psk. Między nimi zajęła pozycję bateria lekkiej artylerii konnej: 2 blak. 2/4 psk i 1/5 psk są w szyku liniowym, 2/2 Maz. w szyku kolumny. 2 blak w szyku transportowym. Powyżej nich oddziały rosyjskie, które będą przeciwnikami Polaków. Naprzeciw 1/5 psk stoi groźny przeciwnik – dywizjon kirasjerów 1/Ks. Alberta. Polacy mogliby szarżować na wprost, ale wtedy spotkają się z kontrszarżą Rosjan (12.1). Kirasjerzy będą mieć w niej przewagę ze względu na to, że mają współczynnik szarży (liczba w kwadracie na niebieskim tle) o 2 większy od strzelców konnych (4 do 2). Wynik walki byłby w tej sytuacji bardzo niepewny. 1/5 psk mógłby też próbować obejść rosyjskich kirasjerów, tak by wyjść na ich bok. Rosjanie mogą jednak wtedy automatycznie obrócić się o 60 stopni i wykonać kontrszarżę boczną (12.2), ponieważ przed rozpoczęciem szarży 1/5 psk znajduje się w strefie przedniej przed ich frontem i w czasie wykonywania szarży będzie cały czas widoczny. Efekt byłby ten sam – doszłoby do frontalnego starcia obu jednostek kawalerii. Czy można sobie w tej sytuacji poradzić jakoś inaczej?
Zanim 1/5 psk zostanie rzucony do szarży, Polacy postanawiają użyć 2 blak, by spróbować zdezorganizować rosyjskich kirasjerów. Jeśli im się to uda, może to utrudnić albo nawet całkowicie uniemożliwić rosyjskim kirasjerom wykonanie kontrszarży bocznej. Polacy chętnie podjechaliby artylerią bliżej, najlepiej na 2 pola (na rysunku oznaczone czerwonym „x” i strzałką), ale wtedy znaleźliby się w strefie kontrszarży kirasjerów. Artyleria konna może poruszyć się oraz wykonać ostrzał w dowolnym momencie własnej fazy ruchu kawalerii (wyjaśnienie pojęcia „ogień ofensywny” pod opisem faz). W związku z tym 2 blak zmienia szyk na ogniowy i przeprowadza ostrzał kulami do 1/Ks. Alberta. Ponieważ za jednostką kirasjerów na linii widoczności w odległości 5 pól od artylerii stoi oddział tyralierów 1/Rumiancewa, zastosowanie będą miały zasady o penetracji (16.4). Kule pełne, odbijając się od podłoża, zadadzą straty oddziałom znajdującym się na linii widoczności łączącej środek pola zajmowanego przez artylerię i środek pola zajmowanego przez oddział będący celem, a także będące na przedłużeniu tej linii od strony celu. Wystarczy, że tak jak w tym przypadku linia penetracji pokrywa się z krawędzią heksu zajmowanego przez oddział (tyraliera 1/Rumiancewa), aby podlegał on penetracji. Kolumna 1/Rumiancewa nie oberwie, ponieważ znajduje się 6 pól od artylerii, a penetracja kulami artylerii lekkiej zachodzi do 5 pól (gdyby Polacy mieli w tym miejscu artylerię ciężką, kolumna poniosłaby straty, ponieważ artyleria ciężka ma zasięg penetracji o 1 pole dłuższy).
W wyniku ostrzału 2 blak 1/Ks. Alberta został lekko zdezorganizowany (D1). Tyralierzy 1/Rumiancewa nie ucierpieli. W 2 blak na wierzchu stosu kładziemy żeton artylerzystów, by zaznaczyć, że bateria ta wykonała już ostrzał i tym samym nie będzie mogła strzelać do końca tego etapu (wyjaśnienie pojęcia „ogień ofensywny” pod opisem faz). 1/5 psk postanawia wykorzystać dezorganizację kirasjerów i rusza do szarży, tak by zajść 1/Ks. Alberta od boku. Najpierw jednostka zmienia szyk na kolumnę i poza zasięgiem kontrszarży 1/Ks. Alberta zaczyna obchodzenie go od boku. Gdyby 1/5 psk manewrował w linii, zabrakłoby mu punktów na to by wyjść na bok 1/Ks. Alberta. Na rysunku zaznaczono zielonym kolorem zasięg kontrszarży 1/Ks. Alberta. 1/5 psk musi ponownie zmienić szyk na kolumnę zanim wejdzie w strefę kontrszarży przeciwnika.
Będąc w odległości 3 pól od 1/Ks. Alberta, 1/5 psk zmienił ponownie szyk na liniowy (ponieważ jest on skuteczniejszy w walce z kawalerią) i zbliżył się na 2 pola do 1/Ks. Alberta. Pojawienie się polskiej kawalerii na tym polu wywołuje ten skutek, że tyraliera 1/Rumiancewa musi wykonać manewr zwijania osłony tyralierskiej (14.6.1, 14.6.2), ponieważ w wyniku ruchu wrogiej kawalerii znalazła się 2 pola od niej.
Tyraliera 1/Rumiancewa wykonała manewr zwijania osłony tyralierskiej, dołączając do swojego macierzystego batalionu (kolumna 1/Rumiancewa). Przed przeprowadzeniem manewru wykonuje się dla tyraliery test efektywności (14.6.3). Pozytywny rezultat oznacza, że tyraliera wykonuje manewr bez strat w poziomach sprawności bojowej (w tym przypadku wynik rzutu 2-8). Negatywny rezultat oznacza, że tyraliera wykonuje manewr, ale traci 1 poziom sprawności bojowej (w tym przypadku wynik rzutu 9-12). Rosjanom nie powiodło się i w wyniku nieudanego testu tyraliera jest w stanie D1. Po tym jak wycofała się w stanie D1 na kolumnę, cały stos zostanie zdezorganizowany i przejdzie w stan D1.
Kirasjerzy 1/Ks. Alberta mogą spróbować wykonać kontrszarżę boczną (12.2). W związku z tym, że są w stanie D1, nie przeprowadzają jej automatycznie, ale muszą wykonać test efektywności z modyfikacją +1 do rzutu (12.2.4). Efektywność kirasjerów wynosi 7*, czyli na potrzeby testu efektywności 7, a po uwzględnieniu modyfikacji +1 do rzutu – 6. Żeby się udało, przy rzucie 2K6 (dwie kostki sześciościenne) gracz rosyjski musi uzyskać 6 albo mniej.
Kolumna 1/Rumiancewa po wchłonięciu wydzielonej ze swojego składu tyraliery przeszła w stan D1.
Kirasjerom nie udało się przeprowadzić kontrszarży bocznej. Wykonywali oni test efektywności (z modyfikatorem +1 do rzutu). Negatywny wynik testu oznacza, że 1/Ks. Alberta nie zdoła wykonać kontrszarży (nie traci jednak poziomu sprawności bojowej, ponieważ nie było to przegrupowanie).
1/Ks. Alberta ma jeszcze jedną szansę by poprawić swoją sytuację przed walką z 1/5 psk. W chwili gdy Polacy wychodzą na jego bok, może próbować wykonać zwrot o 60 stopni w oparciu o zasady przegrupowania (14.2, 14.3). Zwrot uda się wykonać, jeżeli oddział przejdzie pozytywnie test efektywności (rzut 2K6), która wynosi 7*, czyli na potrzeby testu 7, ale ponieważ oddział jest w stanie D1, to dodaje się 1 do rzutu, co oznacza, że tak naprawdę efektywność wynosi 6 (14.2.6). Możliwe są trzy efekty (14.2.1):
- wynik rzutu poniżej współczynnika efektywności, czyli 2-5 – oddział wykonuje przegrupowanie bez żadnych negatywnych konsekwencji,
- wynik rzutu równy efektywności, czyli 6 – oddział wykonuje przegrupowanie, ale traci 1 poziom sprawności bojowej,
- wynik rzutu powyżej współczynnika efektywności, czyli 7-12 – oddział traci 1 poziom sprawności bojowej i nie wykonuje przegrupowania.
1/Ks. Alberta udało się wykonać przegrupowanie (zwrot o 60 stopni w lewo) bez straty poziomu sprawności bojowej. 1/5 psk będzie teraz walczył z nim od frontu, ale Polacy są w szarży, podczas gdy Rosjanie nie, przez co ci ostatni nie będą mogli wykorzystać modyfikacji za szarżę (mnożenie siły razy 3 i modyfikator szarży) i tym samym są właściwie na straconej pozycji. Ta część przykładu pokazuje na czym może polegać współpraca w ataku kawalerii i artylerii. Z sytuacji, w której Polacy nie byli pewni czy w ogóle uda im się wygrać z kirasjerami, doprowadziliśmy do tego, że mają bardzo duże szanse na zwycięstwo. Co więcej, ponieważ nie doszło do kontrszarży, prawdopodobnie 1/5 psk będzie mógł kontynuować szarżę.
Po tym jak 1/5 psk zakończył swój ruch, jako drugi rusza do szarży 2/2 Maz. Mazurzy znaleźli się 2 pola przed jednostką rosyjskich huzarów 2/Oliwiopolski, która w normalnych warunkach mogłaby wykonać na nich kontrszarżę. Problem Rosjan polega na tym, że ich kawaleria stoi bezpośrednio pod zboczem w górę i nie widzi Polaków, co jest warunkiem wykonania kontrszarży (12.1.3). W chwili, gdy wjadą oni na wzgórze przed jej frontem, na kontrszarżę będzie już za późno. Nawet gdyby Rosjanie mieli efektywność 8 bądź większą i mogli wykonać kontrszarżę niepełną (czyli „w miejscu”), w tej sytuacji, jeżeli nie widzieli wrogiej jednostki kawalerii w chwili gdy znajdowała się na 2 pola przed ich frontem, nie mogą kontrszarżować (12.3). Z tych powodów pole znajdujące się bezpośrednio pod zboczem jest dla kawalerii zawsze bardzo niebezpieczne.
***
Pierwszy przykładowy fragment rozgrywki, który ma zademonstrować jak działają zasady gry „Ostrołęka 26 maja 1831”, poświęcony będzie szarży kawalerii. Chciałbym pokazać szarżę i przepisy z nią związane. Mam nadzieję, że przykład ten pozwoli graczom lepiej zrozumieć zasady i zwizualizować niektóre elementy mechaniki gry mniej widoczne w relacjach z rozgrywek.
Przykład rozpoczynamy w fazie ruchu kawalerii polskiej. U dołu stoją gotowe do szarży trzy jednostki polskiej kawalerii (od lewej): 2/4 psk, 2/2 Maz. oraz 1/5 psk. Między nimi zajęła pozycję bateria lekkiej artylerii konnej: 2 blak. 2/4 psk i 1/5 psk są w szyku liniowym, 2/2 Maz. w szyku kolumny. 2 blak w szyku transportowym. Powyżej nich oddziały rosyjskie, które będą przeciwnikami Polaków. Naprzeciw 1/5 psk stoi groźny przeciwnik – dywizjon kirasjerów 1/Ks. Alberta. Polacy mogliby szarżować na wprost, ale wtedy spotkają się z kontrszarżą Rosjan (12.1). Kirasjerzy będą mieć w niej przewagę ze względu na to, że mają współczynnik szarży (liczba w kwadracie na niebieskim tle) o 2 większy od strzelców konnych (4 do 2). Wynik walki byłby w tej sytuacji bardzo niepewny. 1/5 psk mógłby też próbować obejść rosyjskich kirasjerów, tak by wyjść na ich bok. Rosjanie mogą jednak wtedy automatycznie obrócić się o 60 stopni i wykonać kontrszarżę boczną (12.2), ponieważ przed rozpoczęciem szarży 1/5 psk znajduje się w strefie przedniej przed ich frontem i w czasie wykonywania szarży będzie cały czas widoczny. Efekt byłby ten sam – doszłoby do frontalnego starcia obu jednostek kawalerii. Czy można sobie w tej sytuacji poradzić jakoś inaczej?
Zanim 1/5 psk zostanie rzucony do szarży, Polacy postanawiają użyć 2 blak, by spróbować zdezorganizować rosyjskich kirasjerów. Jeśli im się to uda, może to utrudnić albo nawet całkowicie uniemożliwić rosyjskim kirasjerom wykonanie kontrszarży bocznej. Polacy chętnie podjechaliby artylerią bliżej, najlepiej na 2 pola (na rysunku oznaczone czerwonym „x” i strzałką), ale wtedy znaleźliby się w strefie kontrszarży kirasjerów. Artyleria konna może poruszyć się oraz wykonać ostrzał w dowolnym momencie własnej fazy ruchu kawalerii (wyjaśnienie pojęcia „ogień ofensywny” pod opisem faz). W związku z tym 2 blak zmienia szyk na ogniowy i przeprowadza ostrzał kulami do 1/Ks. Alberta. Ponieważ za jednostką kirasjerów na linii widoczności w odległości 5 pól od artylerii stoi oddział tyralierów 1/Rumiancewa, zastosowanie będą miały zasady o penetracji (16.4). Kule pełne, odbijając się od podłoża, zadadzą straty oddziałom znajdującym się na linii widoczności łączącej środek pola zajmowanego przez artylerię i środek pola zajmowanego przez oddział będący celem, a także będące na przedłużeniu tej linii od strony celu. Wystarczy, że tak jak w tym przypadku linia penetracji pokrywa się z krawędzią heksu zajmowanego przez oddział (tyraliera 1/Rumiancewa), aby podlegał on penetracji. Kolumna 1/Rumiancewa nie oberwie, ponieważ znajduje się 6 pól od artylerii, a penetracja kulami artylerii lekkiej zachodzi do 5 pól (gdyby Polacy mieli w tym miejscu artylerię ciężką, kolumna poniosłaby straty, ponieważ artyleria ciężka ma zasięg penetracji o 1 pole dłuższy).
W wyniku ostrzału 2 blak 1/Ks. Alberta został lekko zdezorganizowany (D1). Tyralierzy 1/Rumiancewa nie ucierpieli. W 2 blak na wierzchu stosu kładziemy żeton artylerzystów, by zaznaczyć, że bateria ta wykonała już ostrzał i tym samym nie będzie mogła strzelać do końca tego etapu (wyjaśnienie pojęcia „ogień ofensywny” pod opisem faz). 1/5 psk postanawia wykorzystać dezorganizację kirasjerów i rusza do szarży, tak by zajść 1/Ks. Alberta od boku. Najpierw jednostka zmienia szyk na kolumnę i poza zasięgiem kontrszarży 1/Ks. Alberta zaczyna obchodzenie go od boku. Gdyby 1/5 psk manewrował w linii, zabrakłoby mu punktów na to by wyjść na bok 1/Ks. Alberta. Na rysunku zaznaczono zielonym kolorem zasięg kontrszarży 1/Ks. Alberta. 1/5 psk musi ponownie zmienić szyk na kolumnę zanim wejdzie w strefę kontrszarży przeciwnika.
Będąc w odległości 3 pól od 1/Ks. Alberta, 1/5 psk zmienił ponownie szyk na liniowy (ponieważ jest on skuteczniejszy w walce z kawalerią) i zbliżył się na 2 pola do 1/Ks. Alberta. Pojawienie się polskiej kawalerii na tym polu wywołuje ten skutek, że tyraliera 1/Rumiancewa musi wykonać manewr zwijania osłony tyralierskiej (14.6.1, 14.6.2), ponieważ w wyniku ruchu wrogiej kawalerii znalazła się 2 pola od niej.
Tyraliera 1/Rumiancewa wykonała manewr zwijania osłony tyralierskiej, dołączając do swojego macierzystego batalionu (kolumna 1/Rumiancewa). Przed przeprowadzeniem manewru wykonuje się dla tyraliery test efektywności (14.6.3). Pozytywny rezultat oznacza, że tyraliera wykonuje manewr bez strat w poziomach sprawności bojowej (w tym przypadku wynik rzutu 2-8). Negatywny rezultat oznacza, że tyraliera wykonuje manewr, ale traci 1 poziom sprawności bojowej (w tym przypadku wynik rzutu 9-12). Rosjanom nie powiodło się i w wyniku nieudanego testu tyraliera jest w stanie D1. Po tym jak wycofała się w stanie D1 na kolumnę, cały stos zostanie zdezorganizowany i przejdzie w stan D1.
Kirasjerzy 1/Ks. Alberta mogą spróbować wykonać kontrszarżę boczną (12.2). W związku z tym, że są w stanie D1, nie przeprowadzają jej automatycznie, ale muszą wykonać test efektywności z modyfikacją +1 do rzutu (12.2.4). Efektywność kirasjerów wynosi 7*, czyli na potrzeby testu efektywności 7, a po uwzględnieniu modyfikacji +1 do rzutu – 6. Żeby się udało, przy rzucie 2K6 (dwie kostki sześciościenne) gracz rosyjski musi uzyskać 6 albo mniej.
Kolumna 1/Rumiancewa po wchłonięciu wydzielonej ze swojego składu tyraliery przeszła w stan D1.
Kirasjerom nie udało się przeprowadzić kontrszarży bocznej. Wykonywali oni test efektywności (z modyfikatorem +1 do rzutu). Negatywny wynik testu oznacza, że 1/Ks. Alberta nie zdoła wykonać kontrszarży (nie traci jednak poziomu sprawności bojowej, ponieważ nie było to przegrupowanie).
1/Ks. Alberta ma jeszcze jedną szansę by poprawić swoją sytuację przed walką z 1/5 psk. W chwili gdy Polacy wychodzą na jego bok, może próbować wykonać zwrot o 60 stopni w oparciu o zasady przegrupowania (14.2, 14.3). Zwrot uda się wykonać, jeżeli oddział przejdzie pozytywnie test efektywności (rzut 2K6), która wynosi 7*, czyli na potrzeby testu 7, ale ponieważ oddział jest w stanie D1, to dodaje się 1 do rzutu, co oznacza, że tak naprawdę efektywność wynosi 6 (14.2.6). Możliwe są trzy efekty (14.2.1):
- wynik rzutu poniżej współczynnika efektywności, czyli 2-5 – oddział wykonuje przegrupowanie bez żadnych negatywnych konsekwencji,
- wynik rzutu równy efektywności, czyli 6 – oddział wykonuje przegrupowanie, ale traci 1 poziom sprawności bojowej,
- wynik rzutu powyżej współczynnika efektywności, czyli 7-12 – oddział traci 1 poziom sprawności bojowej i nie wykonuje przegrupowania.
1/Ks. Alberta udało się wykonać przegrupowanie (zwrot o 60 stopni w lewo) bez straty poziomu sprawności bojowej. 1/5 psk będzie teraz walczył z nim od frontu, ale Polacy są w szarży, podczas gdy Rosjanie nie, przez co ci ostatni nie będą mogli wykorzystać modyfikacji za szarżę (mnożenie siły razy 3 i modyfikator szarży) i tym samym są właściwie na straconej pozycji. Ta część przykładu pokazuje na czym może polegać współpraca w ataku kawalerii i artylerii. Z sytuacji, w której Polacy nie byli pewni czy w ogóle uda im się wygrać z kirasjerami, doprowadziliśmy do tego, że mają bardzo duże szanse na zwycięstwo. Co więcej, ponieważ nie doszło do kontrszarży, prawdopodobnie 1/5 psk będzie mógł kontynuować szarżę.
Po tym jak 1/5 psk zakończył swój ruch, jako drugi rusza do szarży 2/2 Maz. Mazurzy znaleźli się 2 pola przed jednostką rosyjskich huzarów 2/Oliwiopolski, która w normalnych warunkach mogłaby wykonać na nich kontrszarżę. Problem Rosjan polega na tym, że ich kawaleria stoi bezpośrednio pod zboczem w górę i nie widzi Polaków, co jest warunkiem wykonania kontrszarży (12.1.3). W chwili, gdy wjadą oni na wzgórze przed jej frontem, na kontrszarżę będzie już za późno. Nawet gdyby Rosjanie mieli efektywność 8 bądź większą i mogli wykonać kontrszarżę niepełną (czyli „w miejscu”), w tej sytuacji, jeżeli nie widzieli wrogiej jednostki kawalerii w chwili gdy znajdowała się na 2 pola przed ich frontem, nie mogą kontrszarżować (12.3). Z tych powodów pole znajdujące się bezpośrednio pod zboczem jest dla kawalerii zawsze bardzo niebezpieczne.