[IX] [2] Drużyna kniazia Siemowita [GOTOWE]

[Warchoł]

Super Staszek Sławku .

[WarHammster]

Chyba przesadziłem z niektórymi ulepkami . Słabo to pasuje do drobnych szczegółów i smukłej rzeźby figurek - to niestety jedyna wada emharowych modeli, przez co również malowanie się dłuży. Następnym razem muszę zwrócić większą uwagę do ulepków.

[Warchoł]

Dlatego tak lubie figurki Marsa . Nie przejmuj się jakimiś drobnymi odstępstwami od skali Twoje figurki są strasznie fajne .

[Jarek]

Świetna robota. Jak patrzę na te figurki wyjęte z pudełka to zawsze zadziwia mnie co z nimi zrobiłeś na końcu.

Chyba się pobawić w Gnieździe jak mi je w końcu sprzedasz

[WarHammster]

Tom, marsowych jeszcze na oczy nie widziałem . Jaro, może będzie okazja i zagramy .

[WarHammster]

Aby nadać trochę fabuły, tchniemy z deka życia w te plastikowe ciałeczka w postaci wyimaginowanej kroniki Sclaomira Sklavina (trudno się wcielić w kronikarza i pisać mniej więcej jak było ówcześnie w zwyczaju):

[...] Nim słudzy Chrystusa wybawili świat od pogan, ziemie na których obecnie lud nasz żyje w zgodzie z prawem boskim, na pograniczu ziemi Obodrytów i Wieletów, zamieszkiwał wielce pogański ród Moczara wraz ze swymi krewniakami i konkubinami, gdzie prym wśród nich wiodła Błotnica. Jakimże to bałwochwalcą musiał być ten niegodziwiec, żeby tyle kobiet posiadać. Domostwa pobudowali na wielce okrutnym bagnie. Każdy kto zapuszczał się w te okolice nie mając przewodnika lub nie znając drogi przepadał. Sąsiednie plemiona nazywały lud ten Mazami, od ich bagiennego siedliska. Wieki później Mazowie zaczęli nazywać siebie Morzycy, a to od ich łupieskiego życia i krzywd wyrządzania. Kiedy chrześcijanie pobudowali swoje osiedla niedaleko ich ojcowizny, podnieśli lament, krzyki i płacz wielki. Nie mieli ci poganie nic innego do robienia, jak wyrządzanie krzywd sługom bożym. Niejednokrotnie wyprawiali się na ziemie przez opatrzność bogobojnym ludziom nadane wraz z innymi poganami Obodrytami i Wieletami. Życia wielu mężczyzn pozbawiali, którzy domy swe chroniąc chcieli, stawiali im czoła. Rabowali i ludzi. Starcom okrutną śmieć zadawali, resztę w niewole brali i sprzedawali w mieście Wolin, gdzie pogaństwo od zarania dziejów było i jest obecnie. Wiele grodów, a w nich kościoły złupili, często paląc boże domy. Tylko oni po bagnach chodzić potrafili, każda pogoń kończyła się tragedią, śmiercią pościgu. Ileż to dzielnych rycerzy swe życia oddało, by pogan ukarać.

Odbyłem podróż do ich siedliska. Kraina niczym piekło zewsząd oblana czarnymi błotami, słońce ledwo przez konary docierało. Smród rozkładającego się drwa, a insektów tak wiele niczym egipska plaga. Zapewne Bóg zesłał na nich wiele przeciwności, ale lud ten twardy i uparty, za nic mający bojaźń bożą żył dalej jak żył wcześniej. Przywitali mnie swoimi pogańskimi obyczajami. Na środku ich placu wielki bałwan stał, ale imienia ich bóstwa nie wymienię, bo to niczym bluźnierstwo przeciw Panu mojemu. W swoim drewnianym pałacu, krytym słomianą strzechą, ugościł mnie ich naczelnik Siemowit. Piszę com od niego usłyszał: - Ja Siemowit, syn Wodnika i Strzechy, prawnuk Turonia i Kobyły, który był synem Wita i Grzebnicy, wnukiem Kleszcza i Szpary, prawnukiem Świętowoda i Jagody, ten zaś był synem Moczara i Błotnicy. Miał on dwóch synów Twardostoja i Sulimira. Ci zaś mieli wiele kobiet i wiele dzieci, jak i reszta wojowników na wikcie naczelnika. Wśród nich byli ludzie z odległych krain, był nim Afjallajarn pochodzący ze Skandynawii. Poganie nie znali języka i Zdani go zwali, jako wedle ich języka Duńczykiem był to i z Dani pochodził. Prócz niego był jeszcze Sas, którego Sasinem zwali i Teudemir, którego korzenie sięgają takich ludów jak Swebowie. Był jeszcze Frankon, którego imieniem władcy zwali, Karolem a tylko dlatego, że w ich miarach wielki był a wiadomym jest, że ci Słowianie nie obyci, imion nie znając dali takie jakie im znane od boleści zadawanych przez cesarzy, którzy imię Carolus nosili. Ich kapłanem był Ariowit, z wyglądu niczym kobieta obwieszony piekielnymi wisiorami. Oczy jego pomalowane na czarno i czerwono były wrotami do piekła, to z nich widziałem spojrzenie lucyfera. Kapłan w ich języku to żerca. Nie skłamię, jeśli zapisze, że zjadali pojmanych - co sama nazwa nam o tym mówi - pożera ludzkie serca. Ze zwierzętami musieli stosunki odbywać, żerca ten z rogatą bestią sypiał, zwaną Zuburusem. Odprowadzając mnie rzekli: Nie chcemy waszego boga, bo staniemy się słabi niczym ty i twój lud i będziemy ofiarami dla takich jak my. Odejdź w pokoju z błogosławieństwem i powiedz swemu panu, aby domów nie budował w naszych lasach, to my przestaniemy dokonywać witezi i skończymy morzyć wasz lud. Dalej odprowadzał mnie Ropuch, sługa wierny naczelnika. Po dotarciu do grodu, Biskup kazał stracić nieszczęśnika mękami pańskimi, aby wybawić go od zła i uwolnić zbłąkaną duszę [...]

[WarHammster]

Grajcy i żerca:


Żerca, wycięty i powiększony z powyższej fotki:

[Warchoł]

Świetnie pomalowałeś twarz tego żercy .

[LordDisneyland]

Nie wiem czemu, ale kojarzy mi się z Marylin Manson

[WarHammster]

Usta to zabieg kosmetyczny. Model nie miał rzeźby ust więc musiałem barwami je uwypuklić. Dzięki.

Lord, właśnie szedłem w ten deseń: połączenie Flokiego i Mansona .

[Umpapa]

Świetnie wyrzeźbieni i pomalowani. Genialne te piórka.

(Jeszcze lepsi są w realu, wiem bom widział na własne ślepięta )

Taki żerca to musiał budzić lęk...

[WarHammster]

Dzięki Bogi.

Ciżba

[Indar]

Coś mi nie pasuje, nie ma tam nigdzie Pana Krzyśka.
Ładne, niesamowite co wyciągnąłeś z tych plastików.

[Warchoł]

To których wystawisz w konkursie ?

[WarHammster]

Słońce wstaje, więc czas na zdjęcia



CDN...