Typy samolotów USMC podczas II WŚ

[DT]

Ponieważ z braku czasu nie mogę ukonczyć wykazu... zamieszczam narazie jego wersję roboczą:

Samoloty myśliwskie (także nocne)

Brewster F2A Buffalo – eskadra VMF-221 użytkowała 23 maszyny w odmianie F2A-2 i F2A-3, do 16. grudnia 1941 roku, stacjonowała na Hawajach (lotnisko Ewa), kiedy to wysłano ją na pokładzie lotniskowca na Wake, gdzie ostatecznie nie dotarła z powodu kapitulacji garnizonu, ostatecznie znalazła się na Midway, skąd latała w okresie Bitwy o Midway. W na początku 1942 roku eskadra VMF-211 (na nowo sformowana po stratach w Pearl Harbour i na Wake) ze swoimi F2A-3 stacjonowała na wyspie Palmyra, gdzie przybyła z bazy San Diego w Kalifornii. Eskadra VMF-112 używała ich jeszcze latem 1942 (wykorzystywała także wariant fotorozpoznawczy F2A-2P), stacjonowała wówczas na południowo-zachodnim wybrzeżu USA. Od I. kwartału 1942 roku samoloty przekazywano do jednostek szkolnych, głównie do szkoły US Navy w Miami na Florydzie.
Grumman F3F-2 – eskadry VMF-1 i VMF-2 użytkowały je jeszcze w 1941 roku.
Grumman F4F-3 Wildcat – w II. połowie 1941 roku otrzymały je eskadry VMF-121 i VMF-211, w grudniu 1941 roku 12 maszyn VMF-211 bazowało na Wake, a pozostałe 12 na lotnisku Ewa na Hawajach (wszystkie uległy zniszczeniu); natomiast VMF-121 bazował w Quantico na zachodnim wybrzeżu USA. W maju 1942 roku 7 maszyn otrzymała eskadra VMF-221 i użytkowała je równolegle z F2A Buffalo.
Grumman F4F-4 Wildcat – w 1942 roku otrzymały je eskadry VMF-112, VMF-121, VMF-122, VMF-212, VMF-221, VMF-223 (jako pierwszy operował na Guadalcanal) i VMF-224 oraz VMO-251, użytkowały je do lutego 1943 roku, wszystkie operowały w różnych okrzesać na Guadalcanal.
Grumman F6F-3 Hellcat – w 1943 roku wszedł do wyposażenia eskadr USMC.
Grumman F6F-5 Hellcat – w 1944 roku wszedł do wyposażenia eskadr USMC.
Grumman F6F-5N Hellcat – w 1945 roku wszedł do wyposażenia eskadry VMF(N)-533, VMF(N)-542.
Vought F4U-1 Corsair – 7. września 1942 roku sformowano eskadrę VMF-124, wyposażoną jako pierwszą w te maszyny, wkrótce otrzymały je VMF-213, VMF-214 i VMF-221, tworzące 21 Grypę Powietrzna USMC. Następny w kolejce był VMF-112, a do lipca 1943 roku doszły jeszcze VMF-121 i VMF-122. W II. połowie 1943 roku samoloty otrzymały następne eskadry VMF-123 i VMF-215 oraz VMF-321. W I. połowie 1944 roku wyposażono w nie kolejne jednostki VMF-111, VMF-114, VMF-115, VMF-211, VMF-218 i VMF-311 oraz VMF-312. W grudniu 1944 roku utworzono VMF-451. Ponadto Corsairy (różnych wersji) znalazły się jeszcze w następujących eskadrach (brak szczegółów odnośnie służby): VMF-212, VMF-216, VMF-217, VMF-222, VMF-223, VMF-225, VMF-322, VMF-323, VMF-351, VMF-411, VMF-422, VMF-452, VMF-511, VMF-512, VMF-513, VMF-514 oraz VMBF-231 i VMBF-331.
Vought F4U-1A Corsair – do jednostek zaczęły napływać od sierpnia 1943 roku, otrzymały je eskadry VMF-111, VMF-113, VMF-211, VMF-214 (tylko potwierdzone zdjęciami).
Vought F4U-1C Corsair – do jednostek zaczęły napływać od sierpnia 1943 roku, otrzymała je eskadra VMF-311 (tylko potwierdzone zdjęciami).
Vought F4U-1D Corsair – do jednostek zaczęły napływać od kwietnia 1944 roku, otrzymały je eskadry VMF-112, VMF-121, VMF-123 i VMF-311 (tylko potwierdzone zdjęciami).
Vought F4U-2 Corsair – w kwietniu 1943 roku, otrzymały je eskadra VMF(N)-532 i użytkowała przez całą wojnę.

Samoloty myśliwskie, ciężkie (także nocne)

Grumman F7F-1 – Marines otrzymali większość z 35 wyprodukowanych (w okresie kwiecień - październik 1944 roku) maszyn. Używały ich eskadry: VMF-911 (treningowa, odebrała samoloty w połowie 1944 roku, jako pierwsza jednostka USMC), VMD-254 w 1945 roku.
Grumman F7F-1N – Marines otrzymali większość z 2 maszyny (wliczone do produkcji F7F-1). Używała ich eskadra VMF(N)-531 przejęła je styczniu 1945 roku i zdała w lipcu tegoż roku.
Grumman F7F-2N – W okresie październik 1944 roku – marzec 1945 roku wyprodukowano 66 maszyn tego typu, których większość trafiła do Marines. Otrzymały je następujące eskadry: VMF(N)-531 [otrzymała je w styczniu 1945 roku, która po zakończeniu treningów, (24 lipca załadowano ją na USS Attu) została drogą morska przewieziona z Cherry Pont na Guam, a stamtąd przeleciała na Okinawę, odzie dotarła 14. sierpnia 1945 roku, nie biorąc już udziału w walkach], VMF(N)-533 [powstała 23 sierpnia 1945 roku w wyniku przemianowania VMF(N)-531].
Grumman F7F-3 – produkcja patrz wersja F-7F-3N, w większości były eksploatowane przez Marines, które od przejmowano już od marca 1945 roku. Samoloty otrzymała eskadra VMF-911 (treningowa, odebrała 16 samolotów w kwietniu 1945 roku).
Grumman F7F-3N – Od marca do końca sierpnia 1945 roku wyprodukowano około 162 maszyny tego typu (wliczając także wersję dziennego myśliwca F7F-3 i fotorozpoznawczej F7F-3P), w większości były eksploatowane przez Marines, które od przejmowano już od marca 1945 roku. Samoloty otrzymały eskadra VMF(N)-534, która prowadziła treningi w operacjach z lotniskowców.
Grumman F7F-3P – produkcja patrz wersja F-7F-3N, w większości były eksploatowane przez Marines, które przejmowano już od marca 1945 roku. Samoloty otrzymały eskadry: VMD-254 (w lipcu 1945 roku została wysłana droga morska na Guam i tutaj zastał ją koniec wojny), VMD-354 [która w maju 1945 roku została przebazowana na Okinawę – w analogiczny sposób jak VMF(N)-531, gdzie wykonywała loty bojowe) i VMD-954; używano ich także w eskadrach dowodzenia 1. i 2. Skrzydła Powietrznego USMC oraz 33. Grupy Powietrznej USMC.

Samoloty bombowe, nurkujące

CCF SBW Helldiver – użytkował pewną ilość tych samolotów od 1944 roku.
Curtiss SBC-4 Helldiver – eskadra VMO-221 użytkowała pewną ilość tych samolotów w 1941 roku.
Curtiss SB2C Helldiver – użytkował pewną ilość tych samolotów od 1944 roku.
Douglas SBD-1 Dauntless – służyły od 1941 roku w eskadrach VMB-1 i VMB-2, przemianowanych pod koniec roku na VMSB-131 i VMSB-132.
Fairchild SBF Helldiver – użytkował pewną ilość tych samolotów od 1944 roku.
Great Lakes BG-1 Helldiver – eskadry VMB-1 i VMB-2 użytkowały go do 1940 roku, a eskadra VMS-1 trochę dłużej.
Vought SB2U-3 Vindicator – od 1940 roku używane były przez eskadry VMSB-131 i VMSB-231, wycofano je dopiero 1942 roku.

Samoloty bombowe, średnie

North American PBJ-1 Mitchell – w lutym 1943 roku przejęto 50 egzemplarzy PBJ-1C i 152 maszyny PBJ-1D, które w marcu trafiły do VMB-413, a wkrótce również do VMB-423, VMB-433, VMB-443, VMB-611, VMB-612, VMB-613 i VMB-614. W 1944 roku przejęto jeszcze 248 PBJ-1H, 255 PBJ-1J oraz 1-2 PBJ-1G.

Samoloty torpedowo-bombowe

Grumman TBF Avenger – w 1944 roku używane przez VMTB-143

Samoloty rozpoznawcze i obserwacyjne

Vought SU-4 – od 1934 roku używane były przez eskadry VS-14M i VS-15M, wycofano je dopiero 1941 roku.
Vought O3U-6 – od 1935 roku używane były przez eskadry VO-8M i VO-7M, wycofano je dopiero 1941 roku.
Grumman J2F-2A Duck – eskadra VMS-3 użytkowała od końca 1939 roku 9 tych samolotów przebudowanych i uzbrojonych z łącznikowej wersji J2F-2, eskadra bazowała na Wyspach Dziewiczych i brała udział w Patrolach Neutralności.

Samoloty transportowe

Douglas R2D-1 – 2 egzemplarze DC-2 przejęto w 1934 roku i w służyły eskadrze VMJ-1, wycofane w sierpniu 1943 roku.
Douglas R4D-1 – to C-47 Skytrain przejęte w czasie wojny przez USN, cześć z nich trafiła do USMC. Służyły między innymi w szkole spadochroniarzy USMC w Cherry Point. 14 specjalnie wyekwipowanych R4D (jakich odmian?) należących do USMC (eskadra VMJ-1?) kursowało pomiędzy Nową Zelandią a Henderson Field na Guadalcanal.
Douglas R4D-3 – to C-53 Skytrooper przejęte w czasie wojny przez USN, cześć z nich trafiła do USMC. Służyły do transportu spadochroniarzy USMC.
Douglas R4D-4 – to eks-cywilne DC-3A (stanowiły ekwiwalent C-53C Skytrooper) przejęte w czasie wojny przez USN, cześć z nich trafiła do USMC. Służyły do transportu spadochroniarzy USMC.
Douglas R4D-5 – to C-47A Skytrain przejęte w czasie wojny przez USN, cześć z nich trafiła do USMC. Służyły do końca wojny i jeszcze długo po niej.

Samoloty treningowe

Brewster SB2A-2 Buccaneer – eskadra VMF(N)-531 użytkowała pewną ilość tych bombowców nurkujących w charakterze maszyn treningowych.