Skuteczność lotnictwa bombowego w II wojnie św.

[Raleen]

Ostatnio, czytając o walkach na Krecie i wokół niej w 1941 r. zwróciła moją uwagę duża skuteczność Luftwaffe w tej kampanii, szczególnie jak patrzę na działania morskie, czyli w stosunku do brytyjskiej Floty Śródziemnomorskiej. W sumie straty Brytyjczyków w tym rejonie wyniosły w tym czasie: 3 zatopione krążowniki i 6 niszczycieli oraz uszkodzone: 3 pancerniki, 6 krążowników i 7 niszczycieli. Jednym z najlepszych dni niemieckiego lotnictwa był 22 maja 1941 r. kiedy to udało mu się zatopić niszczyciel GREYHOUND, a następnie dwa nowoczesne krążowniki: GLOUCESTER i FIJI. Po trafieniu GLOUCESTERA dowodzący przepływającym obok krążownikiem FIJI kmdr Powlett obawiał się nawet na chwilę zatrzymywać, by nie ułatwiać zadania nieprzyjacielskim samolotom. Tego dnia uszkodzone zostały jeszcze 3 brytyjskie jednostki. Następnego dnia Niemcom udało się zatopić niszczyciele KASHMIR i KELLY. Jednym z uszkodzonych 22 maja był pancernik WARSPITE - po godz. 14 tego dnia zaatakowały go zaledwie 3 niemieckie szturmowce - i to wystarczyło. Mimo intensywnego ognia przeciwlotniczego, wszystkim trzem samolotom udało się zrzucić bomby. Jedna z nich trafiła prawoburtową wieżę dział p-lot., przebiła pokład i zniszczyła znajdujące się niżej działa kal. 152 mm, zabijając 38 i raniąc 31 ludzi załogi.

To walki morskie. Pamiętam z kolei obszerne wywody Marka Sołonina o niskiej skuteczności lotnictwa w tym okresie. Dotyczyły one rzecz jasna w zasadzie działań lądowych - jego trzy pierwsze, wydane u nas książki zajmowały się operacją "Barbarossa". Z jednej strony, w okręt łatwiej trafić, bo jest większy, ale porusza się podobnie jak czołg czy inny pojazd. Z drugiej strony w działaniach morskich trzeba uzyskać bezpośrednie albo bardzo bliskie celu trafienie bombą. W działaniach lądowych można jeszcze liczyć, że jak bomba spadnie w pewnej odległości od celu, to mimo wszystko on także wystarczająco ucierpi (tutaj dużo zależy oczywiści od rodzaju celu, jego ewentualnego opancerzenia itd.). Ciekaw jestem Waszego zdania na temat skuteczności lotnictwa bombowego podczas II wojny św. Można sięgnąć zarówno do działań lądowych, jak i morskich. Może się mylę, ale wydaje mi się, że kampania na Krecie i ten okres działań był jednym z najlepszych okresów Luftwaffe. Jak to wyglądało w innych fazach wojny?

[Bełkot]

Ostatnio, czytając o walkach na Krecie i wokół niej w 1941 r. zwróciła moją uwagę duża skuteczność Luftwaffe w tej kampanii, szczególnie jak patrzę na działania morskie, czyli w stosunku do brytyjskiej Floty Śródziemnomorskiej.

Zwróć uwagę, że były do bardzo wyjątkowe wyniki na tle poczynań Luftwaffe vs. flota. Nałożyło się jak przypuszczam kilka korzystnych dla Niemców czynników - pogoda, odległość od baz (pojedyncze kwadranse lotu z prędkością przelotową), duże nasycenie obszaru własnymi samolotami (a więc znakomite rozpoznanie), brak przeciwdziałania lotnictwa przeciwnika oraz, jako wisienka na torcie, niedobory amunicji plot we flocie Cunninghama, spowodowane intensywnymi atakami lotnictwa.

[Ezechiel]

Generalnie walki w okolicy Krety pokazały, że okręty brytyjskie mają niewystarczające uzbrojenie p-lot. Trudno uogólniać przykład Krety na inne akweny, bo w późniejszych bitwach użyteczność Ju-87 była ograniczona (również ze względu na myśliwce Aliantów).

Na pewno sprawiło się użycie bombowców nurkujących, bo Ju-88 były groźne dla okrętów również później. Tyle, że gdy Alianci nauczyli się osłaniać flotę przy pomocy lekkich lotniskowców i myśliwców bazowania lądowego, łatwe zwycięstwa Ju-88 przeszły do historii.

Mam wrażenie, że zbyt szeroko definiujesz temat - wrzucenie do jednego worka lotnictwa szturmowego, taktycznego i strategicznego na kilku frontach to zbyt szeroki zakres aby stawiać jakiekolwiek ogólne tezy.

Pamiętam z kolei obszerne wywody Marka Sołonina o niskiej skuteczności lotnictwa w tym okresie. Dotyczyły one rzecz jasna w zasadzie działań lądowych - jego trzy pierwsze, wydane u nas książki zajmowały się operacją "Barbarossa"

Uważaj z wywodami Sołonina. W kilku miejscach jego tezy są dość śmiałe, zwłaszcza, gdy opisuje front zachodni.

[Raleen]

Ostatnio, czytając o walkach na Krecie i wokół niej w 1941 r. zwróciła moją uwagę duża skuteczność Luftwaffe w tej kampanii, szczególnie jak patrzę na działania morskie, czyli w stosunku do brytyjskiej Floty Śródziemnomorskiej.

Zwróć uwagę, że były do bardzo wyjątkowe wyniki na tle poczynań Luftwaffe vs. flota. Nałożyło się jak przypuszczam kilka korzystnych dla Niemców czynników - pogoda, odległość od baz (pojedyncze kwadranse lotu z prędkością przelotową), duże nasycenie obszaru własnymi samolotami (a więc znakomite rozpoznanie), brak przeciwdziałania lotnictwa przeciwnika oraz, jako wisienka na torcie, niedobory amunicji plot we flocie Cunninghama, spowodowane intensywnymi atakami lotnictwa.

Zdaję sobie sprawę, o brakach amunicji znalazłem aż nadto wyraźne informacje. Co do pozostałych wspomnianych faktów również. Nie wiem tylko jak było z przebazowywaniem lotnictwa niemieckiego w ten rejon - wydaje mi się bardzo szybko się z tym uwinęli.

Generalnie walki w okolicy Krety pokazały, że okręty brytyjskie mają niewystarczające uzbrojenie p-lot. Trudno uogólniać przykład Krety na inne akweny, bo w późniejszych bitwach użyteczność Ju-87 była ograniczona (również ze względu na myśliwce Aliantów).

A te krążowniki przeciwlotnicze, które mieli w tym rejonie np. CALCUTTA?

Mam wrażenie, że zbyt szeroko definiujesz temat - wrzucenie do jednego worka lotnictwa szturmowego, taktycznego i strategicznego na kilku frontach to zbyt szeroki zakres aby stawiać jakiekolwiek ogólne tezy.

Szerokie zakreślenie tematu powodowane było raczej troską, by dyskusja się rozwinęła. Zawęźmy zatem do lotnictwa szturmowego, skupiając się na działaniach w skali taktycznej.

Szczerze powiedziawszy, ciekaw byłem (i jestem) danych dot. innych operacji i jak tam wyglądała skuteczność lotnictwa. To by stworzyło także szersze pole do dyskusji.

[Teufel]

Hehe, w życiu każdego zainteresowanego konfliktem samolot-okręt w drugiej wojnie pojawia się w końcu fascynujące zagadnienie Krety oraz Japończyków na Malajach i Oceanie Spokojnym
Co ciekawe piloci niemieccy wcześniej raczej nie mieli do czynienia z atakami celów nadmorskich (X Korpus Lotniczy, doświadczony w kampanii norweskiej, działał na Sycylii).

[Ezechiel]

A te krążowniki przeciwlotnicze, które mieli w tym rejonie np. CALCUTTA?

Lekki krążownik z końcówki PWŚ po drobnych przeróbkach. Raczej środek prowizoryczny niż rozwiązanie problemu.

Ja bym tylko zwrócił uwagę na casus PQ-18. Ścisłe utrzymanie szyku, sprawność oplot pozwoliły na zakończenie operacji sukcesem. Royal Navy musiała dopiero nauczyć się obrony przed samolotami.

Dla porównania dodam, że sukcesy w atakach na Morzu Śródziemnym zupełnie nie przełożyły się na Normandię. Kiedy przyszło walczyć z silniejszym przeciwnikiem, "na cudzych warunkach" Luftwaffe okazała się zadziwiająco bezradna. Ani Normandia, ani Ardeny ani Bodenplatte nie zakończyły się sukcesami lotnictwa niemieckiego.

[Umpapa]

Uważaj z wywodami Sołonina. W kilku miejscach jego tezy są dość śmiałe, zwłaszcza, gdy opisuje front zachodni.

Mógłbyś to rozwinąć? Bo jestem świeżo po lekturze i ciekaw....

[Anomander Rake]

Ani Normandia, ani Ardeny ani Bodenplatte nie zakończyły się sukcesami lotnictwa niemieckiego.

W Normandii Luftwaffe w istocie nie istniało, w szczególności w porównaniu z użytymi przez przeciwnika środkami. W Ardenach Luftwaffe działało na miarę swoich możliwości, zaś niepowodzenie Bodenplatte spowodowane było kilkoma czynnikami, jak niska jakość wyszkolenia pilotów i, co może nawet ważniejsze, złe zaplanowanie operacji. Może nawet nie tyle złe co nadmiernie ryzykowne, co spowodowało, że operację w istocie rozbił FLAK, a nie alianci. Tę ryzykowność można wszakże usprawiedliwiać, że w tym okresie tylko nadzwyczaj ryzykowne działania mogły przynieść Rzeszy jakiś skutek.