Kampania francuska 1940

Literatura, ze szczególnym uwzględnieniem literatury historycznej i militarnej.
Awatar użytkownika
Mariusz
Adjoint
Posty: 733
Rejestracja: czwartek, 22 grudnia 2005, 14:53
Lokalizacja: Warszawa/Bruksela
Has thanked: 65 times
Been thanked: 27 times

Re: Kampania francuska 1940

Post autor: Mariusz »

Mapy wyglądają dobrze. Atlas, o ile będzie dopracowany ma szansę spełnić swoją rolę i być bardzo wartościowym wydawnictwem.
Co do nazw - preferowałby, jeśli to będzie możliwe, w tłumaczeniu na polski, poza jakimiś specyficznymi. Zawsze można też zrobić w tym ostatnim przypadku dwujęzyczne.
Alea iacta est.
Awatar użytkownika
Raleen
Colonel Général
Posty: 43346
Rejestracja: czwartek, 22 grudnia 2005, 14:40
Lokalizacja: Warszawa
Has thanked: 3919 times
Been thanked: 2489 times
Kontakt:

Re: Kampania francuska 1940

Post autor: Raleen »

Właściwie mogę się jedynie podpisać pod powyższym, choć domyślam się, że np. jak są te francuskie skróty rodzajów jednostek czy zgrupowań to tłumaczenie tego na język polski nie ma sensu i tutaj może mieć autor pewne dylematy. Co do map to z pewnością naćkanie danych tak, że całość stanie się nieczytelna, to nie jest to o co chodzi. Wartością w przypadku takiego atlasu powinno być maksymalnie szczegółowe ukazanie położenia i poruszeń oddziałów, a szczegółowe ukazanie właściwości geograficznych jest raczej domeną atlasów innego typu. Tutaj też można to oczywiście zniuansować i w przypadku jakichś bardziej szczegółowych map, gdzie gęstość jednostek na mapie jest mniejsza, a zarazem ukazanie terenu miałoby większą wartość jednak dać podkład w postaci jakiejś mapy terenowej, o ile odpowiednia mapa się znajdzie.
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.

Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
Awatar użytkownika
Mariusz
Adjoint
Posty: 733
Rejestracja: czwartek, 22 grudnia 2005, 14:53
Lokalizacja: Warszawa/Bruksela
Has thanked: 65 times
Been thanked: 27 times

Re: Kampania francuska 1940

Post autor: Mariusz »

Profes79 pisze:Ja tylko zwrócę uwagę co do mapek - gotyk może i klimatycznie wygląda ale z czytelnością to jest różnie...
Cyfry są chyba czytelne, może gorzej trochę z literami, ale one się powtarzaja... tzn. co chwilę są te same skróty i nic poza tym.
Alea iacta est.
Awatar użytkownika
Raleen
Colonel Général
Posty: 43346
Rejestracja: czwartek, 22 grudnia 2005, 14:40
Lokalizacja: Warszawa
Has thanked: 3919 times
Been thanked: 2489 times
Kontakt:

Re: Kampania francuska 1940

Post autor: Raleen »

Jedna z praktycznych zalet w zachowaniu czcionki gotyckiej (czy stylizowanej na gotycką) dla Niemców jest taka, że przy czarno-białej mapie (z odcieniami szarości) od razu z daleka widać które jednostki czy związki taktyczne są niemieckie a które alianckie - po samym kroju czcionki.
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.

Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
Wysoki
Sergent
Posty: 123
Rejestracja: czwartek, 29 maja 2014, 21:06
Been thanked: 4 times

Re: Kampania francuska 1940

Post autor: Wysoki »

Pozwolę sobie przekopiować uwagi Kolegi z forum historycy.org.

1.

Kod: Zaznacz cały

Compagnie Pantserwagens - kompanii samobieżnych dział przeciwpancernych
Według holenderskiej Wiki Pantserwagen to samochód pancerny, a nie samobieżne działo przeciwpancerne. Ale nie znam się na armii holenderskiej, więc mogę się mylić.
2.
Mapki nawet fajne, ale lepiej gdyby numery dywizji byłyby poza jej graficznym symbolem, bo traci to na czytelności. I czy ten "gotyk" w niemieckich jest potrzebny? Zastosowanie kodów NATOwskich, a nie oryginalnych oznaczeń przeboleję, bo to praktyka powszechna
http://www.historycy.org/index.php?show ... 23&st=1020 (post 1024)
3.
ktoś słusznie zauważył, że nie ma ukształtowania terenu. To moim zdaniem poważna wada, bo utrudnia zrozumienie dlaczego tak, a nie inaczej. Same rzeki to za mało.
http://www.historycy.org/index.php?show ... 23&st=1035 (post 1036).
Awatar użytkownika
Andrzej
Kapitan
Posty: 758
Rejestracja: wtorek, 24 stycznia 2006, 20:41
Lokalizacja: Warszawa
Been thanked: 3 times

Re: Kampania francuska 1940

Post autor: Andrzej »

Dlaczego umieściłem numery jednostek na oznaczeniu graficznym? Już odpowiadam: z braku miejsca czego skutkiem było to że nie zawsze wiadomo, który numer dotyczy konkretnej jednostki. Jest to wyraz mojej desperacji, innego rozwiązania nie znalazłem. Mój atlas opieram na czterech głównych źródłach francuskich, mapach przedstawiających ugrupowanie sił aliantów, dwóch źródłach belgijskich, gdzie też każda mapa przedstawia położenie stron codziennie i mapach sztabowych armii niemieckiej też pokazujących działania na dany dzień.
Mam też liczne inne mapy, które też postaram się wykorzystać.
Awatar użytkownika
Andrzej
Kapitan
Posty: 758
Rejestracja: wtorek, 24 stycznia 2006, 20:41
Lokalizacja: Warszawa
Been thanked: 3 times

Re: Kampania francuska 1940

Post autor: Andrzej »

Dzięki krytycznym uwagom jeszcze raz zająłem się jednostkami francuskiej armii i okazało się np że 27 i 30 Dywizja Piechoty Alpejskiej w październiku 1939 zostały przeformowane w dywizje piechoty zmieniono przy tym część pułków piechoty. Poza tym uległa zmianom część artylerii głównie przeciwpancernej. Zmieniłem też sposób opisywania jednostek artylerii.
Awatar użytkownika
Andrzej
Kapitan
Posty: 758
Rejestracja: wtorek, 24 stycznia 2006, 20:41
Lokalizacja: Warszawa
Been thanked: 3 times

Re: Kampania francuska 1940

Post autor: Andrzej »

Po uwagach na forum dokonałem pewnych zmian w książce, głównie w jednostkach fortecznych, gdyż okazało się, że pomiędzy IX 39 a V 40 dokonano w nich sporych zmian, niedługo nowy fragment mojej książki.
Awatar użytkownika
Andrzej
Kapitan
Posty: 758
Rejestracja: wtorek, 24 stycznia 2006, 20:41
Lokalizacja: Warszawa
Been thanked: 3 times

Re: Kampania francuska 1940

Post autor: Andrzej »

Kolejny fragment prawie gotowy (bez ostatecznych poprawek technicznych)
Holenderska strategia obrony
Holandia została wyjątkowo hojnie obdarzona szerokimi rzekami przecinających cały kraj i terenami podmokłymi. Ten fakt znacznie wpływał na całokształt kształtowania stanu liczebnego i organizacji armii.
Północna część kraju - na początku lat trzydziestych holenderscy inżynierowie zbudowali imponującą, bo trzydziestokilometrową o szerokości trzydziestu metrów groblę w północno-wschodniej prowincji Friesland do północno-wschodniej prowincji Noord-Holland. Ta grobla o nazwie Afsluitdijk – została wybudowana ze względów strategicznych. Aby wzmocnić jej walory obronne po obu końcach wybudowano dwa wielkie kompleksy bunkrów. Oba kompleksy bunkrów mogły być bronione przez znaczną liczbę żołnierzy znajdowały się w nich także znaczną ilość broni w tym maszynowej. Kompleksy te wyposażone były także w 4,7 cm działa przeciwpancerne. Większa część północnej części kraju prawie nie była broniona. Umocnienia Ysselline (nie zostały zbudowane na zachodnim brzegu rzeki Yssel) pobiegły do rejonu, na północ od Zwolle, gdzie połączyła się z Ysselmeer (Yssellake lub Zuiderzee jak go nazywano w tamtych czasach). Poza tym na północy kraju, nie było przygotowanej trwałej obrony. Na północy główny port - Den Helder - został zbudowany, jako twierdza z dość silnym garnizonem i uzbrojeniem.
Centrum kraju został przemianowany (w okresie międzywojennym) na ”Eastfront Fortress Holandia". Gdy w sierpniu 1939 ogłoszono mobilizację roku, szef sztabu Gen. Reynders został naczelnym dowódcą armii polowej, marynarki i lotnictwa. Postanowił on, że ”Eastfront Fortress Hollandia" zostanie główną linią obrony armii holenderskiej. Przed nią rok przed inwazją niemiecką zaczęto wolno budować nową pozycje obronną „Grebbeline”, która miała osłaniać główne umocnienia przed nagłym atakiem. Na nowej pozycji armia rozpoczęła budować pierwsze obiekty obronne go celowo miało powstać na niej znaczna ilość małych bunkrów, stanowisk artyleryjskich, stałych przeszkód terenowych i oczywiście znacznie linie okopów. Po ogłoszeniu mobilizacji pozycje zaczęto ją szybciej budować jednocześnie postanowiono umocnienia obsadzić przez silne oddziały dobrze uzbrojone. Ta nowa pozycja ciągnęła się od miejscowości Spakenburg na brzegu Yssellake do miejscowości Rhenen na północnym brzegu rzeki Ren. Była budowana na wschodniej stronie pochyłych, pagórkowatym terenie, który powstały podczas ostatniej wielkiej epoki lodowcowej. Kiedy w marcu 1940 roku nowo mianowany dowódca armii Winkelman zmienił strategię obronną przesuwając główną linią obronną z ”Eastfront Fortress Holandia" do budowanej nowej pozycji „Grebbeline”. Gen Winkelman uznał wybór Gen Reyndersa, aby obronę Holandii oprzeć o ”Eastfront Fortress Holandia" za nierozsądny, bo włamanie się przez Niemców z zaskoczenia w jej pozycje doprowadziłoby do szybkiego upadku całej pozycji i kapitulację armii holenderskiej. Przesuwając, więc główną pozycję obronną na wschód od ”Eastfront Fortress Holandia", czyli na pozycje obronną „Grebbeline” uzyska się czas na dodatkowe umocnienie twierdzy, co zapewne w znaczący spisów przedłuży opór armii holenderskiej. Budowa linii Grebbeline nabrała tępa jednak zbyt późna rozbudowa umocnień uniemożliwiła zakończenie budowy wszystkich jej elementów zgodnie z planem. Obszar na wschód pozycji „Grebbeline” został zalany, z wyjątkiem trzech obszarów, na których znajdowały się wzniesienia. Dwa z nich znajdowały się w rejonie miasta Amersfoort a trzeci na wschód od wsi Rhenen, na brzegu Renu. Na tych trzech pozycjach obronnych wybudowano dodatkowe umocnienia wzmacniając tym samym ich zdolności obronne.
Pozycje obronne zostały dobrze rozmieszczone a rosnące w tych okolicach lasy ułatwiły ich zamaskowanie. Pozycja opierała się o dwie linie okopów. Pierwsza linia okopów wzmocniona została licznymi bunkrami uzbrojonymi w broń maszynową. Podejścia z okopów albo zostały zalane lub w przypadku niemożliwości tego posiadały większą liczbę umocnień. W niektórych miejscach została wybudowana trzecia linia obrony.
Znaczna ilość artylerii polowej rozmieszczono na tyłach nowej pozycji obronnej. Większość jednostek artylerii miała wspierać piechotę. Stosunkowo niewielka liczba dywizjonów artylerii została rozmieszczona na tyłach pozycji z zadaniem dodatkowo wsparcia konkretnych odcinków frontu. „Grebbeline” uznano za główną pozycję obronną holenderskiej armii, której miano bronić za wszelką cenę wszystkimi dostępnymi siłami. Dosłownie obowiązujące motto tej obrony brzmiało: "do ostatniego żołnierza i ostatniego naboju". Pozycję tą obsadziły korpusy II i IV. W strategicznych planach gen. Winkelman, dwa brygady miały przybyć na tyły pozycji „Grebbeline” w drugim dniu inwazji. Te brygady miały pochodzić z południa i miały być zastąpione przez wojska wycofane z granicy południa kraju. Oznaczało to, że w końcu mają na linii „Grebbeline” będzie znajdowało się około 65.000 żołnierzy rozciągniętych na odcinku ok 40 kilometrowej linii obrony. Pozycja „Grebbeline” podłączona była do głównego pasa obrony na południu zwanego „Peel-Raamline” dwoma pozycjami obronnymi pierwszą znajdującą się między rzekami Ren i Waal i drugą pomiędzy rzekami Ren i Maas te pozycje obronne były nazywane „Betuweline”. Te dwie krótkie pozycje były niemal identycznie zbudowane jak „Grebbeline”, ale brakowało na nich wzniesień lasów. Południe – w południowej prowincji (Brabancja Północna) silna pozycja obronna została zbudowana w jej wschodniej części. Ta linia została nazwana „Peel-Raamline”, a nazwa pochodzi od nazw topograficznych jej krańców, czyli terenem zalewowym Raam i bagnem Peel.. Najbardziej na południe znajdowała się pozycja zbudowana wokół miasta Weert cała pozycja miała ok 65 km długości.
Pozycja „Peel-Raamline” była dobrze przygotowana do obrony, znajdowała się za kanałem i posiadała znaczną ilość bunkrów i innych budowli obronnych. Jej wadą była jednak zbyt mała głębokość, co utrudniało elastyczne wykorzystanie broniących ją oddziałów. Drugim słabym punktem tej pozycji był brak dalszego przedłużenie pozycji poprzez umocnienia belgijskie. W czasie, gdy armią dowodził gen. Reynders pozycji „Peel-Raamline” miały bronić oddziały III Korpusu jak również siły dywizji lekkiej. Która miała zabezpieczać południowe skrzydło pozycji „Peel-Raamline” a dokładniej obszar między Weert i Tilburg. Dywizje lekką miały dodatkowo wspierać trzy bataliony znajdujące się na samej granicy. W sumie około 40.000 żołnierzy miało zająć okopy na linii pozycja „Peel-Raamline” do miasta Breda. Gen. Reynders został zastąpiony przez gen. Winkelman, który w lutym 1940 roku, wysłał swojego attaché w Paryżu, aby w tajemnicy przeprowadził rozmowy z dowództwem armii francuskiej na temat planowanej strategii armii francuskiej. Kiedy stało się jasne, że Francuzi nie mają zamiar przenieść żadnych znaczących formacji do strefy „Peel-Raamline”, Winkelman potajemnie zdecydował, że pozycja „Peel-Raamline” zostanie ewakuowana pierwszej wojny nocy. Wraz ze zmianą na stanowisku naczelnego dowódcy armii wiosną 1940 roku, zmianie uległy plany strategii teraz postanowiono, że pozycje obronne przed linią obronną „Peel-Raamline” miały tylko osłaniane przez słabe siły osłonowe. Większe siły armii miały znaleźć się dopiero na pozycji „Peel-Raamline” i to dopiero w przeddzień spodziewanej agresji. Do tej pory główne siły III Korpusu miały stacjonować na tyłach linii obronnej na obszarze Den Bosch. Tylko jeden batalion z pułku stacjonował na pierwszej linii, wzmocniony dwoma batalionami o wysokich stanach z pułków terytorialnych. Dywizja Peel została specjalnie uformowana w skład, której wchodziły bataliony, które byłyby odpowiedzialne za obronie pozycji „Noord-Brabant” od Maas do południowego skrzydła pozycji „Peel-Raamline”, była jedyną jednostką broniącą Brabancje. Brabancja Północna miała dodatkowo być broniona przez około 20 batalionów. Ale te bataliony musiały bronić zajmowane pozycje bez wsparcia artylerii (z wyjątkiem trzech dywizjonów starych 8 cm dział i bez artylerii przeciwlotniczej.
Wschód - Przed pozycją obronną „Grebbeline” jak i „Peel-Raamline” powstały dwie linie obronne wybudowane na zachodnim brzegu rzeki Meuza na południu i rzeki Yssel na północy. Te pozycje miały za zadanie spowolnienia nacierających sił niemieckich na tyle, aby zdążyć przygotować do obrony główną pozycję obronną do walki. Cofające się oddziały z tych pozycji miały też niszczyć po drodze mosty. Nad samą granicą pozycje zajmować miały bataliony graniczne. Umocnienia nad granicą były bardzo skromne i tylko w rejonach mostów i przepraw miały jakąkolwiek wartość obronną. Średnio jeden obiekt obronny przypadał na 1 km linii obronnej. Zaledwie sześć batalionów broniło pozycji nad rzeką Ysse rzeki Maas broniło ich jeszcze miej. Siły te nie posiadały w ogóle artylerii. Na mostach wybudowano jeden lub dwa ciężkie betonowe bunkry, przeważnie wyposażone w jedno działo 4,7 cm i ciężki karabin maszynowy. Tylko czasem umocnienia posiadały moździerze. Ponadto wzdłuż całej granicy zbudowane były posterunki graniczne bronione przez niemieckich posterunków granicznych zostały obsadzone. Są po zwykle były obsadzone przez z drużynę piechoty w ważniejszych miejscach - przez plutony. Jednostki te w większości były szybko niszczone przez Niemców.

Wielkie jednostki
W maju 1940 armia belgijska miała zmobilizować 12 aktywnych dywizji piechoty, 6 rezerwowych dywizji piechoty, dwóch dywizji strzelców ardeńskich oraz dwóch dywizji kawalerii i szereg mniejszych samodzielnych jednostek wojskowych.
Dywizja piechoty - Infanteriedivisie - (aktywna, pierwszej rezerwy) składała się z trzech pułków piechoty, pułku artylerii, szwadronu cyklistów, zmotoryzowanej kompanii przeciwpancernej, kompanii przeciwlotniczych karabinów maszynowych, kompanii samobieżnych dział przeciwpancernych, batalionu łączności, batalionu pionierów, dywizjonu rozpoznawczego oraz służb.
Pułk piechoty (aktywny) Linieregiment - (etatowo miał liczyć 98 oficerów i ok 3500 żołnierzy posiadać na uzbrojeniu ok 3000 karabinów Mauser M35, 108 lekkich karabinów maszynowych, 48 ciężkich karabinów maszynowych, 27 moździerzy 50mm, 8 moździerzy 76mm, 8 dział ppanc. 47mm.
Pułk artylerii - Régiment d'Artillerie - etatowo posiadał 36 dział 75mm i 12 dział 105mm pierwsze trzy
dywizje w pułkach artylerii miały w swoim składzie dodatkowo dywizjon moździerzy 70mm w liczbie 12
sztuk.
Szwadron cyklistów - Eskadron wielrijders – posiadał 12 lekkich karabinów maszynowych,
Kompanii samobieżnych dział przeciwpancernych - Compagnie T13 tankjagers – posiadała 12 niszczycieli czołgów T – 13
Kompania przeciwlotniczych karabinów maszynowych - Compagnie luchtafweermitrailleurs - posiadała 8 przeciwlotniczych karabinów maszynowych,
Zmotoryzowana kompania przeciwpancerna - Compagnie C47 antitankkanonnen - posiadała 8 dział przeciwpancernych 47mm,
Batalion pionierów - Bataljon genie - składał się z dwóch kompanii (po 4 lekkie karabiny maszynowe).
Batalion łączności - Bataljon transmissietroepen - składał się z dwóch kompanii (telefonicznej, radiowej)
Dywizja piechoty - (2 - rezerwowy) sformowano je w 1934 składała się one z trzech pułków piechoty, pułku artylerii, batalionu pionierów, kompanii łączności, batalionu motocyklistów oraz służb.
Pułk piechoty rezerwowy etatowo miał posiadać na uzbrojeniu 108 lekkich karabinów maszynowych, 48 ciężkich karabinów maszynowych, 27 moździerzy 50mm.
Pułk artylerii składał się z dwóch dywizjonów po 12 armat 75mm.
Batalion pionierów składał się z dwóch kompanii (4 lekkie karabiny maszynowe).
Batalion motocyklowy (wielrijdersgroep) – tworzyły
2 szwadrony motocyklistów (12 lekkich karabinów maszynowych, moździerz 50mm),
szwadron karabinów maszynowych (12 ciężkich karabinów maszynowych).
Dywizje rezerwowe różniły się tym, że tworzyli je żołnierze mający od 29 do 32 lat. Zmobilizowane dywizje posiadały poza tym starsze wzory broni strzeleckiej, i zdecydowanie mniej artylerii polowej.
Dywizje strzelców ardeńskich były elitarnymi jednostkami dobrze uzbrojonymi i najlepiej wyszkolonymi w czasie mobilizacji sformowaną drugą dywizje nieco słabszą od dywizji piechoty.
1 Dywizja Strzelców Ardeńskich - Divisie Ardeense Jagers - składała się z trzech pułków strzelców ardeńskich, pułku artylerii, kompanii pionierów, kompanii łączności i plutonu przeciwlotniczych karabinów maszynowych (4 przeciwlotnicze karabiny maszynowe) oraz służb. Przed wojną dwa dywizjony z 20 Régiment d'Artillerie weszły w skład 7 Dywizji Piechoty
W 1940 dywizja posiadała:
3 regiment ardeense jagers - pułki strzelców ardeńskich złożone były z:
kompanii dowództwa
kompanii motocyklistów
kompanii samobieżnych dział przeciwpancernych
3 bataljon ardeense jagers - bataliony strzelców ardeńskich
kompania pionierów (4 lekkie karabiny maszynowe)
kompania łączności
3 Regiment Ardeense Jagers organizacyjnie wchodzący w skład dywizji wszedł w skład Groepering Keyaerts
2 Divisie Ardeense Jagers – 2 Dywizja Strzelców Ardeńskich nieznacznie różniła się nieznacznie od 1 Dywizji Strzelców Ardeńskich i tak pułki strzelców ardeńskich posiadały 1 batalion na motocyklach a pozostałe dwa były piesze, ponad to wzmocniony został przez dwa plutony moździerzy (4 moździerze 76mm) i przeciwpancerny (4 działa przeciwpancerne 47mm) . Przed wojną dwa dywizjony z 20 Régiment d'Artillerie weszły w skład 7 Dywizji Piechoty w zamian dywizja otrzymała 12 Régiment d'Artillerie. Ogólnie dywizja podobnie jak dywizje rezerwowa wyposażona była w broń starszych wzorów.
Organizacja pułków piechoty
1 - 9 Linieregiment (aktywny pułk).
11 - 14 Linieregiment (aktywny pułk).
15 - 25 Linieregiment (pułk 1 rezerwy).
28 - 29 Linieregiment (pułk 1 rezerwy).
1 - 3 Regiment Jagers te Voet (aktywny pułk)
4 - 6 Regiment Jagers te Voet (pułk 1 rezerwy).
1 Regiment Grenadiers (aktywny pułk)
2 Regiment Grenadiers (pułk 1 rezerwy).
1 Regiment Karabiniers (aktywny pułk)
2 Regiment Karabiniers (pułk 1 rezerwy).
I – III bataliony liczyły (22 oficerów, 931 żołnierzy)

Do roku 1930 Francja zbudowała kilka typów czołgów, ale pozostały one tylko projektami, niewprowadzonymi do produkcji. Fakt posiadania tysięcy czołgów FT-17 wyprodukowanych po wojnie, które aż do połowy lat trzydziestych miały stanowić jedyny sprzęt pancerny, spowodował, że prace badawcze nad nowymi konstrukcjami szły bardzo opieszale i były oparte na przestarzałych założeniach. Ich wspólną słabą stroną był brak uzbrojenia przystosowanego do zwalczania wozów bojowych przeciwnika. Trzeba tu dodać, że armia francuska nie tworzyła jednego monolitu, lecz była podzielona na dowództwa broni: piechoty, kawalerii, artylerii. I to właśnie, jako pierwsze z letargu obudziło się dowództwo kawalerii. W 1931 r. gen. Flavigny doprowadził do wprowadzenia pojazdów pancernych do pierwszej linii. Na przełomie 1930/31 dowództwo kawalerii nakazało przygotować projekty pojazdów opancerzonych w trzech podstawowych klasach: ·AMD – Auto Mitrailleuse de Découverte (wóz dalekiego rozpoznania): powstały w tej klasie Panhard P-165/175, Laffly 80AM, Laffly 50AM, Laffly S15 TOE. W 1940 r. najlepszym okazał się Panhard 178 przezywany „patelnia”. Deklasował on swoimi parametrami inne wozy opancerzone. Załoga liczyła 4 ludzi, w tym dwóch znajdowało się w wieży. Panhard uzbrojony był w niezłe działko kalibru 25 mm, a jego mocny silnik zapewniał możliwość uzyskania prędkości wynoszącej na drodze do 72 km/h. Ciekawostką było to, że w Panhardzie było dwóch kierowców, co dodatkowo zwiększało zwrotność maszyny.
AMR – Auto Mitrailleuse de Reconnaissance (szybki opancerzony samochód terenowy/czołg): ZT1, AMR 33 i AMR 35, ZT2 i ZT3.
AMC – Auto Mitrailleuse de Combat (opancerzony gąsienicowy pojazd walki): pierwszym był Panhard-Schneider P-16 Mle1929 (użyty, jako AMR jeszcze w 1940 r.), 34 (YR) Renault AMC 35 (ACG1), Renault AMC, Hotchkiss H-35/39 i najlepszy z nich Somua S-35.
Sytuacja w dowództwach odpowiedzialnych za kawalerię była inna niż piechoty zdano sobie sprawę tam z potrzeby przynajmniej częściowej, dlatego mimo tak niekorzystnej sytuacji, pod koniec lat dwudziestych opracowano dwa prototypy nowych czołgów, oba weszły do produkcji w późniejszym terminie. W 1931 roku z hal fabrycznych wyjechały czołgi Renault D-1 o wadze 14,5 tony. Po zbudowaniu 10 maszyn postanowiono konstrukcję trochę poprawić, w rezultacie, czego powstał czołg D - 2, wyprodukowany w 50 egzemplarzach. W tym samym roku opracowano nowy lekki czołg Renault AMR 33. Powstał on na zamówienie armii, która rozpisała konkurs na AMR przeznaczony dla jednostek kawalerii. Wyprodukowano 123 pojazdy, po czym został on zastąpiony czołgiem nowszego typu. Pod koniec 1931 roku, pomimo silnego oporu niektórych dowódców, rozpoczęto częściową motoryzację dywizji kawalerii. W 1932 jednostki kawalerii zostały zreorganizowane w pięć dywizji kawalerii Divisions de Cavalerie (DC) z dwoma brygadami kawalerii Brygad de Cavalerie, każda z dwoma pułkami kawalerii, pułku samochodów pancernych Groupe d'Autos-Mitrailleuses (GAM), jednego batalionu zmechanizowanego Dragonów Bataillon de Dragons Portes (BDP) i jednego pułku artylerii d'Artillerie w składzie trzech dywizjonów. Choć brygada kawalerii poruszała się konno, to jednostki rozpoznawcze, piechoty, artylerii i pionierów były całkowicie zmechanizowane. W dywizji były 64 pojazdy opancerzone GAM tyle, że nie należały do najlepszych były to transporter opancerzony kołowo gąsienicowy Panhard-Schneider-Kegresse P, 16 jako wóz bojowy (Autos-mitrailleuses de combat), oraz wóz rozpoznawczy Citroën-Kegresse P 28 (autos-mitrailleuses de rekonesans) oraz kołowy wóz rozpoznawczy Laffly 50 AM (autos-mitrailleuses de découverte). Natomiast Bataillon de Dragons Portes był dobrze wyposażony w nieopancerzone transportery kołowo gąsienicowe w liczbie 99 Citroën-Kegresse P 19 z tego 11 w sztabie batalionu, 32 w każdym szwadronie piechoty i 24 w szwadronie broni ciężkiej.
Zgodnie z programem motoryzowania artylerii w 1929, w pełni zmotoryzowano pułk artylerii posiadał łącznie 115 transporterów kołowo gąsienicowych Citroën-Kegresse P 17. Jednakże, takie łączenie jednostek konnych i zmechanizowanych w tym przypadku nie było zadowalające. Głównym powodem takiego stanu była różnica w prędkości (8 km/h do 30 km/h), co powodowało ciągle kłopoty w dowodzeniu szczególnie przy przemarszach.
W 1939 dywizje kawalerii składały się z
1 Division de Cavalerie:
1 Brigade de Cavalerie : 1 Régiment Hussards, 8 Régiment Chasseurs à Cheval
2 Brigade de Cavalerie : 1 Régiment Chasseurs à Cheval, 19 Régiment Dragons
1 Groupe d'Automitrailleuses (wzmocniona)
1 Bat. Dragons Portés
71 d'Artillerie
2 Division de Cavalerie :
3 Brigade de Cavalerie: 9 Régiment Cuirassiers (sformowany z pododdziałów 5 DC oraz 3 Hussards), 18 Régiment Chasseurs à Cheval
4 Brigade de Cavalerie : 8 Régiment Dragons, 31 Régiment Dragons
2 Groupe d'Automitrailleuses (wzmocniona)
3 Bat. Dragons Portés
73 Regiment d'Artillerie
3 Division de Cavalerie :
5 Brigade de Cavalerie: 4 Régiment Hussards, 6 Régiment Dragons
6 Brigade de Kawalerie : 5 Régiment Cuirassiers, 11 Régiment Cuirassiers
3 Groupe d'Automitrailleuses (wzmocniona)
2 Bat. Dragons Portés
72 Regiment d'Artillerie
4 Division de Cavalerie :
7 Brigade de Cavalerie : 18 Regiments Dragons, 4 Groupe d'AutoMitrailleuses (wzmocniona z pododdziałów 9 Dragons)
8 Brigade de Cavalerie : 6 Regiments Cuirassiers, 4 Bat. de Dragons Portés (wzmocniona z pododdziałów 12 Chasseurs konie z 5 DC)
74 Regiment d'Artillerie
Zamierzano jednak pozostawić dalej dwie dywizje kawalerii (nowo sformowane) w sumie cztery pułki kawalerii jedną samodzielną Brigade de Cavalerie, trzy samodzielne Brygady de Spahis (BS – Brygady Spachisów) i sto pięć częściowo zamontowanych battalionów Groupes de Reconnaissance (GR) - rozpoznawcze grupy.
Dywizja kawalerii wz 32
We wrześniu 1939 r. istniały 3 dywizje kawalerii sformowane według etatu z 1932, dopiero w lutym 1940 r. powstało na ich bazie 5 lekkich dywizji kawalerii, o odmiennej organizacji. Główną zmianą było wzmocnienie batalionu wozów pancernych (Groupes d'AutoMitrailleuses) (GAM) do stanu pułku (Régiment d'AutoMitrailleuses) (RAM) wzmocniono też w dywizjach zdolność do walki z czołgami i samolotami przeciwnika:
1 Division de Cavalerie
1 Brigade de Cavalerie – 1 Regiment Hussards., 8 Regiment Chasseurs à Cheval, ·2 Brigade de Cavalerie – 1 Regiment Chasseurs à Cheval, 19 Regiment Dragons.
1 Groupe d’Autos Mitrailleuses de Combat w składzie szwadron d’AMC (13 maszyn), 2 szwadrony d' AMR (21 maszyn), szwadron d' AMD (13 maszyn), szwadron gospodarczy.
5 Bat. De Dragons Portés do 14 października 1939 następnie 5 Regiment Dragons
75 Regiment d’Artillerie 2 dywizjony 75mm
1 Escadron Divisionnaire Anti-chars (25mm)
46 Batalion du Genie dwie Compagnie de Sapeurs Mineurs Portés,
46/81 Compagnie Télégraphique
46/82 Compagnie Radiotélégraphiqu
jednostki tyłowe i lotnicze
2 Division de Cavalerie
3 Brigade de Cavalerie Brygada Kawalerii – 5 Regiment Cuirassiers, 18 Regiment Chasseurs à Cheval, ·4 Brigade de Cavalerie Brygada Kawalerii – 8 Regiment Dragons, 31 Regiment Dragons.
2 Groupe d’Autos Mitrailleuses de Combat w składzie szwadron d’AMC (13 maszyn), 2 szwadrony d' AMR (21 maszyn), szwadron d' AMD (13 maszyn), szwadron gospodarczy.
3 Bat. de Dragons Portés
73 Regioment d’Artillerie (2 dywizjony 75mm, 1 group 105mm),
2 Escadron Divisionnaire Anti-chars (25mm)
48 batalion du Genie dwie Compagnie de Sapeurs Mineurs Portés,
48/81 Compagnie Télégraphique
48/82 Compagnie Radiotélégraphiqu
jednostki tyłowe i lotnicze
3 Division de Cavalerie
5 Brigade de Cavalerie – 4 Regiment Hussards, 6 Regiment Dragons,
6 Brigade de Cavalerie – 11 Regiment Cuirassiers, 12 Regiment Chasseurs à Cheval.
3 Groupe d’Autos Mitrailleuses de Comba szwadron d’AMC (13 maszyn), 2 szwadrony d' AMR (21 maszyn), szwadron d' AMD (13 maszyn), szwadron gospodarczy.
2 Bat. de Dragons Portés
72 Regiment d’Artillerie (2 dywizjony 75mm, 1 dywizjon 105mm),
2 Escadron Divisionnaire Anti-chars (25mm)
49 batalion du Genie dwie Compagnie de Sapeurs Mineurs Portés
49/81 Compagnie Télégraphique
49/82 Compagnie Radiotélégraphiqu
jednostki tyłowe i lotnicze
Brigade de Cavalerie składa się z:
2 pułków kawalerii, każdy w składzie:
szwadron gospodarczy;
szwadron broni ciężkiej (8 ciężkich karabinów maszynowych, 4 moździerze 60 mm, 4 działa przeciwpancerne 25mm)
2 dywizjony kawalerii, każdy w składzie:
2 szwadrony liniowe w każdym ( 12 lekkich karabinów maszynowych)
1082 ludzi, 48 lekkie karabiny maszynowe, 8 ciężkich karabinów maszynowych, 4 moździerze 60 mm, 4 działa przeciwpancerne 25mm, 49 samochodów, 21 motocykli.
Regiment d’Autos-mitrailleuses
szwadron gospodarczy
I Dywizjon (mot./sam. panc.):
Szwadron sam. pancernych (13 samochodów. Pancernych)
2 szwadrony motocyklistów (16 lekkie karabiny maszynowe, moździerz 60 mm)
II Dywizjon (lekkich czołgów):
szwadron czołgów (AMC) (13 czołgów)
2 szwadrony czołgów (AMR) (21 czołgów)
1063 ludzi, 32 lekkie karabiny maszynowe, 2 moździerze 60 mm, 15 Panhard 178, 14 H-35, 42 AMR-33, 124 samochodów, 267 motocykli
Bat. de Dragons Portés – we wszystkich dywizjach
szwadron gospodarczy ;
szwadron motocyklistów (16 lekkie karabiny maszynowe, moździerz 60 mm)
2 szwadrony dragonów (zmechanizowane) w każdym (18 lekkie karabiny maszynowe, 12 ciężkich karabinów maszynowych, 3 moździerze 60 mm)
szwadron broni ciężkiej (8 ciężkich karabinów maszynowych, 4 moździerze 81 mm, 4 działa przeciwpancerne 25mm)
1037 ludzi, 52 lekkie karabiny maszynowe, 16 ciężkich karabinów maszynowych, 3 moździerze 60 mm, 4 moździerze
81mm, 4 działa przeciwpancerne 25mm, 188 samochodów (w tym 107 terenowych głównie Citroen-Kegresse P19), 132 motocykle
Regiment d’Artillerie RA – 75 (1 DC)
2 dywizjony artylerii konnej po 3 baterie po 4 armaty 75mm
dywizjon artylerii ciężkiej 3 baterie po 4 armaty 105mm
2078 ludzi, 13 ciężkich karabinów maszynowych, 24 armat 75mm M97, 12 armat 105mm L28 M13, 160 samochodów, 11 motocykli, 72 rowery
Regiment d’Artillerie RA – 73 (2 DC), 72 (3 DC)
2 dywizjony artylerii lekkiej po 3 baterie po 4 armaty 75mm
dywizjon artylerii lekkiej 3 baterie po 4 haubice 105mm
1745 ludzi, 13 ciężkich karabinów maszynowych, 24 armaty 75mm M97, 12 armat 105mm L L41 M36, 332 samochody, 56 motocykli, 34 rowery
Escadron Divisionnaire Anti-chars – dywizyjny szwadron przeciwpancerny
175 ludzi, 6 lekkich karabinów maszynowych, 12 dział przeciwpancernych 25mm, 35 samochodów, 21 motocykli
Administracyjnie szwadron przydzielony do pułku samochodów pancernych. W 1 DC był 1 szwadron przeciwpancerny. (z 1 RAM), w 2 DC był 2 szwadron przeciwpancerny. (z 2 RAM), w 3 DC był 3 szwadron przeciwpancerny. (z 3 RAM)
Batalion du Genie de DC – batalion inżynieryjny
2 kompanie saperów minerów
kompania pontonowa
532 ludzi, 6 ciężkich karabinów maszynowych, 24 Citroen-Kegresse P19, 76 samochodów, 120 motocykli
Dowództwo dywizji i jednostki tyłowe (kompania łączności, kompania radiowa, kwatermistrzostwo, jednostki transportowe i sanitarne)
1592 ludzi, 367 samochodów, 206 motocykli i 43 rowery.
Stan dywizji kawalerii 413 oficerów, młodszych oficerów, 9220 żołnierzy 4100 koni, 61 chariots, 1479 ciężarówek, 899 motocykli, 97 rowerów
W lipcu 1935 roku podpisano rozkaz o przekształceniu 4 Dywizji Lekkiej Kawalerii w 1 Lekką Dywizję Zmechanizowaną, co zrealizowano na początku 1936 roku. W następnym roku przekształcono podobnie 5 Dywizję Lekkiej Kawalerii w 2 Lekką Dywizję Zmechanizowaną.
Organizacja Lekkiej Dywizji Zmechanizowanej wz. 35
Lekka Dywizja Zmechanizowana zorganizowana w 1935 r. składać się miała z:
1 Division Légère Mécanique
1 Brigade Légère Mécanique – 4 Régiment Cuirassiers (sformowany 4 Groupe d'AutoMitrailleuses z 4 Cuirassiers),18 Régiment Dragoons,
2 Brigade Motorise – 4 Régiment de Dragons Porté (Motorise ), 11 BDAC,
6 Régiment Cuirassiers (AMD).
74 Régiment d’Artillerie (2 dywizjony 75mm, 1 dywizjon 105mm ),
37 Batalion du Genie 3 Compagnie de Sapeurs Mineurs, Compagnie d’Equipage de Ponts
37/81 Compagnie Télégraphique
37/82 Compagnie Radiotélégraphiqu
jednostki tyłowe
2 Division Légère Mécanique
3 Brigade Légère Mécanique – 13 Régiment Dragons., 29 Régiment Dragons
4 Brigade Motorise – 1 Régiment de Dragons Porté (Motorise) sformowany z pododdziłów 1 DC oraz 5 Bat. Dragons Portés, 12 BDAC
8 Régiment Cuirassiers sformowany 5 Groupe d'AutoMitrailleuses z 8 Cuirassiers (AMD).
71 Régiment d’Artillerie sformowany z 75 Régiment d’Artillerie z 1 DC, (2 dywizjony 75mm, 1 dywizjon 105mm )
38 Batalion du Genie 3 Compagnie de Sapeurs Mineurs, Compagnie d’Equipage de Ponts
38/81 Compagnie Télégraphique
38/82 Compagnie Radiotélégraphiqu
jednostki tyłowe
Wysoki
Sergent
Posty: 123
Rejestracja: czwartek, 29 maja 2014, 21:06
Been thanked: 4 times

Re: Kampania francuska 1940

Post autor: Wysoki »

Umknął mi ten wpis, więc dopiero wczoraj wrzuciłem o nim info na historyków.
Parę podstawowych uwag: http://www.historycy.org/index.php?show ... try1619815
Ostatnio zmieniony wtorek, 31 stycznia 2017, 12:06 przez Wysoki, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
Telamon
Maréchal d'Empire
Posty: 6920
Rejestracja: środa, 30 maja 2012, 17:27
Lokalizacja: Kraków/Zakliczyn
Has thanked: 697 times
Been thanked: 404 times
Kontakt:

Re: Kampania francuska 1940

Post autor: Telamon »

Ja mam jedną uwagę.

Czy nie mógłbyś Andrzeju przed wrzuceniem tekstu nieco go "wyedytować"? Rozbić ten jednolity blok na mniejsze, "entera" się nie bać.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Literatura”