Raleen – Francuzi, Kristo – Sprzymierzeni
Tak wygląda końcowe rozstawienie.
Najsilniejszy korpus, czyli gwardia znajduje się najdalej od przeciwnika (na górze zdjęcia). Zanim włączy się do bitwy, trzeba będzie podejść, sformować front i zaatakować. W zależności jak sprawnie dowódca francuski wykona te czynności, tak długo sprzymierzeni będą mogli szykować się do obrony.
Znacznie wcześniej, w zasadzie od pierwszego etapu, walki zaczną się na skrzydłach. Duża grupa Francuzów znajduje się na lewym skrzydle aliantów. Z prawej pod Hougoumont mniejsza. Wynik bitwy będzie zależał od tego jak potoczą się zmagania w tych miejscach.
Rzut oka na prawe skrzydło.
Francuzi sformowali dwie duże kolumny, które będą szturmowały zabudowania Hougoumont. Niestety zdobycie celu jest trudne i bez zniszczenia murów ataki będą łatwo odpierane. Do skruszenia ścian zameczku wyznaczono trzy artylerie. To jednak nie wszystko. Aby zburzyć zabudowania trzeba podejść blisko celu. Dopiero z minimalnej odległości strzały będą mogły poradzić sobie z umocnieniami. Żółtym łukiem zaznaczyłem pola dla artylerii. Dwa z nich są w zasięgu piechoty angielskiej (czerwone tło). Rozstawienie dział w tym miejscu jest raczej ryzykowne. Pozostają dwa bliżej własnej pozycji.
Wiem już gdzie spodziewać się Francuzów. Teraz trzeba im przeszkodzić w ostrzale zabudowań. Niestety na wstępie popełniłem błąd. Ustawiłem dwie kolumny niderlandzkie tak, że mają odsłonięte boki. Francuzi z pewnością to wykorzystają i zamiast ataku na rozstawione działa będę ratował się odwrotem.
Na lewym skrzydle również kłopoty. Trzy wioski zostały obsadzone Niderlandczykami. Oczywiście spowolnią ruch Francuzów jednak przydałoby się zamienić obrońców na silniejsze oddziały angielskie. Niestety bliskość kolumn francuskich, które w jednym ruchu mogą podejść do zabudowań blokuje próby zamiany obrońców. Szczególnie, że Anglicy potrzebują dwa etapy na dojście do wiosek. Jestem początkującym graczem w „Waterloo 1815” i takie manewry są na razie dla mnie niedostępne, dodatkowo Raleen to stara wyga i wyczuje sytuację. Drugie zagrożenie to kawaleria. Ma sporo punktów ruchu i może daleko wjechać w moje pozycje opóźniając tworzenie obrony, która i tak ma mało czasu.
Jak widać, ofensywne rozstawienie Francuzów zapowiada ciężkie zmagania.
Etap 1
Ruch Francuzów.
Centralna masa wojsk zbliża się do wzniesienia przed Anglikami. Gwardia w rozciągniętej kolumnie marszowej idzie po głównej drodze. Wciąż jest daleko i będzie potrzebowała jeszcze dwóch etapów na dojście do pozycji szturmowej. Część oddziałów jest już przy wzniesieniu jednak jeszcze go nie przekracza. Rozchodzą się na boki wypełniając przestrzeń między dwoma obszarami drzew. Wyjście zza tego wzniesienia jest kłopotliwe. Mijając szczyt dostaną się pod ogień angielskiej artylerii. Kilka celnych trafień może popsuć atak.
Na obu flankach pojawiła się kawaleria. Te zaczepne małe grupy prowokują do działań obronnych. Odciągają obrońców od właściwego miejsca ataku. Niestety trzeba mieć je na oku. Lekceważenie nawet pojedynczej kawalerii może źle się skończyć.
Na prawej flance wstępne ataki i rozstawianie artylerii. W „Waterloo 1815” artyleria strzela dopiero w fazie przeciwnika. Jestem więc chwilowo bezpieczny. Zgodnie z przypuszczeniem dwie artylerie zajęły sugerowane pozycje. Trzecia zrezygnowała z ostrzału zabudowań. Ustawiła się lekko z boku przyjmując rolę wspierającą. Będzie ostrzeliwała podchodzących Anglików chcących zaatakować armaty.
W lesie francuskie tyraliery podeszły na całej długości tworząc półokrążenie. Niderlandzkie kolumny będą musiały przetrwać sporo ostrzałów. Za tyralierami Napoleon i Reille pomagają przejść przez żywopłot dwóm wielkim kolumnom.
Tyraliery w starciu z małą kolumną okazały się bardzo skuteczne. W potrójnym ataku uzyskały przewagę liczebną. Dodatkowo atak od boku i wyższe morale zapewniły zdecydowane zwycięstwo. Niderlandzka kolumna uciekła. Francuzi wykonali pościg, którym odcięli drogę wycofania drugiej niderlandzkiej kolumnie. Po tak przeprowadzonym ataku wycofałem hanowerską (pomarańczową) tyralierę przed równie bolesnym atakiem. Niestety łapiąc przy okazji „D”. Druga kolumna nie była atakowana. Pojedyncza tyraliera, bez szans na sukces, wycofała się przed walką. Tu popełniłem duży błąd. Nie wykonałem pościgu.
Jedynym sukcesem, znaczącym sukcesem, był ostrzał karabinowy z zabudowań. Udało mi się trafić francuską artylerię psując jej szyki. Jest to ważne, ponieważ artyleria z „D” musi idealnie strzelić by uszkodzić zabudowania. W związku z tym Francuzom może się nie udać zmiękczenie obrony przed atakiem wielkich kolumn.
Błąd, o którym wspomniałem, polega na rezygnacji z pościgu. Straciłem przez to szansę na eliminację tyraliery, straciłem szansę wypchnięcia artylerzystów i wreszcie wydostania kolumny z okrążenia.
A wystarczyło ruszyć się w pościgu o jedno pole. Po zatrzymaniu wykonać zwrot w stronę tyraliery. W swoim ruchu zaatakować ją i zająć jej pole po walce. Wówczas artyleria konna musiałaby wycofać się w swoim ruchu, ponieważ artylerzyści nie atakują.
W tym samym czasie na drugim skrzydle duże przemieszczenia. Zaczepna grupa kawalerii przekroczyła linię drzew zbliżając się do otwartego terenu. Za nią podąża ciężka kawaleria. Aż dziesięć jednostek z własną artylerią. Na szczęście skrajna grupa pilnuje by tyłem nic się nie przedostało. Mim to wyczuwalna staje się chęć takiego manewru. Nie na darmo Francuzi zebrali tu tyle kawalerii.
Obok zbiera się piechota. Utworzona została trzecia wielka kolumna. Francuzi nie spieszą się z atakiem. Czekają schowani za drzewami na artylerię. Jedna zajęła pozycję ogniową w miejscu gdzie sad ma przerwę. Ma z tego pola widok na trzy cele. Niestety nie mam na tym skrzydle lekkiej piechoty, którą mógłbym podzielić na tyraliery by zasłonić się przed ostrzałem. Mogę jedynie przyglądać się poczynaniom Francuzów.
Teraz czas na koalicję.
Widok ogólny przedstawia ruchy wzmacniające skrzydła. Na prawą flankę skierowane zostały cztery artylerie konne. Mają one pomóc w szybszym podchodzeniu do przeciwnika. Składanie i rozkładanie artylerii pieszej jest powolne. Tylko konna artyleria jest stanie nadążyć za piechotą. Z lewej strony ruch artylerii z odwodu. Osiem baterii skierowało się na linię frontu. Dodatkowo wszystkie oddziały niderlandzkie kierują się na skrzydło. Kawaleria francuska szykuje się do ataku. Muszę mieć tu jakieś wsparcie.
Pod Hougoumont ruch wspierający obronę zabudowań. Rozstawiona została artyleria mająca ostrzeliwać artylerię francuską. Celem jest ciągłe psucie szyku do dezorganizacji, a najlepiej doprowadzić do ucieczki.
Do sadu zbliżają się elitarne tyraliery angielskie. Zostały wysłane w celu przejęcia kontroli nad sadem. Straciłem kolumny niderlandzkie i las przechodzi w ręce wroga. Muszę odzyskać tymi jednostkami pozycję by móc kontrolować podchodzenie Francuzów. Dodatkowo od dołu kawaleria pilnuje by francuskie tyraliery nie wyszły z sadu. Jest to zadanie dodatkowe, główne zadanie to ochrona dział.
Czas na pierwsze ostrzały farmy. Dwie baterie otworzyły ogień. Pierwsza strzelała konna. Ma mniejszą siłę i o dobre trafienie jest trudniej. Podobnie wyszło z pieszą. Dezorganizacja wpłynęła na wynik strzału. Idealnych trafień nie było. Farma stoi nienaruszona. Dezorganizację złapała lewa cześć zabudowań od ognia karabinowego z tyralier. Trafiła też artyleria wspierająca. Celem była linia osłaniająca działa. Strzał był mocny, linia angielska straciła punkt siły plus test na ucieczkę. Dzięki wyszkoleniu (morale 5) pozycja została utrzymana.
Tak ma wyglądać moja linia obrony. Zameczek i okalające go lasy będą terenem przepychanek tyralier. Angielskie tyraliery powinny stanąć na skraju sadu tak by ich strefa kontroli (zaznaczono na żółto) zmuszała Francuzów do podchodzenia bardziej centralnie, wprost na przygotowaną linię obrony. Odpieranie atakujących ma przebiegać następująco. Ostrzał karabinowy z elitarnej piechoty, poprawka z dział stojących z tyłu i jeśli ostrzał będzie niewystarczający kontrszarża. Na koniec walka wręcz. Taki schemat mam zamiar ustawić w całej centralnej części pola walki.
Na lewym skrzydle przygotowania do odparcia zmasowanego ataku francuskiej kawalerii. Piechota formuje duże czworoboki. Będą strzelały z siłą linii. Między nimi przerwa pozwalająca przejść kawalerii francuskiej. To przejście ma na celu doprowadzić do dezorganizacji w szyku nacierającej kawalerii, zdjąć punkt siły i pozwolić jechać dalej. Tak przygotowany przeciwnik zostanie zaatakowany kawalerią stojącą za czworobokami. Powinienem uzyskać dwie dodatkowe modyfikacje za przewagę morale i przewagę w sile. Dzięki tym bonusom mam szansę wygrać starcia. Przeciwnik po walce będzie musiał się wycofać w strefę kontroli czworoboków, co skończy się jego eliminacją.
Zacząłem też rozstawiać artylerię wspierającą obronę zabudowań. Podsunąłem również piechotę. Jeśli Francuzi zaczną atak, będą musieli atakować kolumnę. To pozwoli dalej trwać obronie zabudowań. Niestety celny ostrzał artylerii francuskiej zmusił do ucieczki jeden batalion. To jest duży problem. Bez tej piechoty Francuzi wykonają atak wprost na zabudowania. Pozostałe oddziały dopiero idą z pomocą. Francuzi mają czas na atak bez obaw, że kolumna ich odciągnie.
Anglicy zaczęli formować linię obrony zgodnie ze schematem przedstawionym wyżej.
Spójrzmy jeszcze jak podchodzą Francuzi w centrum. Raleen korzysta tutaj z osłony wzgórz i tyralier. Tam gdzie wzgórza się kończą zaczynają się szeregi tyralier. Artyleria sprzymierzonych nie jest w stanie poradzić sobie z takim ustawieniem. Szczególnie na większym dystansie. Strzał na pięć pól i więcej może, co najwyżej zdezorganizować tyralierę. Za tak przygotowaną zasłoną ustawiana jest formacja uderzeniowa.
Anglicy w tym czasie zajęli mały las na środku. Ustawione są tam tyraliery ze sztucerami Bakera, z których mogą strzelać na dwa pola. Ma to opóźnić atak na La Haye Sainte. Poniżej zabudowań stoi artyleria i moja formacja obronna mająca wesprzeć obronę farmy.
. Naprawdę byłem pod wrażeniem jak analizował tę grę nad planszą. Ja też musiałem się sporo nakombinować. W tej grze jak w mało której daje też o sobie znać tzw. morale gracza. Wiele razy w nią grałem i jestem już doświadczonym graczem, ale i mnie potrafi się ono nadal udzielać przy grze. I to jest niesamowite wrażenie.
.
