Taki ciekawy fragment znalazłem niedawno w pracy Wacława Tokarza o armii Królestwa Polskiego, który dedykuję wszystkim fanom gier bitewnych . Rzecz dotyczy gen. Aleksandra Różnieckiego, inspektora kawalerii za czasów Królestwa Kongresowego, a oparta jest na pamiętnikach.
Wacław Tokarz, Armja Królestwa Polskiego (1815-1830), Piotrków 1917 s. 386:
„…odwiedzając Rożnieckiego, zastałem go z książką do egzercerunku kawaleryjskiego i mnóstwem figurek cynowych, reprezentujących kawalerję, porozstawianych na stole. Tym sposobem uczył się on różnych ewolucji i doskonalił w musztrze kawaleryjskiej, w której potem tak celował” (S. Bukar)
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.
Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
Temat stary, ale dopiero teraz rzucił mi się w oczy. Ciekawa informacja, i widać, że wargaming w Polsce istnieje od lat . Jestem ciekaw czy te i inne figurki gdzieś się zachowały i czy były malowane przez graczy czy fabrycznie przez odlewników.
Przypomniała mi się scena z "Czarnej Żmii" z sezonu "Konia za Królestwo". Tam też bawili się figurkami koni i rzucali nimi po komnacie Tak na serio, to pewnie ciężko to uchwycić archeologicznie lub historycznie ale gry wojenne zapewne są tak samo stare, jak jakakolwiek zorganizowana działalność wojskowa. Nie sposób wykluczyć, że dowódcy nie uczyli się swego fachu chociażby na figurkach znajdowanych w egipskich grobowcach z średniego państwa.
Wzmianka o Rożnieckim faktycznie interesująca. Szkoda tylko że zabawa byla w jego przypadku trochę źle ukierunkowana. Gdyby zamiast musztry więcej czasu poświęcał na taktykę wyszłoby mu to na dobre.
Są doskonałe figurki i modele. Są też doskonałe plany i materiały źródłowe, ale nigdy nie idzie to w parze. http://fromholdblog.blogspot.com/
"Mali chłopcy nie powinni bawić się [takimi zabawkami jak] drewniane konie, wozy czy lalki. Miast tego trzeba zamówić sześć tysięcy modeli..." - z bloga Kadrinazi wicehrabia Jean de Saulx miał gust i wiedział co dobre dla dzieci. Chciałbym mieć takiego tatę i 6 tysięcy modeli.
Z wypowiedzi wicehrabiego można wnioskować, że być może wśród nas jest wielu dobrych strategów z uśpionym talentem do taktyk, których nie przyjdzie nam sprawdzić w prawdziwym polu i zawierusze bitewnej. Z jednej strony dobrze, z drugiej szkoda, że taki talent nie zostanie sprawdzony. Kto wie, niewykluczone, że doktryna wojny zostałaby przez niektórych z nas nagięta, zmieniona, zastąpiona czymś sprytniejszym i trzeba byłoby zmieniać dotychczasowe zastosowania itp.
To wątpliwe, tacy domorośli stratedzy na wielkiej wojnie dochodzą najwyżej do stopnia pułkownika :>
Ale jest szansa, że taki GRZ z krwawymi mroczkami w oczach dla boga krwi w grach sztabowych pokonałby przyzwyczajonych do skostniałych rozwiązań generałów :>
Mój znajomy kiedyś rozbił grę Dywizji WP za pomocą żółtej kredki :>
AWu pisze:Ale jest szansa, że taki GRZ z krwawymi mroczkami w oczach dla boga krwi w grach sztabowych pokonałby przyzwyczajonych do skostniałych rozwiązań generałów :>
T.T
"In war victory is one part planing and nine parts faith"
ale dobre kostki pomagają.
Popychadłem był w jednostce mobbowanym. Dostawał najgorsze służby i tak dalej..
To im namalował skażenie chemiczne nie tam gdzie trzeba.
(Żółta kredka to oznaka oficera chemicznego.. na mapie sztabowej maluje się nią obszary skażone)
Na mapie corocznych ćwiczeń sztabowych zawsze pokonywali jakąś rzeckę po jednym moscie..
Nie tym razem..
Potem mu dali spokój - więc można powiedzieć, że wygrał tą gre :>
Historyka zabawna, ale pokazuje to jak wyglądają takie gry..
Na mapach z legendą po rosyjsku i takie same od 20 lat..
Natowskie manewry są znacznie lepsze - te za graniczne. ów znajomy jeździ na Brave Beduina i fajne fotki wrzuca, ale na mapce jak stała kartka wybuch atomowy to była napisana na takiej zwykłej tekturze pakowej - niesamowicie to wygląda. na zdjęciu.
To było kilka lat temu ale już wiele lat w NATO :>
. Rzecz dotyczy gen. Aleksandra Różnieckiego, inspektora kawalerii za czasów Królestwa Kongresowego, a oparta jest na pamiętnikach.
. Jestem ciekaw czy te i inne figurki gdzieś się zachowały i czy były malowane przez graczy czy fabrycznie przez odlewników.
Tak na serio, to pewnie ciężko to uchwycić archeologicznie lub historycznie ale gry wojenne zapewne są tak samo stare, jak jakakolwiek zorganizowana działalność wojskowa. Nie sposób wykluczyć, że dowódcy nie uczyli się swego fachu chociażby na figurkach znajdowanych w egipskich grobowcach z średniego państwa.
wicehrabia Jean de Saulx miał gust i wiedział co dobre dla dzieci. Chciałbym mieć takiego tatę i 6 tysięcy modeli.
