Taktyka Wellingtona chowania piechoty za wzgórzami

[Raleen]

Jak oceniacie znaną metodę Wellingtona chowania piechoty za wzgórzami przed ogniem artylerii (i wzrokiem dowódców przeciwnika)?

Czy była to rewolucja, przypadek, a może tak naprawdę nie miało to aż tak wielkiego znaczenia jak się temu przypisuje?

[pablo8019]

Może raczej było to racjonalne i nowatorskie (chociaż nie wiem czy Wellington zastosował to jako pierwszy) wykorzystanie terenu w defensywie. A o skuteczności takiego rozwiązania mogli przekonać się np. Francuzi pod Waterloo...

[Pejotl]

Tylko że pod Waterloo przed wzgórzem umieszczono Holendrów Bijlandta, żeby miała do czego strzelać francuska artyleria, i żeby jakiś oficer mógł potem powiedzieć do Pictona wskazując na Holendrów "Spójrz Sir, ci faceci wieją". :>

Jest takie przysłowie o Anglikach "Anglicy zawsze biją się do końca - do ostatniego angielskiego sojusznika" :lol2:

[Raleen]

Tak, ale to powiedzenie jest jeszcze z wojny siedmioletniej, gdzie woleli finansować Prusy niż posyłać swoich żołnierzy do walki o europejską równowagę. Dzięki temu Fryderyk tracił w bitwie mnóstwo żołnierzy, ale nie musiał się tym nadmiernie martwić, bo zaraz przypływało złoto z Albionu i można było zaciągnąć nowych.

[pablo8019]

Jest takie przysłowie o Anglikach "Anglicy zawsze biją się do końca - do ostatniego angielskiego sojusznika"

A to już inna sprawa. Tyle że pod Waterloo nie przeszkadzało im to - z dobrym skutkiem - siedzieć za wzgórzem i czekać aż Francuzi ruszą do przodu coś więcej niż tylko pociski artyleryjskie. No i to chowanie się do ostatniego momentu przed Gwardią w - bodajże - zbożu. Może to i niezbyt honorowe, ale pozwalało oszczędzić trochę żołnierzy...

[Pejotl]

Wracając do ad remu ^^

Moim zdaniem szukanie wyjaśnienia sukcesów Wellingtona tylko w jednym szczególe jest błędne. Wspomniana taktyka opierała się nie tylko na siedzeniu po przeciwniej stronie szczytu ale obejmowała jeszcze takie elementy jak gęsty łańcuch tyralierski i sam sposób przeprowadzenia starcia oparty na salwie z bliska i przeprowadzeniu ataku na bagnety.

Wzgórze miało w tym kontekście takie znaczenie że zasłaniało dokładną pozycję piechoty angielskiej przed oczami francuskich generałów a tyralierzy nie pozwalali francuskim tyralierom na rozpoznanie co jest za grzbietem. Skutkowało to tym ze francuskie kolumny dostrzegały przygotowanych anglików na 50 metrów (odległość zabójcza w tym okresie) i dodatkowo nie znajdujących się na osi ruchu kolumny co powodowało konieczność wykonania zwrotu zanim możliwy był atak lub rozwinięcie w linię.

[Raleen]

Co do tego ataku z bliska pamiętam, że gdzieś wyczytałem (niewykluczone, że tajemniczym źródłem było "Waterloo 1815" Malarskiego ), że angielska piechota stosowała taką taktykę, że owszem chowała się w tyralierze i dalej tak jak piszesz, ale potem przed atakiem starała się sformować linię i w tym szyku przeprowadzić ostrzał i walkę. Kiedyś się nad tym zastanawialiśmy, na ile taki manewr miał sens (po co formować linię skoro w tyralierze można całkiem dobrze prowadzić ostrzał, zwłaszcza jeśli oddział jest nieliczny) i po drugie na ile był możliwy w obliczu wroga.

[Pejotl]

Przyznam że nie za bardzo rozumiem. Czy uważasz że mieli oddać salwę w tyralierze? Czy atakować na bagnety w tyralierze?

Ponadto cały oddział nie rozsypywał się w tyraliery, zawsze była gdzies linia do której tyralierzy dołączali przed starciem.

To że atak na bagnety w tej sytuacji miał kluczowe znaczenie przekonuje mnie sytuacja pod Waterloo gdzie na widok Wielkich Kolumn bataliony Kempta i Packa nie ruszyły do ataku tylko zaczeły się ostrzeliwać i dostały od francuzów taki sam ładunek ołowiu.

[Raleen]

Myślałem o ostrzale, atak na bagnety w tyralierze w ogóle nie za bardzo można było przeprowadzać.

Co do podziału/wydzielania - zdaję sobie sprawę, że co do zasady nie dzielono całych batalionów, ale w awaryjnej sytuacji podejrzewam, że było to dopuszczalne. Nawet u Rosjan podczas powstania listopadowego niechętnych temu szykowi w wyjątkowych przypadkach coś takiego dopuszczano.