Technologia a sztuka wojenna w II poł. XIX w.

Od wybuchu rewolucji francuskiej (1789) do roku 1900.
marcinvip
Tambour
Posty: 8
Rejestracja: poniedziałek, 6 czerwca 2016, 21:09

Technologia a sztuka wojenna w II poł. XIX w.

Post autor: marcinvip »

Witam, czy mógłby mi ktoś odpowiedzieć na zagadnienie: Technologie a sztuka wojenna – rewolucjonalizacja i charakter zmian sztuki wojennej w II połowie XIX w.
Awatar użytkownika
Raleen
Colonel Général
Posty: 43335
Rejestracja: czwartek, 22 grudnia 2005, 14:40
Lokalizacja: Warszawa
Has thanked: 3916 times
Been thanked: 2488 times
Kontakt:

Re: Technologia a sztuka wojenna w II poł. XIX w.

Post autor: Raleen »

Odpowiedzieć to znaczy napisać za Ciebie?

Masz napisać wypracowanie/tekst na ten temat?
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.

Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
marcinvip
Tambour
Posty: 8
Rejestracja: poniedziałek, 6 czerwca 2016, 21:09

Re: Technologia a sztuka wojenna w II poł. XIX w.

Post autor: marcinvip »

Chodzi mi o to, że chce wiedzieć pokrótce najważniejsze rzeczy na ten temat. Jest to jedno z zagadnień na egzamin, niestety teraz mam ograniczony dostęp do literatury, a w internecie informacje są znikome (no chyba, że źle szukam). Historie wojskowości drugiej połowy XIX wieku, znam tylko ogólnie, oczywiście mógłbym wyciągnąć wnioski analizując np. wojny pruskie, ale nie chce niczego pominąć, czy tez źle zinterpretować. Byłbym wdzięczny o krótką wypowiedź na ten temat.
marcinvip
Tambour
Posty: 8
Rejestracja: poniedziałek, 6 czerwca 2016, 21:09

Re: Technologia a sztuka wojenna w II poł. XIX w.

Post autor: marcinvip »

Przedmiot to Sztuka wojenna XIX wieku, z kierunku Wojskoznawstwo II rok. Tez przedmiot akurat w tym roku prowadzi u nas na uczelni profesor z Litwy, który jest doradcą Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych Litwy. Przyjezdza do nas co jakis czas w tym semestrze i prowadzi wykłady.


Sztuka wojenna XIX wieku

1. Jakie cechy sztuki wojennej, idee XVIII wieku określały sztukę wojenną przed pojawieniem się wojen rewolucyjnych?

2. Jakie rozwiązania taktyczne i strategiczne przeciwstawiały kolonie (stany) Ameryki Północnej armii stałej Wielkiej Brytanii podczas wojen o niepodległość Stanów Zjednoczonych 1775-1783.

3. Dlaczego wojsko Rewolucji francuskiej przeszło do systemu powszechnej powinności wojskowej i jakie formy organizacyjne przybrało nowo powstałe wojsko rewolucyjne.

4. Proszę scharakteryzować strategię kordonową.

5. Proszę porównać szyk linearny i szyk kolumnowy końca XVIII wieku, podać ich silne i słabe strony.

6. Jakie różnice istnieją między organizacją armii 1792 r. i wojskiem Powstania kościuszkowskiego?

7. Proszę scharakteryzować strategię i taktykę Napoleona Bonaparte.

8. Proszę wskazać, jakie formacje wojskowe Polaków brały udział w wojnach napoleońskich i jaki wpływ miał ten czyn w dziejach Polski.

9. Jacy teoretycy wojenni pojawili się jako skutek wojen napoleońskich i na czym polegała nowoczesność ich teorii?

10. Jakiej wielkości była armia Królestwa Polskiego, jaki wpływ miało istnienie takiej armii w czasie Powstania listopadowego i wojny polsko – rosyjskiej 1830-1831 roku.

11. Charakter wojen o niepodległość Ameryki Łacińskiej. Przyczyny zwycięstw i upadku idei Simona Boliwara zjednoczenia całego kontynentu.

12. Przyczyny wybuchu wojen wyzwoleńczych Grecji i innych krajów Półwyspu Bałkańskiego i Europy wschodnio – południowej.

13. Wpływ rewolucji przemysłowej na wojskowość lądową w połowie wieku XIX.

14. Wpływ rewolucji przemysłowej na wojskowość morską w połowie wieku XIX.

15. Technologie a sztuka wojenna – rewolucjonalizacja i charakter zmian sztuki wojennej w II połowie XIX w.

16. W czym kryją się przyczyny przegranej Rosji w Wojnie Krymskiej?

17. Proszę wskazać cechy charakterystyczne dla wszystkich polskich powstań narodowych w XIX w.

18. Przyczyny pojawienia się fenomenu powstań narodowych epoki „wiosny ludów“.

19. Proszę wskazać charakterystyczne działania taktyczne Powstania styczniowego 1863-1864 roku.

20. Dwie strategie zjednoczenia Włochów.

21. Taktyka piechoty II połowy XIX wieku.

22. Innowacje sztuki wojennej wojska pruskiego (niemieckiego) w okresie wojen o zjednoczenie Niemiec.

23. Taktyka kawalerii II połowy XIX wieku- początku XX w.

24. Rodzaje artylerii II połowy XIX wieku-początku XX w.

25. W czym kryje się fenomen waleczności armii japońskiej w okresie Wojny chińskiej i Rosyjskiej na przełomie wieków XIX i XX?

26. Przyczyny upadku systemu fortyfikacji bastionowej na korzyść fortyfikacji poligonalnej i twierdz fortowych.

27. Wpływ zmian technologii wojennej morskiej na sztukę wojenną epoki pancerników.

28. Pojawienie się sztuki operacyjnej - przyczyny, formy, rozwiązania dowodzenia wojskiem.

29. Reforma wychowania oficerów sztabu generalnego – przyczyny, forma, skutek.

30. Wojsko narodowe końca XIX w. – I połowy wieku XX: skuteczność i innowacje.

31. Organizacje paramilitarne: przyczyny powstania, formy, wpływ na społeczeństwo.

32. Pojęcie wojny ograniczonej na przypadku Wojen bałkańskich.

33. Wojsko a rewolucja: wojsko narodowe, ruch rewolucyjny, a wojna terrorystyczna.

34. Plany strategiczne bloków europejskich przed I wojną światową.
Awatar użytkownika
Raleen
Colonel Général
Posty: 43335
Rejestracja: czwartek, 22 grudnia 2005, 14:40
Lokalizacja: Warszawa
Has thanked: 3916 times
Been thanked: 2488 times
Kontakt:

Re: Technologia a sztuka wojenna w II poł. XIX w.

Post autor: Raleen »

Zmiany w artylerii, jakie spowodowało wprowadzenie artylerii z lufami gwintowanymi. Artyleria strzela coraz częściej ogniem pośrednim, czyli podstawowym rodzajem stają się haubice, a armaty zaczynają schodzić na drugi plan. Zwiększa się zasięg ognia artylerii. To spowodowało rewolucję w sztuce fortyfikacyjnej od mniej więcej 1870 roku. Generalnie budując fortyfikacje teraz trzeba było się zabezpieczać przede wszystkim od góry (bardzo upraszczam). Wiązał się z tym rozwój specjalistycznych rodzajów artylerii.

Organizacyjnie to wzrost liczebności armii i rozwój armii masowych doprowadzający do przekształcenia całej sztuki wojennej. Tutaj zwłaszcza wojna francusko-pruska była przełomem. W sumie wcześniej już prusko-austriacka.

Dzięki za wyjaśnienie i informacje co do tego nowego kierunku studiów. Czytałem o nim tu i ówdzie. Nie myślałem, że ktoś o tej specjalności do nas kiedyś trafi.
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.

Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
marcinvip
Tambour
Posty: 8
Rejestracja: poniedziałek, 6 czerwca 2016, 21:09

Re: Technologia a sztuka wojenna w II poł. XIX w.

Post autor: marcinvip »

Dziękuję wam bardzo za szybkie i treściwe odpowiedzi. Szukając informacji na wyżej wspomniane tematy trafiłem na to forum i muszę powiedzieć, że można tu znaleźć wiele cennych informacji. Na pewno będę zaglądał tu częściej, a może nawet udzielał się w jakichś tematach. :D
Awatar użytkownika
Raleen
Colonel Général
Posty: 43335
Rejestracja: czwartek, 22 grudnia 2005, 14:40
Lokalizacja: Warszawa
Has thanked: 3916 times
Been thanked: 2488 times
Kontakt:

Re: Technologia a sztuka wojenna w II poł. XIX w.

Post autor: Raleen »

Zapraszamy do odwiedzania forum jak najczęściej ;). Przy takim kierunku studiów powinieneś się u nas czuć jak ryba w wodzie. Jest u nas sporo historyków i archeologów, zdarzają się też wojskowi itd.

Co do tego pytania to tak na szybko odpisaliśmy, pewnie można dużo więcej różnych rzeczy wyciągnąć.

Np. pociski się zmieniały, pojawiają się kartaczownice czyli prototyp karabinu maszynowego. Pod koniec wieku to już chyba sterowce były, a przynajmniej balony obserwacyjne.
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.

Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
orkan
Adjudant
Posty: 241
Rejestracja: sobota, 14 października 2006, 16:46
Lokalizacja: Westerplatte

Re: Technologia a sztuka wojenna w II poł. XIX w.

Post autor: orkan »

Drewniane, czysto żaglowe okręty wojenne błyskawicznie straciły rację bytu.
Nie tak szybko. Trwało to 40 lat. Tak circa 1820-1860.
Początkowo stosowano często podwójny napęd żaglowo parowy
Najpierw cywile. Lata 30 to szybkie parowo-żaglowe awiza rozpoznawcze i pierwsze korwety i fregaty. Dominował napęd boczno-kołowy. Lata 50te napęd śrubowy był góra. Wtedy przerabiano klasyczne OL i F na śrubowce lub budowano nowe. Pierwszy OL śrubowy to Napoleon z 1850.
Rozwój cywilnej żeglugi parowo-zaglowej stymulowały rządowe subwencje. Taki Cunard wygrał przetarg na pocztowa zegluge transatlantycką gdzie za rządowe pieniądze zbudował w latach 40tych dwie serie dużych jak na owe czasy szybkich bocznokołowców żaglowych gdzie przy okazji woził pasażarów. Tak powstawały linie transatlantyckie w wielu krajach w tym Ameryce. Takie połączenia pocztowo-pasażerskie zaczęły powstawać w Europie. Pierwszym polskim statkiem parowozaglowym był Xsiąże Xawery (rok budowy 1824) zakupiony w 1827 przez spółkę armatorską Wolickiego i Steinkellera do wożenia z Gdańska cynku do Anglii a z powrotem towarów kolonialnych. Był to pierwszy statek parowy w Gdańsku. Powstanie Listopadowe przekreśliło tą cenna inicjatywę gospodarcza (do Gdańska oprócz klasycznych berlinek towary na berlinkach miał holować miała druga jednostka parowa - rzeczny holownik Victoria).
- po pokazie jaki zafundowały Monitor i Virginia jasne było, że nadszedł czas skokowej zmiany jeśli chodzi o taktykę walki na morzu.
Chciałeś chyba powiedzieć że taktyki przy brzegu. Oba okręty nie nadawały się do żeglugi morskiej a nawet przybrzeżnej. Potrzebowały spokojnego morza albo rzeki. Monitor nawet na morzu zatonął bo miał nikczemną dzielność morską. Wyścig pancernych okrętów trwał od 1859 kiedy Francuzi zaczeli budowac Glorie a Brytyjczycy odpowiedzieli im szybszym wodowaniem Warriora. I tak to się zaczęło. Główne marynarki Europy rozpoczęły budowę okretów pancernych podczas gdy sami Amerykanie kończyli serię wielkich fregat parowo-żaglowych.
Oczywiście nie oznaczało to natychmiastowej wymiany całej floty a drewniane okręty
Tym bardziej że pierwsze okrety pancerne miały konstrukcje drewniane. Marynarki nie miały zaufania do konstrukcji stricto żelaznych.
- czy to floty blokadowej czy łamacze blokad - wciąż były liczne
Paradoksalnie to one wiodły prym w okrętach całkowicie żelaznych.
ale wyścig zbrojeń skierował się tu ku klasycznym okrętom pancernym które póki co jeszcze co do zasady były budowane bez wież artyleryjskich a z artylerią umieszczoną w kazamatach.
Nie wiem z skąd czerpiesz wiedzę ale zmień źródło. Lata 60, 70, 80 to czas eksperymentów w budownictwie okrętów jak i w uzbrojeniu. Już Krup i Amstrong chcieli liczyć zyski z faktycznego monopolu na działa gwintowane ładowane odtylcowo a tu przyszedł nagle renesans odprzodowych dział gładkolufowych wielkiej mocy (Rodman, Dalhger). Artyleria okrętowa cofnęła się o 10 lat. Bo nowoczesne działa rozlatywały się albo zamki nie były szczelne. Samo ułożenie artylerii tez nie było jednolite. Budowano okręty bateryjne, kazamatowe, wieżowe i barbetowe. Szukano optymalnych rozwiązań. Rozwiązywano liczne problemy inżynierskie. Jak np pomieścić w wieży typu Colesa armaty 509 mm Rodmana. Ericsson jak i Coles musieli swoje wieże ustawiać na kadłubach o małej wysokości wolnej burty ze względu na stateczność. Sam Coles "poległ" dowodząc pełnomorskim pancernikiem wieżowym swojej konstrukcji w 1868. Nie musze dodawać jak niską wolną burtę miał ten okręt w okolicach wież. Rozwiązaniem w latach 70-tych problemu wież była barbeta. Najpierw otwarta tylko czołowo opancerzona a potem zamknięta wieżą ale to już koniec lat 80-tych. Ostatni kazamatowy pancernik w Europie wybudowali Niemcy. Był to Oldenburg zwany żelazkiem ze względu na sylwetkę. Okręt w momencie wodowanie kompletnie przestarzały. Uznanie dla odtylcowej artylerii gwintowanej przyszło pod koniec lat 60-tych. Przed tym próbowano rozwiązać podstawowe problemy tej artylerii: szczelność zamka i ujarzmienie sił oddziaływujących na zamek i nasadę lufy. Amstrong to opanował za pomocą drutowania lufy. Krupowi przyszli Rosjanie z pomocą. Obie strony ścisle ze soba współpracowały. Rozwiązanie znalazł rosyjski inżynier - artylerzysta Obuchow który koszulkował kolejnymi warstwami koszulek z miękkich metali stalowy zamek i stalową nasadę lufy. Koszulki przyjmowały na siebie siły wyzwalane przy wystrzale i zapobiegały rozerwaniu się lufy czy zamka. Krup dopracował swój zamek klinowy. W tym czasie zamiast dział żeliwnych (brązowych) zaczęły królować działa stalowe. Francuzi (de Bang) rozwiązali temat szczelności zamków. Zamiast zamków klinowych (Krup, Amstrong, Withworth) opracowali zamki śrubowe (de Bang) które przez wiele lat uznawano za optymalne rozwiązanie problemu szczelności zamków. Koniec lat 80-tych ukształtował predrednoty jakie znamy. Czyli artyleria główna w dwóch wieżach barbetowych a pomocnicza w kazamatach. W latach 90-tych doszedł tzw drugi kaliber czyli działa główne drugiego kalibru w kazamatach lub wieżach barbetowych tuż przy burtach. Były też wyjątki jak trzy wiezowe Brandemburgi. Ale Niemcy od tego pomysłu odstąpili tym bardziej że wieża środkowa miała krótsze lufy o 5 kalibrów od reszty. Doszły nowe rodzaje pancerzy stalowych np. stal Harweya a pod koniec wieku stal Krupa.

Lata 90te to dominacja średniej i lekkiej artylerii szybkostrzelnej o podwyższonym zasięgu (długość lufy skoczyła z 35 kalibrów do 45). Główne kalibry też zanotowały wzrost zasięgu i szybkostrzelności (wzrost długości lufy z 25 kalibrów do 35). Zmniejszył się również kaliber dział głównych. Po okresie fascynacji "decydującego ciosu" (lata 70-80) gdzie montowano na pancerniki działa 15 i 16 calowe lub większe zaczęto montować działa główne mniejszego kalibru (254-305mm) kładąc nacisk na zwiększenie szybkostrzelności (decydujący cios bardzo wolno się ładował i miał mały zasięg) i zasięgu.

Polski konstruktor w carskiej służbie generał Brink konstruował w latach 70-tych działa własnego pomysłu (w tym działo 6 calowe wz 77 o lufie 35 kalibrów) a potem w oparciu o francuski system Canet (Rosjanie zakupili licencje na 120mm i 152mm (6cali)) skonstruował szybkostrzelne działo 8 calowe w latach 90tych.
Niemniej jednak flota USA z 1865 i z 1898 to dwa kompletnie odmienne światy.
Po drodze był powojenny okres smuty. Gdzie odstawiano do rezerwy liczną flotę pancerną (przybrzeżną) i budowano... żaglowce śrubowe bo... taniej. Dopiero lata 80-te to większe kredyty na dogorywającą technicznie flotę. Dzięki czemu w latach 90tych można było wygrać na morzu parę wojenek imperialistycznych. Do tego postęp techniczny. Ostatnie monitory z wojny secesyjnej wycofano do zadań pomocniczych pod koniec wieku.
Czego nam zabrakło w 1939? Min!!!
Aldrin
Sergent
Posty: 110
Rejestracja: środa, 17 maja 2006, 11:35
Been thanked: 14 times

Re: Technologia a sztuka wojenna w II poł. XIX w.

Post autor: Aldrin »

Nikt tu chyba nie wspomniał jeszcze o stosowaniu amunicji scalonej, która rozpowszechniła się w II-giej połowie XIX wieku. Miała natomiast dość istotne znaczenie na polu walki.
orkan
Adjudant
Posty: 241
Rejestracja: sobota, 14 października 2006, 16:46
Lokalizacja: Westerplatte

Re: Technologia a sztuka wojenna w II poł. XIX w.

Post autor: orkan »

Amunicja scalona? :lol: To czasy wojny 30-letniej z w XVII gdzie Szwedzi obok oszałamiającej ruchliwości własnej artylerii (ograniczenie wagi luf i łóż) uzyskali oszałamiająca szybkostrzelność dzięki scaleniu worków z ładunkiem miotającym (worki zamiast szufli) z kulami i kartaczami.

Potem o wynalazku Gustawa zapomniano. Stoczona została za to fascynująca walka miedzy workami a szuflami. Wygrały worki.

Amunicja scalona nadawała się tylko do karabinów i kartaczownic. W artylerii tylko dla artylerii lekkiej (szybkostrzelnej). W artylerii cięższej i najcięższej królowała amunicja dzielona i ten podział istnieje do dziś.
Czego nam zabrakło w 1939? Min!!!
ODPOWIEDZ

Wróć do „Historia XIX wieku”