ozy pisze:Racja, chodziło o Queen Mary. Szkoda że Derfflinger strzelał lepiej do niej niż ona do Seydlitza
Ja tam trzymam kciuki za Niemców - faktem jest, że ona też dobrze strzalała, nawet bardzo dobrze - jeden z pocisków rozbił barbetę wiezy Dora na Seydlitzu i zapalił ładunki miotajce, które mimo to nie eksplodowały.
Zulu, do IWŚ to Royal Navy wyznaczała standarty, nie? (gdyby Niemcy musieli tyle wyporności tracić na węgiel to też by cieńsze skórki mieli... zresztą to Niemcy się uczyli na błędach Anglików, nie odwrotnie).
Owszem, RN wyznaczała standardy, ale chyba dla samych siebie.
I to zarfówno w uzbrojeniu, opancerzeniu jak i obronie podwodnej.
Właściwie to byłaby racja, Niemcy zawsze gonili Brytyjczyków, tylko że prawie zawsze ich dawali radę prześcignąć w głównych klasach - pierwszy przypadek, kiedy nie dali rady, to okręty t. Queen Elizabeth.
Kiedyś udowodniłem pewnemu panu (zaprzestał dyskusji), że niemiecki krązownik liniowy t. Derfflinger był dosłownie lepszy od brytyjskich pancerników t. Iron Duke, i to prawie pod każdym względem (wyjątek to chyba jednak zasięg armat głównego kalibru).
Przed IIWŚ pałeczkę przejęli Amerykanie, i to nie tylko w budownictwie lepszych okrętów, ale i w lepszym remontowaniu i unowocześnianiu pancerników starszej daty.
Bo ja wiem?
Brytyjczycy tez potrafili, tylko nie mieli czasu i spokoju - przypomnij sobie Queen Elizabeth po remoncie spowodowanym atakiem w Aleksandrii.
Powtarzam pytanie, jak to się stało, że w RN artylerie mieli słabszą - w IWŚ od niemiaszków a IIWŚ od usamanów. Elity tego nie widziały?
To jest chyba problem Brytyjczyków przed 1914:
uważali, że są niezatapialni (taka forma pychy) - zemściło się Titanikiem, zemściło Audaciousem (poszedł na dno od eksplozji 86 kg ładunku wybuchowego maleńkiej miny).
