W dniu dzisiejszym zagraliśmy z Niedziakiem w pierwszy scenariusz w grze Next War: Taiwan – 18.2.1 Target Kaohsiung. Na razie wdrażamy się w ten system więc rozpoczęliśmy od zasad standardowych, czyli uproszczonych, które nie odzwierciedlają złożoności współczesnego pola walki. Niedziak atakował siłami People’s Republic of China (PRC) natomiast ja broniłem Tajwanu armią Republiki Tajwanu (ROC). Oto rozstawienie początkowe sił ROC:
Siły PRC wybrały dwa miejsca na desant swojej piechoty morskiej: pierwsze na północny zachód od Kaohsiung oraz drugie na południowy wschód od tego terenu zurbanizowanego (góra mapy to północ). Lądowanie nie napotkało oporu, z wyjątkiem portu Hunei pod Tainanem, o który toczył się bój. W jego wyniku dwa bataliony chińskiej piechoty morskiej zostały zniszczone i port pozostał w rękach łączonych sił amerykańsko-tajwańskich.
Po tygodniu walk (2 tury gry), Tajwańczykom udało się wyprzeć wroga z obszaru pomiędzy Tainan i Kaohsiung. Ich koncentracja na tym obszarze została jednak podstępnie wykorzystana przez przeciwnika do wdarcia się do Kaohsiun od południa.
Jednak szybkie przegrupowanie sił tajwańskich zamknęło zdesperowanych Chińczyków w izolowanej przestrzeni miasta. Dodatkowo miejscowa ludność pozostała wroga wobec najeźdźcy i oparła się próbom pacyfikacji. Głównodowodzący siłami PRC decyzją Komitetu Centralnego Partii został rozstrzelany z działek przeciwlotniczych i łaskawie nie musiał oglądać ostatecznej klęski swoich wojsk.
Ponieważ rozgrywka przebiegła szybko i sprawnie, postanowiliśmy z Niedziakiem zamienić się stronami i zagrać jeszcze raz w ten sam scenariusz. Tym razem strategia PRC polegała na koncentracji wszystkich sił na porcie Hunei, który został zdobyty w kombinowanym ataku z morza połączonym z silnym uderzeniem jednostek aeromobilnych od strony lądu. Następnie padł Tainan. Celem PRC jest zdobycie co najmniej trzech portów i/lub heksów zurbanizowanych. Tainan i Hunei to tylko dwa cele z trzech wymaganych do osiągnięcia minimalnego zwycięstwa. Ponieważ Kaohsiung został obsadzony masą wojsk ROC jego zdobycie pozostawało poza zasięgiem, sztab PRC zaplanował operację szturmu jednostkami aeromobilnymi na wzmocnioną bazę lotniczą Jhialulanzun, która w tym scenariuszu uznawana jest za teren zurbanizowany. Na skutek nieoczekiwanego oporu personelu baza ta pozostała pod kontrolą ROC, przez co gra zakończyła się remisem.
Szczerze polecam NW:T jako wprowadzenie do systemu, szczególnie jeśli ktoś ma w planie docelowo zagrać w NW:Poland. Zagrałem w obie te gry, obie uważam za wybitne. Na podstawie swojego doświadczenia przygodę z system radzę rozpocząć jednak od NW:T. NW:P wymaga więcej czasu na rozgrywkę, co dla początkujących może być frustrujące wobec konieczności częstego sięgania po zasady przed pełnym oswojeniem się z nimi.