Strategie

To jedna z tych gier, które w różnych konfiguracjach wyglądają różnie, a gra się równie przyjemnie. Lubię wersję solo, na dwóch i czterech graczy. Z tych trzech wariantów chyba 1 na 1 wypada najsłabiej - często szybko schodzi się z kart, a potem ciśnie łeb w łeb - wtedy faktycznie sporo zależy od kostek.

Leviathan pisze: Lubię wersję solo

Godne polecenia, jedno z lepszych, traktowanych zdecydowanie nie po macoszemu, emocjonujących , rozwiązań tego typu w grach dedykowanych również większej ilości graczy.

W wersję solo nie grałem, w pozostałych konfiguracjach tak. Najfajniej jest grać we czwórkę, w dwóch parach. A najgorzej w trójkę, bo wtedy najczęściej może wystąpić denerwująca sytuacja, że my coś tam uszkodzimy a kolejny gracz spija całą śmietankę (czyli dobija uszkodzonego).

Ale ogólnie to przyjemna i wesoła gra, w sam raz do grania w tawernie

Nie byłbym sobą gdybym nie polecił w celu czerpania jeszcze większej radości w tej choćby wirtulanej tawernie lektury obowiązkowej:

Podstawowa:
Andrzej Perepeczko "Korsarskie Rajdy", Lampart, Warszawa 1999.
Uzupełniająca np.:
Felix von Lukner "Diabeł Morski", Finna, Gdańsk 2009,
Gustaw Adolf Erdman "S.M.S. Emden i jego dowódca", Finna, Gdańsk 2012,
Richard Guiliat, Peter Hohen "S.M.S Wolf", Replika, 2011

Leviathan pisze:Z tych trzech wariantów chyba 1 na 1 wypada najsłabiej - często szybko schodzi się z kart, a potem ciśnie łeb w łeb - wtedy faktycznie sporo zależy od kostek.

Dlatego polecam w tym wariancie grać po 50 kartek na rundę. Jest trochę mniej losowo.

Recenzja gry na Portalu Strategie:

http://portal.strategie.net.pl/index.ph ... Itemid=119