Naprzeciwko Polaków rozciągniętych wzdłuż trzech wiosek, które mają za zadanie bronić, pojawiają Rosjanie. Ze względu na ilość posiadanych przez nich sił, z konieczności postanowili podzielić się na dwa zgrupowania, które wkraczają na planszę rozdzielone przez pas bagien.
Rosjanie podchodzą do polskich pozycji. Nieco śmielej posuwa się naprzód prawe (północne) zgrupowanie. Zgrupowanie lewe (południowe) póki co działa dość zachowawczo. Polska artyleria nie próżnuje, zadając pierwsze straty i trzymając w szachu część sił rosyjskich.
Rosjanie nacierają głównie po prawej. Ich liczna artyleria (w sumie sześć baterii) wspięła się na dominujące wzgórze, skąd powinna mieć dobre pole ostrzału. Polacy manewrują by ograniczyć efekty ostrzału, starając się schować za zabudowaniami wioski Wypychy i pośród pagórków chociaż część sił.
Polacy postanawiają spróbować przechylić szalę na swoją korzyść na swojej skrajnej lewej flance, gdzie obie strony ustawiły kawalerię. Jako że polscy strzelcy konni są zdecydowanie lepiej wyszkoleni niż rosyjscy huzarzy, rachuby na sukces na tym odcinku mają rację bytu. By wesprzeć swoją kawalerię Rosjanie ustawili na pobliskim wzgórzu artylerię. Nie przewidzieli jednak, że Polacy wykonają szarżę tuż pod nosem rosyjskiego czworoboku, gdzie ze względu na martwą strefę rosyjska artyleria nie może ich ostrzelać.
Polacy odnieśli częściowy sukces. Rozbili jeden z dywizjonów huzarów, ale drugi nieznacznie zwyciężył. Na szczęście wyszkolenie polskich strzelców konnych pozwoliło im wyjść z opresji i zachować szyk, z lekką dezorganizacją. Z kolei rosyjscy huzarzy, mimo że zwycięscy, ze względu na gorsze wyszkolenie ulegli poważnej dezorganizacji. Artyleria rosyjska, która przed walką nie mogła ostrzelać Polaków, teraz ma ich jednak na widelcu.
Walka wokół Wypychów wchodzi w decydującą fazę. Po akcji polskiej kawalerii na polskiej lewej flance, uaktywniła się piechota. Jeden z batalionów polskiej piechoty podszedł do rosyjskiego czworoboku, który nie zdołał się przeformować w kolumnę i uległ ciężkiej dezorganizacji. Rosyjska artyleria rozstawiła się na wzgórzach, ale Polacy nadal z powodzeniem ukrywają pod zboczami i za zabudowaniami część sił, tak że są dla rosyjskich dział niewidoczne. Rosjanom udało się jednak skutecznie ostrzelać jeden z dywizjonów strzelców konnych osłaniających wcześniej 4 klp, tak że ten uciekł.
Tymczasem na drugim skrzydle panuje błogi spokój...
Rosjanie wykorzystują sytuację jaka wytworzyła się po rozbiciu ogniem przez ich artylerię dywizjonu strzelców konnych, który osłaniał wcześniej 4 klp i 2 blak i rzucają do szarży na nie swoich huzarów.
Również na drugim skrzydle kawaleria rosyjska ruszyła do szarży. W pierwszym rzucie poszli do boju huzarzy, za nimi posuwa się powoli Pułk Kirasjerów Ks. Alberta. Polska kawaleria wykonała kontrszarże.
Huzarzy rosyjscy szarżujący na 2 blak przedarli się przez ogień artyleryjski zmuszając artylerzystów do wycofania się ku własnej piechocie, ale potem zostali odparci. W przypadku szarży na 4 klp od boku, która mogła sporo namieszać, skutecznym ogniem popisała się piechota polska stojąca w zabudowaniach Wypychów, która ostrzałem karabinowym odparła huzarów. Po tym jak kawaleria rosyjska zrobiła swoje, do ataku ruszyła rosyjska piechota. Jej podejście zmusiło Polaków do uformowania się w kolumny (tam gdzie stali w czworobokach).
Na drugim skrzydle obie szarże kawalerii rosyjskiej zostały odparte przez kontrszarżującą kawalerię polską, wspieraną przez artylerię. Po tym niepowodzeniu całość sił rosyjskich ruszyła do przodu, z piechotą na czele.
Sytuacja ogólna przed rozstrzygającą fazą bitwy. Rosjanie nacierają na obu skrzydłach, głównie na prawym, gdzie podchodzą już pod Wypychy. Potężna rosyjska artyleria szykuje się by wymieść polskie siły z pola bitwy.
Po szarżach Rosjan przychodzi czas polskiej kawalerii, która w międzyczasie została przerzucona w ten rejon pola bitwy i zgrupowana za pierwszą linią. Szarżują trzy jednostki. Celem Polaków jest rozmontowanie szyku Rosjan, w tym dobranie się do ich licznej artylerii. Dywizjon po lewej zaszedł zdezorganizowanych huzarów tak, że nie mają jak wykonać kontrszarży. W centrum strzelcy konni przedarli się pod słabym ogniem dwóch jednostek piechoty i zaatakowali baterię artylerii na wzgórzu, która wcześniej prowadziła już ostrzał, więc nie miała jak ich ostrzelać. Na lewej flance trzeci z dywizjonów ponownie przedefilował przed nosem ciężko zdezorganizowanego czworoboku i dopadł rosyjskich huzarów. Ci nie ruszyli do kontrszarży, jako że pozycja, którą zajmowali, blokowała ruch na tyły kolejnej jednostce polskiej kawalerii. Gdyby opuścili to pole, mogłaby ona wyjechać na rosyjskie tyły. Tak zaczęła się decydująca szarża polskiej kawalerii...
Każda z trzech szarżujących jednostek polskiej kawalerii wykonała dwie kontynuacje szarży, co daje w sumie dziewięć ataków. W ten sposób udało im się dobrać do rosyjskich dział, które po części były już wystrzelane, a po części zostały zaatakowane od boków bądź od tyłu. Artylerzyści w większości wycofali się ku własnej piechocie. Nie wszyscy jednak mieli taką możliwość. Rozbiciu uległy resztki znajdującej się w tej części pola bitwy, a sprawnej jeszcze rosyjskiej kawalerii i pojedynczy batalion piechoty. Polska kawaleria pojawiła się na rosyjskich tyłach. Po szarży do akcji weszła polska piechota. Polscy tyralierzy związali dwa stojące pod Wypychami bataliony, skutecznie je ostrzeliwując.
Na drugim skrzydle celny ogień polskiej artylerii wywołał sporo zamieszania i chwilowo ostudził zapał Rosjan.
Rosjanom udało się rozbić jeden z polskich dywizjonów, które przedarły się na tyły (Mazurów), ale 6 puł przetrwał, co oznacza, że jednostka ta dalej będzie operować na ich tyłach. Co prawda duża część artylerzystów wróciła do swoich baterii, ale zapewne nie na długo.
Frontalny atak rosyjski między Tabalicami a Starowioską. Mając naprzeciwko dwa dywizjony polskiej kawalerii rosyjska piechota naciera uformowana w czworoboki. Na nieszczęście Rosjan, po lewej w lesie pojawili się polscy tyralierzy, którzy ostrzeliwują skrajny, lewoskrzydłowy czworobok.
Próby ataku Rosjan w kierunku Starawioski i na pozycje zajmowane wcześniej przez 2 blak (obecnie zostały tam tylko same działa, opuszczone przez artylerzystów) nie na wiele się zdały. Do akcji wchodzi ponownie polska kawaleria, która operuje w centrum i roluje rosyjską artylerię na wzgórzu, zmuszając artylerzystów do wycofania się do pobliskich czworoboków (bądź batalionów w innych szykach zwartych).
Do starć kawalerii dochodzi również na lewym skrzydle. Obok szarżujących tutaj Mazurów do ataku ruszyli także strzelcy konni, naprzeciw których wyjechali kirasjerzy z pułku ks. Alberta. Kirasjerzy ustawili się jednak dość niefortunnie, tak że muszą kontrszarżować pod górę, co wyrównuje stosunek sił (przy czym strzelcy konni są lepiej wyszkoleni).
Sytuacja na lewym skrzydle po zakończeniu 6 (przedostatniego) etapu. Atak rosyjski został zatrzymany, a znaczna część jednostek jest rozbita. Rosjanie nie mają już szans opanować żadnej z wiosek (Tabalice, Starawioska).
Sytuacja na prawym skrzydle po zakończeniu 6 (przedostatniego) etapu. Większość rosyjskiego zgrupowania została rozbita, atak został zatrzymany. Kawaleria polska na rosyjskich tyłach, której nie ma komu przepędzić, uniemożliwia działania artylerii. Piechota rosyjska jest w większości zdezorganizowana i choć znajduje się o krok od wioski (Wypychy), nie jest w stanie jej zdobyć.
Ostatecznie rozgrywka zakończyła się zwycięstwem Polaków, jednak gdyby nie wyjątkowo udana akcja kawalerii, zapewne nie wyglądałoby to tak różowo. Czuć było napór rosyjskich mas piechoty i artylerii, momentami bardzo silny. Po stronie rosyjskiej błędem było ociąganie się z akcją lewego skrzydła, które przez pewien czas stało niemal bezczynnie, a także umieszczenie dość dużych sił kawalerii właśnie na tym skrzydle, gdzie ściśnięte między bagnami a lasem nie mogły zostać optymalnie wykorzystane i nie odegrały większej roli. Tymczasem na drugim skrzydle w decydującym momencie zabrakło Rosjanom właśnie kawalerii. Gdyby była tam obecna, przedarcie się polskiej kawalerii na rosyjskie tyły nie byłoby takie łatwe, o ile w ogóle możliwe. Sama rozgrywka wypadła bardzo dobrze. Na tyle dobrze, że już po tym jednym teście mogę stwierdzić, że scenariusz się sprawdza i mogę polecić go nowym graczom chcącym zapoznać się z systemem, jak i doświadczonym jako pełnowartościową rozgrywkę, zwłaszcza jeśli ktoś nie ma czasu na większe scenariusze.
. Jeśli chodzi o szarżę kawalerii w centrum, nie było to takie oczywiste i myślę, że niejednemu graczowi umknęłyby tutaj pewne rzeczy.
