Piechota i manewry tyralierskie - krótki instruktaż
: środa, 21 lutego 2018, 12:53
Tym razem pogadamy o piechocie.
Jednostki piechoty oprócz tradycyjnych składowych (front, bok, tył) posiadają strefy. Każda z nich ma inne właściwości.
Najważniejsza jest strefa kontroli, zielony kolor. Wielkość tej strefy zależy od szyku. Linia i kolumna mają ją na dwa pola frontowe, a czworobok i tyraliera na sześć pól naokoło nich. Tą strefą atakujemy, strzelamy i bronimy się. Zielona strefa blokuje przeciwnikom ruchy, manewry, wycofania i przeszkadza na wszelkie sposoby. Ta strefa to siła naszego oddziału. Tarcza, którą osłaniany tył, boki i sojusznicze oddziały.
Różowa strefa przydaje się w jednej sytuacji. Oddział wroga będąc w niej nie może porządkować szyków ze stanu D1 i D2. Poza tym jakby jej nie było. Przeciwnik może po niej chodzić, robić zwroty, zmieniać szyki bez jakichkolwiek ograniczeń. Jest otwarta dla wszystkich. Można nazwać ją strefą zagrożenia. Jeśli wejdzie tu przeciwnik, trzeba działać. Zmiana szyku czy kierunku, cokolwiek, co nas uratuje. Oczywiście tyłem i bokiem można się bronić. O ile bok kolumny, szczególnie dużej, jest w stanie sporo wytrzymać, to tył raczej liczy na szczęście.
Pomarańczowy kolor to strefa reakcji. Nasza pierwsza linia obrony. Jeśli wrogi oddział w nią wejdzie możemy zacząć działać. Dokładnie rzecz biorąc to w części przypadków reakcje następują w chwili gdy oddział przechodzi z tej strefy na pole sąsiednie w stosunku do oddziału. W praktyce wykonuje się je jednak jak znajduje się w tej żółtej strefie. Reakcje obronne bywają różne. Zależy to od oddziału przeciwnika i naszego. Jeśli kawaleria wkroczy w tą strefę, możemy zmienić szyk na czworobok lub wycofać się, jeśli jesteśmy tyralierą. Z kolei wroga piechota stwarza możliwość wysłania własnej tyraliery. Dalszy ruch przeciwnika w kierunku naszego oddziału pozwala na zmianę szyku, ukierunkowania czy kolejności w stosie. Z tej strefy trzeba korzystać umiejętnie, a przyniesie wiele dobrego.
Dla przykładu atak artylerii.
Zielona artyleria planuje podjechać blisko nas, rozstawić się i strzelić kartaczami. Nie może wjechać w zieloną strefę kontroli, ponieważ jej ruch i wszelkie działania zostałyby natychmiast przerwane. Zatrzymałaby się będąc w szyku transportowym, w którym się nie strzela. Tego więc zrobić nie może. Musi zachować odstęp 1 pola, jeśli chce przeprowadzić morderczy atak.
Zgodnie z planem artyleria wykonuje ruch i zatrzymuje się w pomarańczowej strefie reakcji. Z tej odległości strzał kartaczami jest bardzo niebezpieczny. Ucieczka niebieskiego wisi na włosku.
Tak dużego zagrożenia kolumna nie może ignorować. Reaguje wysyłając tyralierę, która będzie próbowała atakować działa w szyku transportowym. Akcja tyraliery powinna zmusić artylerzystów do ucieczki, a w najgorszym razie do złapania D2. Mając D2 nie będą mogli zmienić szyku na ogniowy. Wówczas w swoim ruchu będziemy mieli możliwość wykonania bezpiecznego ataku kolumną, która z łatwością zdobędzie działa.
Tyralierzy zajmują pozycję. Następuje faza walki zielonych. Niestety artylerzyści w walce z tyralierą mają przesunięcie o 2 kolumny tabeli na swoją niekorzyść. Walka w tak niesprzyjających warunkach nie ma sensu. To zbyt duże ryzyko. Wycofać się też nie mogą, bo to ich faza walki. Odpuszczają i stoją w miejscu.
Skoro artylerzyści nic nie robią, tyraliera będzie mogła wykonać kontratak. Najpierw ostrzał karabinowy tyraliery, później walka wręcz.
Po walce, w której mieliśmy przewagę artylerzyści uciekli pozostawiając działa.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę na działa w pozycji transportowej. Jest to ważne, ponieważ wynik D1 i D2 przy artylerii w szyku transportowym pozwala na wycofanie artylerzystów razem z działami.
Jeśli wynik walki będzie D1 lub D2, artylerzyści zabiorą ze sobą armaty.
Ta sama sytuacja przy działach w pozycji ogniowej zawsze kończy się pozostawieniem armat.
Akcja obronna kolumny odniosła sukces. Manewr rozwijania osłony tyralierskiej został w porę przeprowadzony. Niebieski batalion przetrwał nienaruszony.
To było zagranie ofensywne. Można też wykorzystać strefę reakcji bardziej defensywnie. Na przykład przed okrążeniem.
Sytuacja początkowa. Błękitny kolor to rzeka, na którą nie można wchodzić. Grupa zielonych rusza się, jako pierwsza. Wykorzysta przewagę liczebną by okrążyć i zaatakować niebieską kolumnę.
Tak planują ustawić się przed atakiem. Dwie kolumny podchodzą od frontu jedna z boku. Niebieski znajdzie się na przegranej pozycji. Nie będzie mógł przeprowadzić odwrotu przed walką. Powodem jest strefa kontroli na jego tyle (zielony kolor). Ta strefa należy do oddziału 1/Syberyjski, który zajął bardzo dobrą pozycję. Tym ruchem zmusza niebieską kolumnę do przyjęcia niekorzystnej walki. Jeśli jakimś cudem nie przejdzie w stan ucieczki tylko zostanie zmuszony do wycofania, będzie musiał wykonać ruch przez tą kłopotliwą strefę kontroli, w której przejdzie w stan ucieczki.
Czy przed takim atakiem kolumna może się jakoś bronić?
Wróćmy do fazy ruchu zielonych. Pierwsza rusza się kolumna 1/Syberyjski. Wchodzi śmiało w pomarańczową strefę reakcji i spotyka się z nieoczekiwaną odpowiedzią. Kolumna niebieskich wysyła tyralierę. Niebiescy wiedzą, że jeszcze krok i znaleźliby się w beznadziejnej sytuacji. Nie mogą na to pozwolić. Wysyłając tyralierę mają zamiar przerwać ruch zielonej kolumnie, która w tej sytuacji nie będzie mogła zająć ważnego pola. Strefa kontroli oddziału 1/Syberyjski nie sięga teraz na tyły 1/4 ppl. Droga do wykonania odwrotu jest zabezpieczona.
Po wykonaniu wszystkich ruchów mamy zupełnie inną sytuację. Zielona grupa nie osiągnęła celu, jakim było okrążenie. Tył niebieskiej kolumny nie jest szachowany strefą kontroli. Droga odwrotu jest otwarta. Miażdżącego ataku nie będzie.
W fazie odwrotu zostały zaznaczone do odwrotu dwie jednostki. Nie udało się wykonać okrążenia, a teraz nie uda się ich nawet zaatakować. Obie jednostki spróbują uniknąć walki. Przeprowadzamy test na odwrót. Dwa razy poszło pomyślnie i dwie jednostki będą mogły wycofać się przed walką.
Wykonujemy odwrót o 2 pola jednocześnie wszystkimi jednostkami, które przeszły test. Jednostki cofają się tyłem (na swoje pola tylne), bez zmiany ukierunkowania. Tyraliera, ponieważ nie ma tyłu (ma front naokoło), cofa się w dowolnym kierunku.
Po przeprowadzeniu wszystkich odwrotów strona zielonych wykonuje pościgi.
Dalej mamy fazę walki. Tu akurat faza walki została pominięta, ponieważ jednostki wykonujące pościgi za oddziałami, które wykonały odwrót, nie mogą atakować. Nie ma komu walczyć. Po zakończeniu wszystkich walk zdejmujemy znaczniki odwrotów. Następnie faza ruchu niebieskich, w której odrywają się od przeciwnika i zajmują lepsze pozycje.
W porę przeprowadzony manewr rozwijania osłony tyralierskiej znowu uratował kolumnę.
Wydzielenie tyraliery może przyjąć jeszcze inną formę. Bardziej zaczepną.
Tym razem zielona kolumna znalazła się w półokrążeniu. Jest to trudna pozycja z małą szansą na przetrwanie. Widząc to decyduje się na opuszczenie tego pola i jak najdalsze odejście od przeciwnika. W obecnej chwili kolumna znajduje się w strefie kontroli trzech niebieskich jednostek. Ponieważ zabronione są ruchy we wrogiej strefie kontroli, kolumna ma tylko jedną drogę wycofania. Przeprowadza test na odwrót i rozpoczyna ruch.
Po pierwszym kroku w tył wchodzi w strefę reakcji trzech niebieskich jednostek. W tym momencie niebiescy mogą podjąć decyzję o rozwinięciu osłony tyralierskiej. Zaletą takiego zagrania jest możliwość zatrzymania lub ostrzelania wrogiej kolumny.
Oczywiście zostały wydzielone trzy oddziały tyralierów. Nic to nie kosztuje, a może przynieść niebieskim sporo korzyści. Teraz kolej na decyzję zielonej kolumny. Przerywa ruch i czeka na fazę walki czy kontynuuje ruch do tyłu. To kłopotliwa sytuacja, ponieważ tyraliery będą strzelały tak czy siak. Mogą strzelać teraz, jeśli kolumna ruszy się dalej, lub przed fazą walki, jeśli zostanie. Nie uniknie ostrzału karabinowego.
Kolumna postanawia kontynuować ruch do tyłu. Zanim jednak wykona ostatni ruch, tyraliery otwierają ogień. Po trzech ostrzałach kolumna jest w stanie D2. Z takim wynikiem kolumna kończy manewr unikania walki.
Ta sytuacja mogłaby skończyć się inaczej, gdyby zielona kolumna wykonała manewr obronny w postaci wydzielenia własnej tyraliery.
W początkowej sytuacji przejście przez pomarańczowe pole reakcji wywoła niekorzystne działania niebieskiej grupy. Żeby zapobiec temu działaniu należy związać własną strefą kontroli trzy jednostki wroga. Stojąc w strefie kontroli nie będą mogły wykonać manewru wydzielenia osłony tyralierskiej. Jak to zrobić?
Należy pozostawić własną tyralierę.
Zrobić to można stosując manewr osłony tyralierskiej w trakcie odwrotu. Pozostawiona tyraliera obejmie swoją strefą kontroli oddziały wroga zapobiegając reakcjom podczas przechodzenia przez pomarańczowe pole. Tym sposobem kolumna bezpiecznie oderwie się od przeciwnika zachowując pełnosprawny poziom bojowy.
Jednostki piechoty oprócz tradycyjnych składowych (front, bok, tył) posiadają strefy. Każda z nich ma inne właściwości.
Najważniejsza jest strefa kontroli, zielony kolor. Wielkość tej strefy zależy od szyku. Linia i kolumna mają ją na dwa pola frontowe, a czworobok i tyraliera na sześć pól naokoło nich. Tą strefą atakujemy, strzelamy i bronimy się. Zielona strefa blokuje przeciwnikom ruchy, manewry, wycofania i przeszkadza na wszelkie sposoby. Ta strefa to siła naszego oddziału. Tarcza, którą osłaniany tył, boki i sojusznicze oddziały.
Różowa strefa przydaje się w jednej sytuacji. Oddział wroga będąc w niej nie może porządkować szyków ze stanu D1 i D2. Poza tym jakby jej nie było. Przeciwnik może po niej chodzić, robić zwroty, zmieniać szyki bez jakichkolwiek ograniczeń. Jest otwarta dla wszystkich. Można nazwać ją strefą zagrożenia. Jeśli wejdzie tu przeciwnik, trzeba działać. Zmiana szyku czy kierunku, cokolwiek, co nas uratuje. Oczywiście tyłem i bokiem można się bronić. O ile bok kolumny, szczególnie dużej, jest w stanie sporo wytrzymać, to tył raczej liczy na szczęście.
Pomarańczowy kolor to strefa reakcji. Nasza pierwsza linia obrony. Jeśli wrogi oddział w nią wejdzie możemy zacząć działać. Dokładnie rzecz biorąc to w części przypadków reakcje następują w chwili gdy oddział przechodzi z tej strefy na pole sąsiednie w stosunku do oddziału. W praktyce wykonuje się je jednak jak znajduje się w tej żółtej strefie. Reakcje obronne bywają różne. Zależy to od oddziału przeciwnika i naszego. Jeśli kawaleria wkroczy w tą strefę, możemy zmienić szyk na czworobok lub wycofać się, jeśli jesteśmy tyralierą. Z kolei wroga piechota stwarza możliwość wysłania własnej tyraliery. Dalszy ruch przeciwnika w kierunku naszego oddziału pozwala na zmianę szyku, ukierunkowania czy kolejności w stosie. Z tej strefy trzeba korzystać umiejętnie, a przyniesie wiele dobrego.
Dla przykładu atak artylerii.
Zielona artyleria planuje podjechać blisko nas, rozstawić się i strzelić kartaczami. Nie może wjechać w zieloną strefę kontroli, ponieważ jej ruch i wszelkie działania zostałyby natychmiast przerwane. Zatrzymałaby się będąc w szyku transportowym, w którym się nie strzela. Tego więc zrobić nie może. Musi zachować odstęp 1 pola, jeśli chce przeprowadzić morderczy atak.
Zgodnie z planem artyleria wykonuje ruch i zatrzymuje się w pomarańczowej strefie reakcji. Z tej odległości strzał kartaczami jest bardzo niebezpieczny. Ucieczka niebieskiego wisi na włosku.
Tak dużego zagrożenia kolumna nie może ignorować. Reaguje wysyłając tyralierę, która będzie próbowała atakować działa w szyku transportowym. Akcja tyraliery powinna zmusić artylerzystów do ucieczki, a w najgorszym razie do złapania D2. Mając D2 nie będą mogli zmienić szyku na ogniowy. Wówczas w swoim ruchu będziemy mieli możliwość wykonania bezpiecznego ataku kolumną, która z łatwością zdobędzie działa.
Tyralierzy zajmują pozycję. Następuje faza walki zielonych. Niestety artylerzyści w walce z tyralierą mają przesunięcie o 2 kolumny tabeli na swoją niekorzyść. Walka w tak niesprzyjających warunkach nie ma sensu. To zbyt duże ryzyko. Wycofać się też nie mogą, bo to ich faza walki. Odpuszczają i stoją w miejscu.
Skoro artylerzyści nic nie robią, tyraliera będzie mogła wykonać kontratak. Najpierw ostrzał karabinowy tyraliery, później walka wręcz.
Po walce, w której mieliśmy przewagę artylerzyści uciekli pozostawiając działa.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę na działa w pozycji transportowej. Jest to ważne, ponieważ wynik D1 i D2 przy artylerii w szyku transportowym pozwala na wycofanie artylerzystów razem z działami.
Jeśli wynik walki będzie D1 lub D2, artylerzyści zabiorą ze sobą armaty.
Ta sama sytuacja przy działach w pozycji ogniowej zawsze kończy się pozostawieniem armat.
Akcja obronna kolumny odniosła sukces. Manewr rozwijania osłony tyralierskiej został w porę przeprowadzony. Niebieski batalion przetrwał nienaruszony.
To było zagranie ofensywne. Można też wykorzystać strefę reakcji bardziej defensywnie. Na przykład przed okrążeniem.
Sytuacja początkowa. Błękitny kolor to rzeka, na którą nie można wchodzić. Grupa zielonych rusza się, jako pierwsza. Wykorzysta przewagę liczebną by okrążyć i zaatakować niebieską kolumnę.
Tak planują ustawić się przed atakiem. Dwie kolumny podchodzą od frontu jedna z boku. Niebieski znajdzie się na przegranej pozycji. Nie będzie mógł przeprowadzić odwrotu przed walką. Powodem jest strefa kontroli na jego tyle (zielony kolor). Ta strefa należy do oddziału 1/Syberyjski, który zajął bardzo dobrą pozycję. Tym ruchem zmusza niebieską kolumnę do przyjęcia niekorzystnej walki. Jeśli jakimś cudem nie przejdzie w stan ucieczki tylko zostanie zmuszony do wycofania, będzie musiał wykonać ruch przez tą kłopotliwą strefę kontroli, w której przejdzie w stan ucieczki.
Czy przed takim atakiem kolumna może się jakoś bronić?
Wróćmy do fazy ruchu zielonych. Pierwsza rusza się kolumna 1/Syberyjski. Wchodzi śmiało w pomarańczową strefę reakcji i spotyka się z nieoczekiwaną odpowiedzią. Kolumna niebieskich wysyła tyralierę. Niebiescy wiedzą, że jeszcze krok i znaleźliby się w beznadziejnej sytuacji. Nie mogą na to pozwolić. Wysyłając tyralierę mają zamiar przerwać ruch zielonej kolumnie, która w tej sytuacji nie będzie mogła zająć ważnego pola. Strefa kontroli oddziału 1/Syberyjski nie sięga teraz na tyły 1/4 ppl. Droga do wykonania odwrotu jest zabezpieczona.
Po wykonaniu wszystkich ruchów mamy zupełnie inną sytuację. Zielona grupa nie osiągnęła celu, jakim było okrążenie. Tył niebieskiej kolumny nie jest szachowany strefą kontroli. Droga odwrotu jest otwarta. Miażdżącego ataku nie będzie.
W fazie odwrotu zostały zaznaczone do odwrotu dwie jednostki. Nie udało się wykonać okrążenia, a teraz nie uda się ich nawet zaatakować. Obie jednostki spróbują uniknąć walki. Przeprowadzamy test na odwrót. Dwa razy poszło pomyślnie i dwie jednostki będą mogły wycofać się przed walką.
Wykonujemy odwrót o 2 pola jednocześnie wszystkimi jednostkami, które przeszły test. Jednostki cofają się tyłem (na swoje pola tylne), bez zmiany ukierunkowania. Tyraliera, ponieważ nie ma tyłu (ma front naokoło), cofa się w dowolnym kierunku.
Po przeprowadzeniu wszystkich odwrotów strona zielonych wykonuje pościgi.
Dalej mamy fazę walki. Tu akurat faza walki została pominięta, ponieważ jednostki wykonujące pościgi za oddziałami, które wykonały odwrót, nie mogą atakować. Nie ma komu walczyć. Po zakończeniu wszystkich walk zdejmujemy znaczniki odwrotów. Następnie faza ruchu niebieskich, w której odrywają się od przeciwnika i zajmują lepsze pozycje.
W porę przeprowadzony manewr rozwijania osłony tyralierskiej znowu uratował kolumnę.
Wydzielenie tyraliery może przyjąć jeszcze inną formę. Bardziej zaczepną.
Tym razem zielona kolumna znalazła się w półokrążeniu. Jest to trudna pozycja z małą szansą na przetrwanie. Widząc to decyduje się na opuszczenie tego pola i jak najdalsze odejście od przeciwnika. W obecnej chwili kolumna znajduje się w strefie kontroli trzech niebieskich jednostek. Ponieważ zabronione są ruchy we wrogiej strefie kontroli, kolumna ma tylko jedną drogę wycofania. Przeprowadza test na odwrót i rozpoczyna ruch.
Po pierwszym kroku w tył wchodzi w strefę reakcji trzech niebieskich jednostek. W tym momencie niebiescy mogą podjąć decyzję o rozwinięciu osłony tyralierskiej. Zaletą takiego zagrania jest możliwość zatrzymania lub ostrzelania wrogiej kolumny.
Oczywiście zostały wydzielone trzy oddziały tyralierów. Nic to nie kosztuje, a może przynieść niebieskim sporo korzyści. Teraz kolej na decyzję zielonej kolumny. Przerywa ruch i czeka na fazę walki czy kontynuuje ruch do tyłu. To kłopotliwa sytuacja, ponieważ tyraliery będą strzelały tak czy siak. Mogą strzelać teraz, jeśli kolumna ruszy się dalej, lub przed fazą walki, jeśli zostanie. Nie uniknie ostrzału karabinowego.
Kolumna postanawia kontynuować ruch do tyłu. Zanim jednak wykona ostatni ruch, tyraliery otwierają ogień. Po trzech ostrzałach kolumna jest w stanie D2. Z takim wynikiem kolumna kończy manewr unikania walki.
Ta sytuacja mogłaby skończyć się inaczej, gdyby zielona kolumna wykonała manewr obronny w postaci wydzielenia własnej tyraliery.
W początkowej sytuacji przejście przez pomarańczowe pole reakcji wywoła niekorzystne działania niebieskiej grupy. Żeby zapobiec temu działaniu należy związać własną strefą kontroli trzy jednostki wroga. Stojąc w strefie kontroli nie będą mogły wykonać manewru wydzielenia osłony tyralierskiej. Jak to zrobić?
Należy pozostawić własną tyralierę.
Zrobić to można stosując manewr osłony tyralierskiej w trakcie odwrotu. Pozostawiona tyraliera obejmie swoją strefą kontroli oddziały wroga zapobiegając reakcjom podczas przechodzenia przez pomarańczowe pole. Tym sposobem kolumna bezpiecznie oderwie się od przeciwnika zachowując pełnosprawny poziom bojowy.
