Temat prosty jak drut, analogiczny był o Anglii. Oczywiście ważne jest uzasadnienie, a przy okazji można potem podyskutować o innych, bardziej szczegółowych kwestiach.
Ciekaw jestem Waszych typów.
Najwybitniejszy władca średniowiecznej Francji
-
Raleen
- Colonel Général
- Posty: 43386
- Rejestracja: czwartek, 22 grudnia 2005, 14:40
- Lokalizacja: Warszawa
- Has thanked: 3948 times
- Been thanked: 2515 times
- Kontakt:
Najwybitniejszy władca średniowiecznej Francji
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.
Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
-
Mariusz
- Adjoint
- Posty: 733
- Rejestracja: czwartek, 22 grudnia 2005, 14:53
- Lokalizacja: Warszawa/Bruksela
- Has thanked: 65 times
- Been thanked: 28 times
Typuję Filipa Augusta - za rozsądek i zdecydowane i skuteczne przeciwstawienie się Plantagenetom w ich planach podporządkowywania sobie Francji. Dzięki temu udało mu się nie tylko utrzymać władzę ale i wzmocnić pozycję króla Francji. Wykazał też realizm polityczny nie angażując się nadmiernie, w przeciwieństwie do Ryszarda Lwie Serce, w krucjaty. Jednym słowem twórca potęgi królów Francji. Pod koniec życia nie dość, że udało mu się niemal zupełnie wyprzeć Plantagenetów, to jeszcze jego syn lądował w Anglii, pod Londynem i opanował go, wspierając baronów zbuntowanych przeciwko Janowi bez Ziemi.
Alea iacta est.
Filip IV Piękny, ale wcale nie z racji przydomka 
Podporządkował sobie papiestwo, co było nie lada wyczynem, bo cesarzowi niemieckiemu się ten numer nie udał, zwołał Stany Generalne, poszerzył zasięg domeny królewskiej. Niezbyt elegancko rozprawił się z Templariuszami, to prawda, no ale cóż, coś za coś 
Podporządkował sobie papiestwo, co było nie lada wyczynem, bo cesarzowi niemieckiemu się ten numer nie udał, zwołał Stany Generalne, poszerzył zasięg domeny królewskiej. Niezbyt elegancko rozprawił się z Templariuszami, to prawda, no ale cóż, coś za coś "Każda trudność zdawała się beznadziejna i nie do pokonania, bo nie było Aleksandra by ich z niej wydobyć" (Arrian VI, 12, 2)