Słowacy w czasie kampanii wrześnioiwej

[toldo]

1 września razem z Niemcasmi do boju ruszyła słowacka Armia Polowa Bernolak. W nagrodę odzyskała kilkanaście wsi (polskich w latach 1921-1939) na Spiszu i na Orawie.

Składała się z:

-1 Dywizja Piechoty (kryp. „Jánošik”) – dowódca gen. II rangi Anton Pulanich: 4 i 5 Pułk Piechoty oraz II samodzielny batalion piechoty, 1 Pułk Artylerii, 2 dywizjon 4 Pułku Artylerii, 1 rozpoznawczy dywizjon kawalerii (wg stanu w dniu 28 sierpnia 1939). 1 września zajęła Zakopane a następnie Nowy Targ.
-2 Dywizja Piechoty (kryp. „Škultéty”) – dowódca dowódca ppłk Ján Imro (od 5 września – gen. II rangi Alexander Čunderlík): 3 Pułk Piechoty oraz I, III i IV samodzielny batalion piechoty, 2 Pułk Artylerii, 2 rozpoznawczy dywizjon kawalerii (wg stanu w dniu 28 sierpnia 1939). 8 września zajęła na terytorium Polski Krynicę, Tylicz, Białą Wodę. 16 września walczyła między miejscowościami Sanok i Dukla.
-3 Dywizja Piechoty (kryp. „Rázus”) – dowódca płk dypl. Augustin Malár: 1 i 2 Pułk Piechoty oraz V i VI samodzielny batalion piechoty, 3 Pułk Artylerii, 1 dywizjon 4 Pułku Artylerii, 3 rozpoznawczy dywizjon kawalerii (wg stanu w dniu 28 sierpnia 1939). 3 Dywizja współdziałała z niemiecką 3 Dywizją Górskiej w okolicach Sanoka i Krosna do 11 września 1939 na odcinku Bukowsko-Kulaszne-Baligród-Jabłonki-Cisna.
-Grupa Szybka "Kalinčak" – dowódca ppłk Ján Imro (od 5 września 1939): I dywizjon kawalerii, II dywizjon kolarzy, III dywizjon zmotoryzowany.
-4 i 51 Pułk Artylerii, pociąg pancerny Bernolák (kryptonim Hrdlička), Dowództwo Lotnictwa i OPL, batalion telegraficzny „Bernolák”, batalion zmotoryzowany Topol (dowódca mjr Štefan Čáni – od 3 września 1939).
1 września 1939 1. Dywizja zajęła Zakopane i posunęła się w ciągu kilku dni o 30 km, dochodząc do Ochotnicy. 9 września 1939 dywizja ta powróciła na Słowację. 2. Dywizja w składzie 18 korpusu górskiego 3 DG gen. Baiera zajęła pozycje na linii Jasło-Krosno-Sanok, mając styczność bojową z jednostkami polskimi (11. KDP). 2 września część tej jednostki zajęła Niedzicę, natomiast 4 wozy pancerne dotarły do Tylicza, gdzie napotkały silny opór i musiały ustąpić. 5 września dowództwo słowackie wydało rozkaz utworzenia jednostki zmotoryzowanej (tzw. Rychlá skupina) pod kryptonimem "Kalinčak", jej dowództwo objął ppłk Ján Imro. Jednostka ta przekroczyła granicę Polską, ale nie brała udziału w walkach. 12 września jednostki te razem z 138 i 139 Pułkiem Strzelców Górskich (Gebirgs-Jäger-Regiment) w składzie 3. Gebirgs-Divison zajęły Sanok oraz okolice.

W czasie trwania kampanii piechota słowacka zajęła pozycje, od zachodu na linii Kamienica-Błudca-Zalesie-Krynica-Zdrój-Tylicz-Jaworki-Biała Woda, bez znaczącego oporu ze strony polskiej. 16 września jednostki piechoty użyte zostały następnie do umocnienia wcześniejszych pozycji na linii między miejscowościami Liszna, Jabłonki, Baligród, Sanok, Krosno i Dukla. Cała słowacka dywizja powróciła na Słowację 1 października 1939 po wygaśnięciu walk na tym odcinku frontu.

W czasie całej kampanii wrześniowej armia słowacka straciła w Polsce 18 zabitych, 46 rannych i 11 zaginionych.

Po zakończeniu kampanii wrześniowej Hitler wysłał list gratulacyjny na ręce prezydenta Słowacji oraz odznaczył trzech wysokich funkcjonariuszy państwa słowackiego Żelaznymi Krzyżami, w tym gen. Ferdinanda Čatloša.


wikipedia/google/1939/