[III] [3] Panzer IV E GOTOWY

[SPIDIvonMARDER]

Model konkursowy na II edycję konkursu.



Jak widać, model jest w stanie totalnego-nic-nie-zrobienia, więc bierzemy się do roboty!

[Przemos19]

1/35 i do tego Tauchpanzer, ciekawie będzie.

[SPIDIvonMARDER]

Tauchpanzer to na pewno nie będzie, przerobię go na zwykłego Pz IV. Chciałem machnąć Pz IV E w zimie i w malowaniu zimowym, ale nie mogę nigdzie znaleźć dobrego zdjęcia czy rysunku. Zatem chyba skończy się na Afryce Północnej.

[Przemos19]

Na Afrykę nie powinna być wersja Trop. ?

[SPIDIvonMARDER]

Powinna, ale ona zewnętrznie od zwykłej wersji E niewiele się różniła.

A więc zacznij relację z budowy!

Tym razem Dragon zrobił model godny swojej marki i przede wszystkim ceny. Części świetnie pasują, plastik przyjemny w obróbce, a detale na wysokim poziomie. Jednak jak zwykle trochę mnie oszukano, bo niby seria SmartKit zobowiązuje do umieszczenia 30% wnętrza pojazdu, to tutaj to wnętrze jest bardzo niekompletne. Myślałem, że wieża będzie w miarę wykończona, ale jak mamy siodełko ładowniczego i celowniczego, to brakuje siodełka dowódcy. Z drugiej strony bezsensownie dodano zębatki od kół napędowych. Tego i tak nie widać!

Trzeba będzie się nieco pobawić w dorabianie pierdółek.

Miłym akcentem jest ruchome podwozie. Każdy wózek składa się z szczęściu elementów co daje bardzo eleganckie złudzenie ruchu. Można teraz ładnie dopasować MagicTracki, aby efekt stał się widoczny. Cóż, najlepsze byłyby Friule i ruchome gąsienice, ale to nie na moją kieszeń.
Nareszcie bandaże gumowe kół i same koła to osobne elementy! Można je pomalować osobno!

To właśnie te zębatki.
Działo jest w 100% wydetalizowane, cofa się przy odrzucie.
Instrukcja nie przewiduje, by w tym modelu się zbyt wiele ruszało. Jednak przy zachowaniu ostrożności i ew. przycięciu paru elementów można uzyskać np. ruchome włazy.
Kadłub.
Tutaj widać jak pracują wózki.
Ogólny widok na modelarski bajzel. Nie ma wnętrza przedziału kierowania, ale tarcza podstawy wieży skutecznie to maskuje. W swoim modelu zrobię otwarte (otwierające się) włazy wieżowe, więc i tak nie będzie widać braków. Od siebie dorobię parę elementów wnętrza, jest to konieczne.

Zdjęcia się sprzed jakiś 2 tygodni, teraz już nieco posunąłem się naprzód. Rozpocząłem malowanie, lecz zepsuł się aerograf. Czekam aż poczta przywiezie nowy.

[SPIDIvonMARDER]

Malowanie pojazdów Afrikakorps to właściwie osobna historia dla każdego egzemplarza. Generalnie one przychodziły do Trypolisu szare (Panzergrau), a potem robiono z nimi śmieszne rzeczy. Po pierwsze, istniały dwa miejsca przemalowywania:
- Trypolis;
- bezpośrednio na froncie.

Używano trzech technik zmiany koloru na żółty:
- pędzel;
- pistolet natryskowy;
- błoto i kurz.

Używano różnych farb:
- niemieckich (odcienie żółte, zielonkawe, oliwkowe, szare);
- włoskich (żółte, zielone);
- brytyjskich (żółte, zielone, błękitne, brązowe).

Stosowano różne wzory kamuflażu:
- 2/3 żółte (bez malowania podwozia);
- 100% żółte;
- kamuflaże żółto-szare;
- kamuflaże żółto-brązowe;
- kamuflaże żółto-zielone.

W efekcie uzyskujemy setki kombinacji i dlatego ciężko znaleźć dwa identycznie pomalowane pojazdy. Jeśli stosowano pędzel, to nierzadko wynikało to z pośpiechu i taki czołg był jedynie pociapany i pochlapany żółtą farbą, aby jego szara bryła nie odróżniała się od pustyni za bardzo. Nie trzeba chyba dodawać, że lepszym kamuflażem był układ różnokolorowych plam nie-szarych.

Ponieważ wszystkie moje dotychczasowe modele Afrikakorps są ładnie pomalowane na żółto lub w kamuflaże, to postanowiłem w końcu zrobić szary czołg jedynie brzydko pochlapany. Brzydko, bo model wygląda wtedy ohydnie. Jednak by mieć pełną kolekcję, muszę poświęcić tę Czwórkę...

Mój pojazd wylądował w Trypolisie w czasie trwania operacji "Battlexe". Sytuacja była ciężka i Niemcy potrzebowali jak najszybciej przetransportować czołg na front, dlatego na szybkiego zamalowali szarą farbę, niezbyt niedokładnie. Zgaszono też nieco jaskrawe oznaczenia taktyczne.


Przed przemalowaniem. Widać tutaj perę detali, jak dorobiona przeze mnie taśma do MG34.
Mój pojazd będzie mocno uszkodzony. Oto jedna z przestrzelin w Rommelkiste. Ponieważ pocisk przeszedł przez cienką blachę na wylot, nie doszło do jego eksplozji. Wiele relacji potwierdza słabość brytyjskiej amunicji p-panc, która pomimo dobrych osiągów, nie nadawała się do walki z np. działami p-panc, które zwalcza się pociskami burzącymi.

Detale wieżyczki dowódcy. Peryskopy.

Straszydło po popaćkaniu farbą. Na razie model jest w "2D". Trzeba mu dodać głębię, czyli brudzić, szlifować, malować, kopcić, chlapać...

[SPIDIvonMARDER]

MODEL GOTOWY

Ile zdążyłem zrobić, tyle zdążyłem.

Panzerkampfwagen IV Ausfuehrung E, SdKfz 161.
Operacja "Crusader", listopad 1941. Cyrenajka.
8. pułk pancerny, 15. dywizja pancerna
Model inspirowany.

Historia: pojazd po wyładowaniu w Trypolisie został pośpiesznie pociapany żółtą farbę w celach kamuflujących. Jednak malowanie z braku czasu nie zostało wykonane dokładnie i Czwórka jako taka była wciąż szara, co rzucało się w oczy. Być może to zaważyło o jej klęsce. Pojazd został trafiony w Rommelkiste (skrzynka z tyłu wieży), a także odleciała od niego przednia dodatkowa osłona pancerza stanowiska kierowcy (typu applique. Zaręczam, że to nie jest mój błąd, ona celowo jest uszkodzona). Załoga spanikowała i porzuciła wciąż sprawny pojazd.




Detale armaty (widać okopcenie)

Detale numeru taktycznego i krzyża, częściowo zamalowanego kamuflażem

Uszkodzony Rommelkiste. Widać, jak wygięcie metalu wygięło też numer.
Domyślnie pocisk przebił na wylot wpadając z boku, uderzył w klapę, która wyskoczyła.

Wnętrze. Widać okopcone gazami prochowymi działo i okolicę.
Widać także dorabianą przeze mnie taśmę od MG34, a także wyślizgane butami podłogę i drążki.

Dokumentacja historyczna:
1. Zdjęcie będące źródłem inspiracji. Widać tutaj Pz. IV w wersji E, zniszczony w czasie operacji Crusader.

Ledwoch J., "Panzer IV vol. I/II", Warszawa 2005, strona 57.

2. Parę zdjęć ukazujących improwizowany kamuflaż, wykonany na szarym podkładzie.

Solarz J., "Afryka 1940-1942", Warszawa 1999, str. 31.
Militaria i Fakty, nr. 38 1/2007, str. 17.
Ibidem, str. 10.