Jednym z najbardziej charakterystycznych zjawisk kojarzących się z epoką średniowiecza są przydomki władców (niekiedy także postaci z wyższych sfer). Ludzie średniowiecza określali w ten sposób swój stosunek do wielkich tego świata. Jakie znacie ciekawe przydomki?
Przyznam, że dla mnie ten wątek był zawsze jednym z najbardziej humorystycznych jeśli chodzi o tą epokę .
Jeden z moich faworytów: Justynian II Obciętonosy. A jak już jesteśmy przy Bizancjum: Bazyli II Bułgarobójca (tutaj przede wszystkim zabawne jest tłumaczenie słowa Bulgaroktonos na polski... nie wiem czy dość dokładne).
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.
Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
Jemu akurat do śmiechu pewnie nie było :>
Pod względem humorystycznym - Mieszko Plątonogi.
Zasadniczo to "najmocniejsze" przydomki dzierżyli chyba Skandynawowie. Taki np. Harald Sinozęby, czy Eryk Krwawy Topór :>
"Jakie warunki mam im przedstawić?" "Najgorsze, jakie wymyślisz."
Kondeusz do Puységur (oblężenie Furnes, 1648 r.)
Co do Justyniana, zdążył się zrewanżować swoim prześladowcom, w tym m.in. co najmniej jednemu z tego co pamiętam osobiście podeptał kark ;D .
Ze swojej strony dorzucę dwóch kolejnych, książęta Normandii z X wieku:
Robert Diabeł
Ryszard Bez Trwogi
Potomkowie Rollona, panowali po sobie, byli wybitnymi władcami tej krainy.
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.
Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
Normanowie (przez pokrewieństwo idei chyba :>) też mieli ciekawe: choćby Wilhelm Bastard (dopiero później Zdobywca), Wilhelm Żelazne Ramię, czy Robert II Krótkoudy.
Natomiast jeśli chodzi o dynastię, to najbardziej podoba mi się przydomek Plantagenetów.
Założyciel lubował się w zatykaniu gałązki przy nakryciu głowy i ta gałązka szła za kolejnymi pokoleniami potomków. Także dodajmy Gotfryda V Plantageneta :>
Ew. druga "przydomkowa" dynastia - czyli Sforzowie :>
Przodkowie pomysły miewali ciekawe, choć nie da się nie zauważyć, że większość przydomków dotyczyła albo cech fizycznych albo cech charakteru.
Czyli tutaj od czasów rzymskich niewiele pojawiło się nowego
"Jakie warunki mam im przedstawić?" "Najgorsze, jakie wymyślisz."
Kondeusz do Puységur (oblężenie Furnes, 1648 r.)
Jak Plątonogi to i przy okazju Laskonogi
Na tronie norweskim zaś zasiadał pewien Długonogi.
Olaf I Głód - podczas jego panowania Danię nawiedziła klęska nieurodzaju i w rezultacie tak potężny głód, że poddani postanowili skojarzyć go z osobą władcy.
Eryk III Jagnię - za słabość charakteru, choć równie dobrze i za bujną czuprynę
Eryk II Wróg Księży - pochodzenie przydomka chyba oczywiste.
Tajemniczy przydomek jednego z Haraldów - Klak.
No i moim zdaniem bezapelacyjny zwycięzca konkursu - Bolesław Wstydliwy. Bardziej się księcia skrzywdzić nie dało :devil: Nie mogli wybrać "Wstrzemięźliwy", "Czysty" czy coś w ten deseń, musieli wybrać "Wstydliwy" :rotfl:
"Każda trudność zdawała się beznadziejna i nie do pokonania, bo nie było Aleksandra by ich z niej wydobyć" (Arrian VI, 12, 2)
Chyba tylko tego, że nie potrafił żonie odmówić
Nie wiem czemu mi się teraz Pepin Krótki w tym kontekście przypomniał :rotfl:
Przydomek bizantyjskiego cesarza, Konstantyna V - Kopronim też jest mocny. Wersje są różne - najlepsza głosi, że podczas chrztu napakował w purpurę :devil:
No i Arnulf nie wiedzieć czemu Nieszczęśliwy.
"Każda trudność zdawała się beznadziejna i nie do pokonania, bo nie było Aleksandra by ich z niej wydobyć" (Arrian VI, 12, 2)
nazaa pisze:Na tronie norweskim zaś zasiadał pewien Długonogi.
Masz na myśli zapewne Haakona V. Poza nim jeden z najwybitniejszych (moim zdaniem) władców angielskich - Edward I także nosił ten przydomek. Drugim jego przydomkiem był Młot na Szkotów. Pochodzenie obu jest chyba raczej oczywiste.
Z naszego podwórka podobają mi się jeden z Piastów Śląskich Bolesław II Rogatka (zwany także Łysym, Cudacznym) i książę strzelecki i opolski a później biskup włocławski, chełmiński, kamieński i niedoszły arcybiskup gnieźnieński Jan Kropidło. Swoją drogą bardzo ciekawe postacie z kart naszej historii (zwłaszcza ten pierwszy :devil:)
Tych Haakonów trochę było, a wolałam nie strzelać z numeracją
Przy okazji Młota na Szkotów przypomniał mi się Eryk Krwawy Topór, król Norwegii.
A z Półwyspu Iberyjskiego:
Sancho III Upragniony, bo długo wyczekiwany przez rodziców,
Henryk III Chorowity
Alfons II Aragoński - Trubadur, Cnotliwy
Marcin I Ludzki
A przydomek Henryka Ptasznika skąd się wziął? No, bo chyba nie sympatii do pająków :devil:
"Każda trudność zdawała się beznadziejna i nie do pokonania, bo nie było Aleksandra by ich z niej wydobyć" (Arrian VI, 12, 2)
nazaa pisze:A przydomek Henryka Ptasznika skąd się wziął? No, bo chyba nie sympatii do pająków :devil:
No chyba nie. Zresztą w warunkach europejskich w tym czasie to mógł sobie pewnie co najwyżej pałać sympatią do krzyżaków, skakunów, kątników, tygrzyków czy zyzusiów tłuściochów (autetnyczna polska nazwa jednego z gatunków pająka - zresztą proszę tutaj zerknąć). A wracając do Henryka do obstawiałbym zamiłowanie do polowań.
Konstantyn Porfirogeneta (może jak RyTo do nas zajrzy to przetłumaczy ).
W tematach północnych z kolei jest obok Sinozębego Swen Widłobrody. Cóż on musiał mieć za brodę :jupi:
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.
Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
.
