Strategie

clown pisze:Jeśli to biografia autorstwa Mazowskiego, to nie ma co konfrontować - laurka wystawiona Bernadotte aż kłuje w oczy. Swoją drogą na dwie jego biografie wydane w Polsce (jest jeszcze przetłumaczona biografia pióra Beckman), obie są hagiograficzne. Szkoda.

We wtorek 14 października, w odległości 20 km rozegrały się dwie bitwy. Bernadotte nie uczestniczył w żadnej z nich. Wczesnym rankiem, jeszcze przed rozpoczęciem walk, Bernadotte i Murat wkroczyli do Norymbergii; obaj wiedzieli, że zanosi się na wielką bitwę, ale źle obliczyli czas. Około trzy godziny po przybyciu na miejsce Murat otrzymał rozkaz, aby szybko przerzucił swą kawalerię w stronę Dornburga, a Bernadotte miał ruszyć za nim z wolniej poruszającą się piechotą. Żaden z nich nie wziął pod uwagę trudnych warunków terenowych, przez co kawaleria dotarła pod Jenę dopiero po południu. Bernadotte w ogóle tam się nie zjawił, bo dowiedział się od Davouta, że plany uległy zmianie i dlatego postanowił poczekać na nowe rozkazy. Otrzymał je dopiero o trzeciej w nocy: Davout miał razem z Bernadottem - jeśli ten też tam będzie - przeprawić się przez Soławę (Saale) i uderzyć na wroga od tyłu. Bernadotte postanowił jednak wypełnić wcześniejszy rozkaz Napoleona, który dwa razy wyraził życzenie, aby przybył do Dornburga. Nikt wtedy nie przeczuwał, że Davout natknie się pod Auerstadt na główne siły pruskie i mimo braku wsparcia pokona je. Davout skarżył się po bitwie na "nieszczęsnego księcia Ponte Corvo." Jednak nawet cesarz nie skrytykował Bernadotte'a za odmowę wykonania rozkazu, a następnego dnia po obu bitwach napisał w biuletynie, że
jego korpus miał wyruszyć z Dornburga, aby uderzyć na wroga od tyłu, czy to pójdzie na Naumburg z swymi głównymi siłami, czy też na Jenę.

Tak więc słowa krytyki odnoszące się do zachowań Bernadotte'a w dniu 14 października to typowa rekonstrukcja myślowa. Natomiast Davout powinien być uszczęśliwiony: dzięki swemu wspaniałemu zwycięstwu otrzymał od Napoleona tytuł księcia Auerstadt!
Bernadotte nie stracił zaufania Bonapartego, bo jego rozkaz wystawiony 15 października mówił wyraźnie: "Ma Pan wolną rękę i może działać zależnie od okoliczności".

Że Davout pod Auerstadt znalazł się w ciężkim położeniu, było wynikiem ciężkiej winy Bernadotte'a

Raleen pisze:Jedna z tych biografii Bernadotte'a była sponsorowana przez szwedzką ambasadę i chyba jeszcze przez firmę Ikea - to nieco wyjaśnia skąd ta skłonność do hagiografii .

Fromhold pisze: Do tego dochodzi osobisty stosunek autora do bohatera i w sumie wychodzi dzieło z 10 rzędu. Nie będę tu już przywoływał znanej autorki opracowań napoleońskich. Święta są, odpuszczam

TommyGn pisze:Chociaż Kutuzow w 1812 też energią nie tryskał.
Muszę kiedyś sprawdzić jak wyglądało jego dowodzenie gdy był młodszy.

TommyGn pisze:Nie Kamienskoja. Żeby sprawdzić, czy zawsze był takim słabym dowódca, czy też w 1806 wynikalo to po prostu z jego wieku. Zresztą przy ambicjach obu dowódców korpusów [Bennigsena i Buxhowdena] i tak ich zwierzchnikiem musiałby być sam car albo osoba pokroju Suworowa, by ująć ich w karby.