"Mieli brązowożółte twarze, głęboko osadzone oczy i wygolone głowy oprócz trzech zwisających warkoczy. [...]. Ich broń nie była piękna, ale praktyczna, funkcjonalna. Główną bronią był łuk z rogu zwierzęcego, za pomocą którego wystrzeliwali stosunkowo długie strzały zakończone żelaznymi grotami. Równie ważną bronią był oszczep z żelaznym grotem. Pod grotem powiewała mała chorągiewka, podobno po to, by zatrwożyć konie przeciwnika. Miecza rzadko używali, dlatego niewielu Węgrów go posiadało. Zamiast miecza chętniej używali fokosa, oprócz tego swoistego rodzaju buzdygana. Zamiast pancerza używali skórzanych hełmów i napierśnika. Wodzowie używali metalowej półzbroi, która wśród Niemców dopiero (...) zaczynała wchodzić w użycie. Nogi chroniły wysokie aż po kolana skórzane buty.”
Oszczep to raczej włócznia (z tzw. kitajką). Fokos to rodzaj toporka. Napierśnik i metalowa półzbroja to być może zbroje lamelkowe i łuskowe, przeciwstawione pancerzowi (kolczudze). Na modelach od QR znajdziemy te wszystkie typy uzbrojenia i opancerzenia, choć najpopularniejsze są jednak miecze i szable. Wyraźnie widać też warkocze, czasem wystające spod spiczastych czapek. Generalnie jest zatem nieźle.
Dziwi za to sztandar w formie przypominającej raczej późnorzymskie draco, nie znalazłem informacji by takie stosowano. Dlatego też jeden ze sztandarowych został przeze mnie przerobiony (zdjęcie), i dostanie „płachtę”.
Co do podstawek i kwalifikacji – umieszczę po 3 modele na podstawkę kawaleryjską formatu DBx. Po pierwsze są to modele opancerzone i wyposażone w lepszą broń do walki wręcz. Po drugie, odpowiada to formacji kawalerii (3Cav) a więc nie lekkiej jeździe, harcownikom (LH, po dwa modele). David Nicolle twierdzi, że Madziarowie stosowali styl „perski” konnego łucznictwa, to jest strzelali raczej ze stojącego konia, starając się zasypać wroga gradem strzał, a w razie potrzeby angażowali się w walkę wręcz łatwo zmieniając łuk na włócznię/miecz; w przeciwieństwie do tzw. stylu „tureckiego” to jest podjeżdżaniu grup konnych do wroga i prowadzeniu ostrzału punktowego z bliska, a następnie wycofaniu się. Niestety nie mam wystarczającej wiedzy by to zweryfikować. Powyższe sposoby prowadzenia walki są odzwierciedlone w grach stosujących format DBx zazwyczaj właśnie jako formacje odpowiednio kawalerii i lekkiej jazdy.
Modele opancerzone są tylko opiłowane, nieopancerzone są w białym podkładzie pociągniętym washem (by od razu zacieniować wgłębienia).
