Orzeł, Lew i Lilie - ogólna dyskusja

[Samuel]

Jazda ma i w ataku, i w obronie twierdzy siłę w nawiasie, a więc 0 lub 1. Stąd Rzeczpospolita wcale taka silna nie jest, bo jak przychodzi do oblężeń, to ani nie ma się czym specjalnie bronić, ani szturmować. Ale oczywiście kwestia pełnego zrównoważenia stron to przynajmniej kilka gier testujących.
Dotąd najczęściej rozgrywkę wygrywały Niderlandy - jeśli Hiszpan odpuszczał im kolonie, mają tam bonusowe punkty zwycięstwa (dokładnie tak jak postulujesz). Z tym, że początkowo Niderlandy miały po prostu z tych kolonii za dużo kart, teraz to uległo większemu zrównoważeniu.
Co do transportu dzieł sztuki zmieniłem zasady radykalnie, pod wpływem Twojej uwagi - tylko Szwedzi mogą je transportować (z karty domowej, za to nie mogą ich wystawiać) poza tym jest jedna karta która pozwala dzieła sztuki wykradać, no i można przekazywać je w ramach działań dyplomatycznych. Zobaczymy w sobotę, jak sprawdzi się ta i inne nowe zasady.
Postulat dotyczący uściślenia terminologii jest oczywiście jak najbardziej słuszny.
Natomiast co do władców to na razie bym się nie decydował komplikować gry, a koncentrowałbym się na docieraniu tych przepisów, które są teraz, i budowaniu balansu. Wiem, że teoretycznie powinienem odbyć multum gier testowych, ale rzeczywistość jest taka, że trudno zebrać graczy - w środowisku krakowskim większość z nich pracuje i nawet w soboty-niedziele ma dyżury, więc 2-3 rozgrywki w miesiącu to już bardzo dużo. Dlatego nie bardzo mogę eksperymentować z wprowadzaniem zupełnie nowych rozwiązań, bo wtedy w grę miałyby okazję zagrać dopiero następne pokolenia graczy:)

[Samuel]

W sobotę odbyła się kolejna rozgrywka testowa "Orła, Lwa i Lilii". Brali udział
Cesarstwo - Samuel
Francja - Daniel z UP
Hiszpania - Leliwa
Zjednoczone Prowincje - Maciek z BJ
Szwecja - Jurek z UP
Rzeczpospolita - RyTo
Gra zakończona została przedwczesną ewakuacją części graczy pod koniec 6 (przedostatniego etapu), ale i tak była dość interesująca. Przez większą część gry na planszy dominowała Francja, która wykorzystała Hiszpańsko-Niderlandzką rywalizację w koloniach i odnowiła politykę włoską (tracąc sprzymierzony Rzym, ale zajmując Neapol i Genuę). Francji sprzyjał też klimat (przedwczesne zimy dwukrotnie zaskoczyły pozostałych graczy). Pod koniec gry jednak Francja, mimo manewrów dyplomatycznych, musiała ulec naporowi Hiszpanii i Cesarstwa (utracony Metz, Rouen, zagrożony Paryż). Szwecja toczyła epickie boje z Rzeczpospolitą, wykrwawiając ją do cna z pomocą koalicji z Osmanami i Siedmiogrodem. Po niewczasie zrozumiała, że na ziemiach Rzeczpospolitej można znaleźć tylko chwałę, ale nie punkty zwycięstwa, i kazała sprzymierzonym Osmanom robić inwazję na Italię. Szykowała się właśnie spóźniona wojna Szwecji z Cesarstwem, które wyszło na prowadzenie (toczona, w zamierzeniu Szwedów, rękami Turków i Węgrów), gdy przyszło nam się rozstać.

[Samuel]

Pojawiło się kilka nowych zasad i koncepcji, tak, że w trybie przyśpieszonym byłem zmuszony do konstrukcji prototypu C (na rozgrywki w Warszawie powinien być na pewno gotowy). Zmieniły się nieco zasady dyplomacji (sądzę, że je uprościłem), liczenia należnych kart i punktów zwycięstwa (j.w. + odejście od rozwiązania HISowego), podział planszy na 11 zamiast 2 obszarów, na których z różnym prawdopodobieństwem wybuchają kryzysy zaopatrzeniowe armii (zwane u mnie dotąd epidemiami).

[Samuel]

Nowa wersja planszy:

[Raubritter]

O, widzę, że Warszawa się ufortyfikowała

[Samuel]

Tak, bo reguła z wystawianiem twierdz nie znalazła zrozumienia w oczach potęg europejskich Ufortyfikowałem też Colombo na Cejlonie, a co gorsza zrobiłem je holenderskie na skutek błędnych informacji, na szczęście już zdążyłem poprawić.

[Samuel]

Rozgrywka


Stan wzajemnych wojen i sojuszy


Położenie końcowe

[Lord Voldemort]

Nowa wersja planszy:
...

Pragne stanowczo zaprotestowac przeciwko brakowi Opola na planszy. Gdzie ma JKM ICR uciec przed Szwedem? Do jakiegos Klodzka? Przeciec Breslauerzy go nie wpuszcza...

[Raleen]

Muszę powiedzieć, że instrukcja po ostatnim rozwinięciu i edytowaniu przez autora pewnych rozwiązań wygląda obecnie dużo korzystniej. Niby trochę się rozrosła, ale np. komentarza historyczne są bardzo dobre. A i tak całość jest krótsza niż HIS czy NW i po polsku.

[Andy]

Tylko ta Hiszpania...

[Raleen]

Ja powoli się przyzwyczaiłem, trochę .

Powiedziałbym też, że ku mojemu pewnemu zaskoczeniu nawet, jakoś mało komu to przeszkadza (a może nie piszą - zobaczymy po testach w Agresorze).

[Lipa]

Myślę, że można rozważyć inny mechanizm włączania się do wojny po stronie małego państwa.
Po prostu jedno, jedyne mocarstwo (określone w instrukcji na podstawach historycznych) otrzymuje casus belli przeciwko mocarstwu walczącemu z małym państwem.
Casus belli dawałby to, że dane mocarstwo może wypowiedzieć wojnę kosztem tylko 1 punktu akcji drugiemu mocarstwu, oraz że oczywiście kontrolowałoby siły małego państwa, ale mogłoby także zawrzeć separatystyczny pokój.
Oczywiście to tylko taki pomysł.
Można też przemyśleć takie rozwiązanie, ze państwa będące w sojuszu mogą rzucać w bitwach rozgrywanych przez swojego partnera karty bitewne. Wzmacnia to sojusz i może dawać ciekawe wyniki.
Zabranie punktów zwycięstwa za stan pokoju jest w porządku.

[Samuel]

Dziękuję za uwagi i sugestie, zarówno te wyrażone w trakcie gry jak i na Forum. Pozwolę sobie podzielić się kilkoma moimi przemyśleniami zarówno co do braków w grze, jak i remediów, jakie rozważam.
1) Zgadzam się, że możliwość atakowania państw mniejszych zdecydowanie zdynamizowała by grę. Nie chciałbym jednak wprowadzać pełnej anarchii. Zdecydowałem się na rozwiązanie pośrednie między proponowanymi przez Profesa i Lipę, a mianowicie - wojnę z minorem rozpoczyna się z karty (domówki), na karcie jest napisane, które państwa mogą, kosztem 1 karty, wejść w odpowiedzi w przymierze z napadniętym (np. Szwecja wypowiada wojnę Danii, wtedy kolejno Rzeczpospolita i Cesarstwo deklarują się, czy nie chcą rzucić 1 karty i przyjść z pomocą Danii). Zastanawiam się nad celowością przepisu o rzucaniu 1 karty w takim wypadku.
2) Znoszę bonusowe PZ za pokój. Wydaje mi się, że ponieważ Szwecja i Rzeczpospolita bardzo odstają w PZ, powinny dostać po 2 bonusowe PZ w punkcie wyjścia.
3) 3 karty to zdecydowanie za mało, 7 kart już raczej za dużo. Dlatego chcę wprowadzić następujące zasady rozdawania:
każdy gracz dostaje 1 wybraną kartę narodową i 3 z rozdania
za 2 kartę narodową rzut 2K6-2, dostaje jeśli mniejsze lub równe liczbie kluczy (max 8)
za 4 kartę z rozdania rzut 2K6-2, dostaje jeśli mniejsze lub równe liczbie splądrowanych obszarów (max 8)
To wbrew pozorom uproszczenie, przy okazji zaznacza się liczbę posiadanych kluczy na dodatkowym torze.
4) Uważam, że należy wprowadzić możliwość atakowania korsarzy też w czasie pokoju, albo znieść możliwość łupienia przez nich w czasie pokoju
5) Dodatkowe straty przegranego - po bitwie polowej 1 jednostka, o ile zwycięzca ma kawalerię (skutek pościgu),
- po bitwie morskiej przekazanie 1 jednostki, o ile tylko zwycięzca ma piechotę morską (skutek abordażu)
Te dwa pomysły są w tym momencie dość luźne
6) Myślę o zmianach w terminologii zgodnie ze sugestiami Raubrittera, Raleena i Silvera
Wszystkie zmiany zamierzam już przetestować na grze w Krakowie 11. lutego

[Raleen]

4) Uważam, że należy wprowadzić możliwość atakowania korsarzy też w czasie pokoju, albo znieść możliwość łupienia przez nich w czasie pokoju

To przyznam, sądziłem, że tak graliśmy, tzn. wydawało mi się to tak oczywiste, że regularne floty mogą zawsze atakować piratów (kaprów), że nawet nie przeszło mi przez myśl, że mogłoby być inaczej . Choć ja nie miałem z tym problemu, zwłaszcza w ostatniej rozgrywce.

Szereg uwag, bardziej technicznych/redakcyjnych odnośnie zasad, jeszcze Ci prześlę (ponieważ są techniczne, więc via mail).

[Raleen]

Odnośnie karty narodowej Szwecji umożliwiającej przerzucanie 5 jednostek przez jeden akwen, może warto pomyśleć nad modyfikacją pozwalającą przerzucać wojska w obrębie Bałtyku, bo tak spod tej Rygi ciężko się wydobyć i mocno to ukierunkowuje Szweda (bo potem są problemy z przerzuceniem się do Rzeszy, a chciałoby się pójść historyczną trasą). Po namyśle dochodzę do wniosku, że jak chce się zaatakować Rzeczpospolitą, nie opłaca się w ogóle atakować Rygi tylko raczej Gdańsk od zachodu. Musisz się zastanowić czy taki chciałeś osiągnąć efekt, żeby zniechęcić/utrudnić atakowanie Rygi Szwedom. A oni przecież tą Rygę wtedy zdobyli.

Ja bym zmienił tą kartę w ten sposób, że w obrębie Bałtyku można się przerzucić w ten sposób przez morze o 2 akweny albo w ogóle, że można się przerzucić o 2 akweny, co i tak niczego nie zmieni, bo poza Bałtyk Szwedzi raczej nie będą wychodzić. Wydaje mi się, że stwarza to dla Szweda jakieś możliwości wyboru i jest bardziej adekwatne historycznie. Atakowanie Rygi nie sprawia, że armia szwedzka grzęźnie w tym rejonie na bardzo długo. Z kolei biorąc pod uwagę samą grywalność także dobrze by było gdyby była więcej niż jedna sensowna ścieżka postępowania.

Jeszcze inne rozwiązanie to ewentualna korekta mapy, tak żeby Ryga miała port również po tej samej stronie gdzie jest akwen przylegający do Szczecina.